Περί του «Μεγάλου Περιπάτου»

Δεν προλάβαμε καλά-καλά να χαρούμε τον «Μικρό Περίπατο» -αλήθεια ποιοι δρόμοι τον ορίζουν;- και μάς προέκυψε ο «Μεγάλος Περίπατος». Λες και αυτός ήταν το μεγάλο πρόβλημα της Αθήνας και όχι τα ξεχαρβαλωμένα, ξεπατωμένα, διαλυμένα πεζοδρόμια της πόλης και το τεράστιο πρόβλημα της αποκομιδής των απορριμμάτων, το οποίο ωστόσο έχουν επιλύσει όλες οι δυτικοευρωπαϊκές  πρωτεύουσες. Και καλώς πεζοδρομήθηκε η οδός Βασιλίσσης ΄Ολγας, αν και όχι πλήρως, αφού θα περνάει απ΄αυτήν το τράμ και μία γραμμή τρόλεϊ, πλήν όμως θα συνδέει το Ζάππειο και τον αρχαιολογικό χώρο του Ολυμπίου Διός με τον υπέροχο πεζόδρομο της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου· και ορθώς  μειώθηκε ο αριθμός των λωρίδων των οχημάτων που διασχίζουν την Πλατεία Συντάγματος. Είναι ωστόσο απαράδεκτο αυτό που ο δήμαρχος Αθηναίων επεφύλαξε για την Πανεπιστημίου, τη μόνη λεωφόρο με τα φαρδύτερα πεζοδρόμια  της πόλης, στα οποία σπάνια έβλεπες περιπατητές εκτός από  κάποιους μόλις αφιχθέντες στο κλεινό άστυ  επαρχιώτες και κάποιους τουρίστες. Είναι τελείως γελοίο το επιχείρημα του ποδηλατοδρόμου, αφού ελάχιστοι ποδηλάτες τον χρησιμοποιούν αφού πρώτα φτάσουν, όχι ποδηλατικά,  στο Σύνταγμα  και καταλήξουν στην Ομόνοια, όπου δεν θα ξέρουν τι να τα κάνουν από εκεί και πέρα τα ποδήλατά τους. Εκείνο ωστόσο που είναι το όργιο της κιτσαρίας είναι οι φοίνικες που μάς κόστισαν μια περιουσία για να  αγοραστούν και να φυτευτούν, δίνοντας την γελοία εντύπωση της Κοπακαμπάνας. ΄Εχετε μήπως ξαναδεί φοίνικες σε ζαρντινιέρες που περιβάλλονται από μεταλλικό παγκάκι, στο οποίο όποιος κάθεται τον χειμώνα θα παγώνει ο πισινός του και το καλοκαίρι θα παθαίνει, ελλείψει κάποιου σκέπαστρου, ηλίαση από  το λιοπύρι; Γιατί να μην παραδειγματιστούμε  από τον σπουδαίο ιταλό αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο, ο οποίος φύτευσε στο πάρκο του Σταύρου Νιάρχου αποκλειστικά και μόνο αντιπροσωπευτικά της ελληνικής φύσης φυτά και δέντρα. Χάθηκαν οι νεραντζιές, οι ελιές, τα κυπαρίσσια και ακόμα καλύτερα οι χαρουπιές, που δεν θέλουν ούτε πότισμα, ούτε κλάδεμα, ούτε απολύτως καμία ιδιαίτερη περιποίηση,   είναι αειθαλείς  και κυρίως αντέχουν την ατμοσφαιρική ρύπανση; Οι φοίνικες έχουν ήδη ψωριασμένη όψη και σε λίγο θα είναι για πέταμα, ενώ θα θριαμβεύει η αισθητική της τσιμεντένιας ζαρντινιέρας, η οποία με μαθηματική ακρίβεια καταντάει μεγάλο τασάκι για τους καπνιστές και κάλαθος αχρήστων για τους ασυνείδητους συμπολίτες μας.

       Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com