Περί των λατομείων

Τη  μεγάλη καταστροφή  του περιβάλλοντος δεν την επιφέρει τόσο πολύ η αυθαίρετη δόμηση στις παραλίες και τα δάση της χώρας με την επακόλουθη τσιμεντοποίηση αδόμητων παρθένων περιοχών. ΄Αλλωστε μες στην πάροδο των χρόνων τα κτίσματα καταστρέφονται, εξαφανίζονται χωρίς πολλές φορές να αφήσουν το παραμικρό ίχνος της αλλοτινής ακμής τους. Μόνο να σκεφτεί κανείς τι απέμεινε από την ασσυριακή κραταιά Νινευί, τη φαραωνική Μέμφιδα, την επτάπυλη Θήβα ή τη θαλασσοκράτειρα  Καρχηδόνα, αντιλαμβάνεται πόσο πρόσκαιρες είναι οι πόλεις τις οποίες ιδρύουν οι άνθρωποι. Εκείνο που τραυματίζει ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον είναι, όπως το έχω επανειλημμένως αναφέρει, η διάνοιξη δρόμων και πάνω απ’ όλα η δημιουργία λατομείων. Είναι οδυνηρό να βλέπει κανείς σέ πάμπολλα πετροβούνια ανά την πολύπαθη χώρα μας  τις χαίνουσες πληγές από εν ενεργεία λατομεία ή εγκαταλελειμμένα νταμάρια, τα οποία όμως δεν  επαναφέρουν οι εκμεταλλευτές τους στην κατά κάποιον τρόπο προτέρα κατάστασή τους, αποκαθιστώντας το βάναυσα πληγωμένο τοπίο.

Τούτο συμβαίνει επειδή στην Ελλάδα πραγματοποιούνται επιφανειακά οι εξορύξεις  διαφόρων ορυκτών και μεταλλευμάτων. ΄Ομως δεν συμβαίνει το ίδιο σε χώρες που σέβονται, τουλάχιστον περισσότερο από εμάς, το φυσικό περιβάλλον και έχουν μάλιστα νομοθετικά θωρακίσει αυτόν το σεβασμό. Στη Γαλλία παραδείγματος χάριν οι αντίστοιχες εξορύξεις πραγματοποιούνται σε ορυχεία. Κοντά στη γαλλική πόλη Ανζέ (Angers) η εξόρυξη του σχιστόλιθου γίνεται σε βάθος 400 ώς 500 μέτρων υπό την επιφάνεια της γής, ενώ στην περιοχή της ευβοϊκής Καρύστου ο σχιστόλιθος εξορύσσεται επιφανειακά, προξενώντας  περιβαλλοντικές καταστροφές.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος     piombinos blogspot.com