Ηλιολάμψεις…

Αν και απόλυτο, το πρωτογενές στοιχείο της Δημιουργίας είναι προ-νοητικό. Ακόμα και αν ο παραλήπτης δεν πάρει το δώρο του αμέσως, αυτό αφήνει μέσα στην ψυχή ή, καλύτερα, εσωτερικά, στο μέρος εκείνο της ψυχής που φαίνεται να διαμορφώνεται, να εκπαιδεύεται, μια σφραγίδα ανεξίτηλη. Πάντοτε μπορεί κανείς να ανατρέξει στην αίσθηση αυτή, και με επίγνωση ότι είναι δεύτερη φορά που επιστρέφει εκεί, και όχι η πρωτογενής, η πρώτη, να επικαλεστεί το πρωτογενές στοιχείο της Δημιουργίας για να του ξαναδώσει το δώρο της, ίσως πιο ήπια τούτη την φορά. Η ψυχή πάντοτε  γνωρίζει από πριν την σφραγίδα. Γιατί αυτό είναι το στοιχείο που την δημιούργησε. Στην πραγματικότητα ο νους είναι που μέσα από τον διαρκή του αγώνα αγωνίζεται να υπερβεί την πραγματικότητα της αντίληψης του εαυτού του. Όλα είναι ένα παιχνίδι του ίδιου του πρωτογενούς στοιχείου της Δημιουργίας για να γνωρίσει τον εαυτό του ως νου, ψυχή, σώμα, άνθρωπο. Γι’ αυτό και μόνο χρειάζεται χαρά. Γιατί όλα είναι ένα παιχνίδι. Είμαστε ένα τίποτα που έρχεται από το πουθενά, για την δική μας αντίληψη. Και ο άνθρωπος αναζητά το πρωτογενές στοιχείο της Δημιουργίας,  επειδή είναι η πηγή της δημιουργίας του.