Σχετικά με τον Κώστα Περρίκο

Ο Κώστας Περρίκος, που γεννήθηκε στη Χίο στις 23 Απριλίου 1905,  πέρασε στην αιωνιότητα με την πολύνεκρη ανατίναξη, σε συνεργασία τριών άλλων προσώπων, των γραφείων της οργάνωσης ΕΣΠΟ (Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση) επί των οδών Γλάδστωνος και Πατησίων στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, ημέρα Κυριακή, ώστε τα γραφεία και τα καταστήματα που στεγάζονταν στο κτίριο να είναι άδεια και να αποφευχθεί η αιματοχυσία αθώων θυμάτων. Η ΕΣΠΟ, μια από τις ελληνικές φιλοναζιστικές οργανώσεις που δηγμιουργήθηκαν την περίοδο της Κατοχής, κατέβαλλε προσπάθειες για τη σύσταση ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων που θα πολεμούσαν με τις γερμανικές δυνάμεις κατά του Σοβιετικού στρατού στο Ανατολικό μέτωπο και παράλληλα οργάνωνε, σε συνεργασία με το ελληνικό υπουργείο Εργασίας,  αποστολές ελλήνων εργατών στη Γερμανία. Η ανατίναξη των γραφείων της ΕΣΠΟ προκάλεσε την εκδήλωση πυρκαϊάς και τελικά την κατάρρευση μεγάλου μέρους του κτιρίου. Ο αρχηγός  της ΕΣΠΟ ιατρός Σπύρος Στεροδήμος υπέκυψε στα τραύματά του λίγες μέρες αργότερα, ενώ η οργάνωσή του ουσιαστικά διαλύθηκε ύστερα από αυτό το χτύπημα.

Ο Κώστας Περρίκος ήταν τότε απότακτος αξιωματικός της Αεροπορίας και αρχηγός της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος ΄Ενωσης Αγωνιζομένων Νέων. Εκτελέστηκε δια τυφεκισμού από τους Γερμανούς στα 37 του χρόνια, στις 4 Φεβρουαρίου 1943, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, πληρώνοντας με τη ζωή του την διοργάνωση και την εκτέλεση ενός από τα μεγαλύτερα σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη. Από τους συνεργάτες του και μέλη της ΠΕΑΝ, που προδόθηκαν δύο περίπου μήνες μετά τη δολιοφθορά και συνελήφθηκαν από τους κατακτητές, μόνο ο Αντώνης Μυτιληναίος κατόρθωσε να δραπετεύσει και νά σωθεί, ενώ ο Σπύρος Γαλάτης και η Ιουλία Μπίμπα εκτελέστηκαν και μάλιστα η Μπίμπα αποκεφαλίστηκε από δήμιο στη Γερμανία όπου είχε μεταφερθεί. Σας παραθέτουμε το τελευταίο σημείωμα του Κώστα Περρίκου που απευθυνόταν στα παιδιά του: «Μου μένουν ακόμα λίγα λεπτά ζωής. Εγκαταλείπω τον κόσμο χωρίς κανένα μίσος και χωρίς καμιά κακία. Αγωνίστηκα για την πατρίδα μου. Για τη δική τους πατρίδα αγωνίστηκαν κι αυτοί που με καταδίκασαν. Θά ΄θελα κάποτε το αίμα μου, το αίμα αυτό που που θα χυθεί σε λίγα λεπτά, να μη μας χωρήσει , αλλά να μας ενώσει μια μέρα με τους σημερινούς μας αντιπάλους. Δουλέψτε για να σταματήσουν οι πόλεμοι, για να ενωθούν μια μέρα τα κράτη της Ευρώπης, δουλέψτε για την ανθρωπότητα». Πραγματικά μεγαλόψυχα και  κατά κάποιον τρόπο προφητικά τα στερνά λόγια, η υποθήκη του ηρωικού Κώστα Περρίκου!

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com