Tα χριστουγεννιάτικα τραγούδια

΄Οπως κάθε  χρόνο,  έτσι και φέτος, βομβαρδιστήκαμε με τις πολλαπλές παραλλαγές, κυρίως όμως τις αμερικανικές, των  Christmas Carrols. Ακόμα και τα υπέροχα, αθάνατα γερμανικά χριστουγεννιάτικα με κορυφαίο το Heilige Nacht (΄Αγια Νύχτα) μόνο στα αγγλικά τα ακούμε. Αφού όμως δεν τα ακούμε στο πρωτότυπο, δεν καταλαβαίνω γιατί να μην τα ακούμε και στην ελληνική, και μάλιστα πάρα πολύ επιτυχημένη, εκδοχή τους. Εν πάση περιπτώσει τα  διάφορα Jingle Bells  και Feliz Navidad πήραν κι έδωσαν από τα τέλη Νοεμβρίου και εξακολούθησαν να μεταδίδονται ραδιοφωνικά και πολύ μετά τα Χριστούγεννα. Ως φαίνεται, οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, στη συντριπτική τους πλειονότητα, συγχέουν τα Χριστούγεννα με την Πρωτοχρονιά, περιλαμβάνοντας τις δύο αυτές  διαφορετικές εορτάσιμες μέρες σε μια περίοδο που την αποκαλούν  υπό τον γενικόλογο και ασαφή όρο “Γιορτές του τέλους του έτους”. ‘ Οσο κι αν είναι  όμορφα και συγκινητικά τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, όταν υφίστασαι ολημερίς τον καταιγισμό τους, παθαίνεις στο τέλος ναυτία.

Κι όμως υπάρχουν πολύ ωραιότερα ελληνικά κάλαντα, τα οποία εννοούν οι ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί να αγνοούν σκανδαλωδώς. Τα Βυζαντινά Κάλαντα των Χριστουγέννων (΄Αναρχος Θεός καταβέβηκεν και εν τη Παρθένω κατώκησεν / Ερουρέμ, ερουρέμ, έρου-έρου-ερουρέμ χαίρε ΄Αχραντε…), τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα της Θράκης (Χριστός γεννιέται χαρά στον κόσμο / χαρά στον κόσμο τα παλληκάρια…), της Κρήτης (Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει…),  της Πελοποννήσου (Χριστούγεννα, πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου…), τα Κάλαντα Αγίου Βασιλείου της Ικαρίας (΄Αγιος Βασίλης έρχεται ‘πο πίσω απ΄το καρμάρι…) ή της Ρόδου (Καλησπερώ σ΄αφέντη μου καλές αυγές κοιμάσαι…) αποπνέουν ορθόδοξο ήθος και συγκινούν με την αμεσότητα και την αγνότητά τους. Αυτά που λέμε αποτελούν ωστόσο ψιλά γράμματα σε μιαν ισοπεδωμένη πια -όχι παγκοσμιοποιημένη, όπως θέλουν να μας πείσουν- ανθρωπότητα.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos blogspot.com