Σχετικά με τη Δήλο

Όταν η Λητώ κυοφορούσε τα δίδυμα παιδιά του Δία, η ζηλότυπη –με το δίκιο της- ΄Ηρα είχε απαγορεύσει σε όλα τα μέρη της γης να τη φιλοξενήσουν, ώστε να μην μπορέσει να φέρει στον κόσμο τα παιδιά της. ΄Ετσι, η Λητώ περιπλανιόταν απελπισμένη αναζητώντας έναν τόπο να εγκατασταθεί. Όμως όλα τα μέρη αρνιούνταν να δεχτούν τον ισχυρό θεό που θα γεννιόταν, επειδή φοβόντουσαν την οργή της ΄Ηρας.

Τα χρόνια εκείνα η Δήλος ήταν ένα μικρό, άγονο βραχονήσι που έπλεε εδώ κι εκεί, παρασυρμένο από τα κύματα, και ήταν ακόμη άδηλο, δηλαδή δεν ήταν φανερό. Ονομαζόταν Ορτυγία, πάει να πει το νησί των ορτυκιών. Επειδή δεν είχε τίποτα να φοβηθεί  από το θυμό της ΄Ηρας, έτσι ασήμαντο και κατάξερο που ήταν, δέχτηκε να φιλοξενήσει τη Λητώ, προσβλέποντας και στον πλούτο που θα της έφερναν οι πιστοί του Απόλλωνα από όλο τον κόσμο. Για ανταμοιβή της, η Ορτυγία στερεώθηκε για πάντα με τέσσερις τεράστιες στήλες στο βυθό της θάλασσας και από «άδηλος» που ήταν έγινε «δήλος», κι έτσι μετονομάστηκε και διαιωνίστηκε η φήμη της, αφού πάνω της γεννήθηκε ο θεός του φωτός. Η Δήλος λοιπόν, που σημαίνει η «φανερή», η «φωτεινή, αγκυροβολημένη πια στο κέντρο του νοητού κύκλου των Κυκλάδων, έγινε ο ομφαλός του απολλώνειου πνεύματος που εκπέμπει το φως του προς ολόκληρη την οικουμένη. Ο Απόλλων Σωτήρ, ο ΄Ελληνας Λόγος, καταυγάζει το Αιγαίο, έχοντας προικίσει το νησί του με τη μεγαλύτερη σε ένταση και χρονική διάρκεια διεθνώς ηλιοφάνεια. Δεν είναι εξάλλου διόλου τυχαίο –άλλωστε το τυχαίο είναι ανυπόστατο- που η θήλεια εκδήλωση του Λόγου, η Μητέρα του χριστικού Λόγου και των πάντων, η Πλατυτέρα των Ουρανών και Παντάνασσα, η Παναγία μας, επέλεξε ένα γειτονικό νησί, την Τήνο, για να ακτινοβολεί από εκεί την απέραντη μητρική Της αγάπη και παραμυθία προς τα τέκνα Της στους αιώνες των αιώνων.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com