Περίπτωση δημαγωγίας κατά την Αρχαιότητα

        Ο Αθηναίος Κλεοφών, λυροποιός επικαλούμενος, ήταν πολιτικός και πιθανόν αρχικά έμπορος στο επάγγελμα, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στην αρχαία Αθήνα προς τα τέλη του Πελοποννησιακού πολέμου υπερασπιζόμενος με πάθος την άμεση δημοκρατία αλλά και τη συνέχιση του πολέμου, ενώ η Αθήνα είχε ακόμη  το περιθώριο να συνθηκολογήσει σχετικά αξιοπρεπώς. Υπήρξε για τους ολιγαρχικούς  – οι οποίοι εν τέλει τον εκτέλεσαν- τρανή περίπτωση δημαγωγού κατά την Αρχαιότητα, στα τέλη του 5^ου π.Χ. αιώνα, και χαρακτηρίστηκε από πολλούς ακραίος δημοκράτης, βάρβαρος, λαοπλάνος, εμποράκος και προδότης. Αναφέρεται μάλιστα από τον Αριστοτέλη στην «Ἀθηναίων Πολιτεία» ως ακραίος δημαγωγός. Λόγω της ακάθεκτης ευγλωττίας του, άσκησε μέγιστη επιρροή στον δήμο των Αθηναίων, κοπτόμενος υπέρ των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του.  Είχε καθιερώσει τη διωβελία, δηλαδή τη χορήγηση καθημερινά δύο οβολών στους πολίτες, που ήταν ένα είδος απαραίτητου «επιδόματος φτώχειας» της εποχής εκείνης, επειδή οι Αθηναίοι πεινούσαν κυριολεκτικά.  Μετά τη ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς (405 π.Χ.), θεωρήθηκε πρόσκομμα στη σύναψη  ειρήνης και κατηγορήθηκε από τους ολιγαρχικούς Αθηναίους πως αρνήθηκε ένοπλη υπηρεσία και πως λοιδόρησε τη βουλή, γι΄αυτό καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε.

      Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com