Και πάλι περί των δενδροφυτεύσεων στην Αθήνα

Τις προάλλες κοίταζα με θλίψη τα ψωραλέα πλατάνια που φυτεύτηκαν επί δημαρχίας της κ. Ντόρας Μπακογιάννη στην οδό Ακαδημίας, πίσω ακριβώς από τα τρία εμβληματικά νεοκλασικά κτίρια με πρόσοψη την Πανεπιστημίου. Αναρωτιέμαι ποιος ιθύνων νους είχε τη φαεινή ιδέα να φυτεύσει  στην άσφαλτο αυτά τα ιδιατέρως υδροχαρή δέντρα που χρειάζονται τα γάργαρα νερά των ποταμιών για να ευδοκιμήσουν. Επιπλέον είναι αειθαλλή δέντρα οπότε τον χεμώνα δεν προσφέρουν τον ίσκιο τους κατά τις τόσο συχνές ηλιόλουστες μέρες,  με τις οποίες  έχει τόσο απλόχωρα ευλογήσει ο Δημιουργός την πόλη μας. Η Αθήνα χρειάζεται το πράσινο όλη τη χρονιά, όχι μόνο κατά τους θερινούς μήνες. Τα ταλαίπωρα όμως πλατάνια της οδού Ακαδημίας δεν λένε, τόσα χρόνια πια, να πάρουν τα πάνω τους. Κιτρινιάρικα και καχεκτικά, μάταια προσπαθούν να ρίξουν κάποιον ίσκιο  για να προφυλάξουν από το λιοπύρι τον κόσμο που περιμένει με γαϊδουρινή υπομονή στις στάσεις κάποιο συγκοινωνιακό μεταφορικό μέσο. Κι όμως οι οικολόγοι έχουν προτείνει τη φύτευση των χαρουπιών για τη λύση του αστικού πρασίνου. Οι χαρουπιές -ή λαϊκότερα ξυλοκερατιές-  είναι δέντρα εξαιρετικά ανθεκτικά, ιδιάτερα στην ατμοσφαιρική μόλυνση των πόλεων. Επιπλέον είναι αειθαλλή,  αναπτύσσονται πολύ γρήγορα και, το σπουδαιότερο, δεν χρείαζονται καμία απολύτως περιποίηση. Εξάλλου, ως εναλλακτική λύση, προσφέρονται θαυμάσια επίσης τα λιόδεντρα και τα πεύκα.
Φοίβος Ι. Πιομπίνος