Περί τρομοκρατίας

Φτάσαμε, ως φαίνεται, σε μια εποχή σαχλού ξεφαντώματος, κοινώς ξεσαλώματος, γενικού ηθικού ξεχαρβαλώματος,παγκοσμιοποιημένης ελαφρότητας και κενότητας (βλέπε τις κιτσάτες βραζιλιάνικες καρναβαλικές φιέστες στο Μοσχάτο), όπου ο πολιτικά σωστός λόγος του πλανητάρχη, συνεπικουρούμενος και από τον αντίστοιχο λόγο των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του έλληνα πρωθυπουργού μη εξαιρουμένου, χαρακτηρίζει τρομοκράτες τους ανθρώπους που θυσιάζονται για την αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεσή τους, εφόσον βέβαια υπονομεύουν τα σχέδια ενός άκρατου ηγεμονισμού. Έτσι, σε υπερώριμη πια ηλικία, ανακαλύπτω κατάπληκτος ότι τρομοκράτες ήταν όλοι εκείνοι, για τους οποίους μου μιλούσαν δακρύζοντας οι παππούδες μου και στους οποίους οφείλουμε την εθνική και κρατική μας οντότητα. Τρομοκράτης ήταν, λοιπόν, ο καλόγερος Σαμουήλ που ανατινάχτηκε στο Κούγκι (13/12/1803), τρομοκράτης επίσης ο Γεωργάκης Ολύμπιος, που μαζί με τον Γιάννη Φαρμάκη και τα παλικάρια τους ανατινάχτηκε στη Μονή Σέκου της Μολδαβίας (8/9/1821), τρομοκράτης ο ηγούμενος Γαβριήλ Μαρινάκης, που το φθινόπωρο του 1866 ανατίναξε τη Μονή Αρκαδίου στην Κρήτη μαζί με τους Τούρκους εισβολείς, τρομοκράτης και ο τουρκοφάγος Νικηταράς και ο Καραϊσκάκης και ο Παπαφλέσσας και η ατελείωτη χορεία όχι μόνο των πασίγνωστων οπλαρχηγών του ’21 αλλά και των άσημων αρματολών και κλεφτών, και των μακεδονομάχων˙ τρομοκράτες και όλοι οι δολιοφθορείς στα μαύρα χρόνια της ναζιστικής κατοχής, τρομοκράτες για τους άγγλους στυγερούς αποικιοκράτες και οι κύπριοι αγωνιστές Καραολής και Δημητρίου και τόσοι άλλοι παγκοσμίως ων ουκ έστιν αριθμός.
Τούτο όμως επιτάσσει πλέον η διεθνής τάξη: να θεωρούνται δηλαδή τρομοκράτες οι χαμένοι του παιχνιδιού και να ηρωποιούνται μόνον όσοι καταφέρνουν να επιβληθούν και να βρεθούν στη νικητήρια πλευρά. Έτσι, οι ήρωες του ενός κράτους θεωρούνται, συνήθως, τρομοκράτες από την αντιμαχόμενη πλευρά. Άνθρωποι ωστόσο που δεν φείδονται ούτε της δικής τους ζωής, αλλά τη θυσιάζουν μαζί με τους εχθρούς τους και δεν σκοτώνουν εκ του ασφαλούς, δεν σκορπίζουν τον όλεθρο τηλεχειριζόμενοι διάφορα κουμπιά, πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται τρομοκράτες; Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται τρομοκράτες οι απανταχού της γης πεινασμένοι, απελπισμένοι, βιασμένοι, εξευτελισμένοι στην ανθρώπινή τους υπόστασή τους, όταν τολμούν να διεκδικούν τα δίκαιά τους, έστω και βίαια; Δεν πιστεύω διόλου τα παιδιά του Ισραήλ να διδάσκονται πως ο φημισμένος τους κριτής Σαμψών (βλέπε βιβλίο των Κριτών κεφ. ιγ’-ιστ’) υπήρξε τρομοκράτης, επειδή αυτοκτόνησε «μετά των αλλοφύλων» Φιλισταίων, δηλαδή των προγόνων των Παλαιστινίων, αφού προηγουμένως είχε υποκύψει στα θέλγητρα της αλλόφυλης εταίρας Δαλιδάς, η οποία σημειωτέον καταγόταν από τη Γάζα, αν αυτό σας λέει κάτι για τα συμβαίνοντα στις ίδιες περιοχές.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος     piombinos.blogspot.com