Κριτική για την Συναυλία του Ισίδωρου Πάτερου στο Θέατρο Άλσος στις 30.11.2023, από τον διεθνή πιανίστα Δρ. Σωτήρη Δημητριάδη

Ισίδωρος Πάτερος! Μια μαγική, αξέχαστη μουσική βραδιά γεμάτη μελωδίες που συνεπαίρνουν τις ψυχές!

Το φθινοπωρινό βράδυ της Πέμπτης 30 Νοεμβρίου, βρεθήκαμε στο Θέατρο Άλσος στο Πεδίο του Άρεως, σε αυτόν τον ιστορικό, φημισμένο, φιλόξενο και πολύ όμορφα διαρρυθμισμένο χώρο για να παρακολουθήσουμε την πολυαναμενόμενη εμφάνιση του Ισίδωρου Πάτερου. Ενός εξαίρετου νέου, πολυτάλαντου, άρτια καταρτισμένου, πολυσύνθετου καλλιτέχνη με ήδη πλούσια μουσική παρουσία στην Ελληνική Μουσική Σκηνή.

Έπειτα από όλη την αβεβαιότητα που προκάλεσε η πανδημία COVID-19 στον καλλιτεχνικό κόσμο, με τον αντίκτυπο που είχε στα πολιτιστικά δρώμενα όλου του πλανήτη και με σχεδόν δύο χρόνια αποχής από συναυλίες, δεν μπορούμε να κρύψουμε τον μεγάλο μας ενθουσιασμό για τη διεξαγωγή της συναυλίας αυτής, σε έναν μάλιστα, τόσο αγαπημένο χώρο.

Η επιβλητικότητα του Θεάτρου με τις μεγάλες γυάλινες επιφάνειες  τον ζεστό φωτισμό και την συμμετοχή της Φύσης ως Σκηνικό, οι ιδανικές καιρικές συνθήκες και η αναμονή για την εμφάνιση αυτού του ξεχωριστού Καλλιτέχνη, μουσικού, τραγουδιστή, συνθέτη, ενορχηστρωτή, είχαν ήδη διαμορφώσει μιαν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα πολύ νωρίτερα από την έναρξη της συναυλίας.

 Οι πόρτες άνοιξαν γύρω στις 8.30, σύμφωνα με τον προγραμματισμό και το αθηναϊκό κοινό για την επόμενη μία ώρα προσερχόταν με χαλαρότητα στις θέσεις του. Λόγω της συνεχούς  προσέλευσης μετά τις 9.00, αποφασίστηκε να ξεκινήσει η Συναυλία όταν αυτή ολοκληρωθεί.

Ενόσω λοιπόν και οι τελευταίοι θεατές εισέρχονταν στο χώρο, τα φώτα χαμήλωσαν και η σκηνή ανήκε στον επιβλητικό Ισίδωρο Πάτερο (τραγούδι, κιθάρα, μαντολίνο, μπουζούκι) και την μπάντα του, με προεξάρχοντα τον γνωστό δεξιοτέχνη της Παραδοσιακής Μουσικής Κυριάκο Γκουβέντα (βιολί, μαντολίνο, μπαγλαμά).

Ο Καλλιτέχνης καλωσόρισε το ελληνικό κοινό, εξέφρασε τη χαρά του που βρίσκεται στο χώρο του Θεάτρου Άλσος λέγοντας μάλιστα, ότι είναι μια πολύ συναισθηματική βραδιά για τον ίδιο και τα μέλη του συγκροτήματός του, καθότι αφενός, είναι η πρώτη φορά που παίζουν στο χώρο αυτό και αφετέρου, είναι η πρώτη φορά που θα ακουστούν καινούργια ακυκλοφόρητα ακόμα τραγούδια του.

Το ρεπερτόριο της βραδιάς, οι μουσικές του διαδρομές περιελάμβαναν σχεδόν όλη την παλέτα της Ελληνικής Μουσικής, από τον Ερωτόκριτο σε μουσική του Ισίδωρου και την Παραδοσιακή, Κρητική, Δημοτική, το Λαϊκό, Έντεχνο, Νέο Κύμα, τον αείμνηστο Μίκη Θεοδωράκη, μέχρι και δικά του Τραγούδια παλιά και νέα, σε στίχους του στενού του φίλου και συνεργάτη Πάνου Δημητρόπουλου, που έχει υπό την εποπτεία του την θρυλική μπουάτ Απανεμιά στην Πλάκα, τα τελευταία15 χρόνια. Μάλιστα ο Κυριάκος Γκουβέντας παρομοίασε την άκρως επιτυχημένη συνεργασία τους με αυτή των Χατζιδάκι-Γκάτσου!

Τρεις ώρες γεμάτες συγκίνηση, με τραγούδια-ορόσημα, ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη του κοινού, πολλά ιδιαίτερα γνωστά και αγαπημένα τραγούδια, τα οποία ο κόσμος σιγοτραγουδούσε πλέον χωρίς τη δυσκολία που τα συνόδευε η μέχρι πρότινος χρήση της μάσκας.

Ο Ισίδωρος Πάτερος κινούμενος σαν αερικό στον ρυθμό της μουσικής ανάμεσα στους συνεργάτες του, ξεδίπλωσε το ιδιοφυές ταλέντο του στην παραδοσιακή, στη λαϊκή, την έντεχνη και την σύγχρονη μουσική. Ο μοναδικός μαεστρικός του τρόπος, του χαρίζει ένα εκτόπισμα που τον κάνει να φαίνεται τεράστιος, λες και παίρνει τη μορφή του εκάστοτε οργάνου που συντονίζει ή μεταμορφώνεται σε νότες.

 Γεμάτος ενέργεια και ποτισμένος με την μουσική μέχρι το μεδούλι, ο Ισίδωρος διατηρεί την αυθεντική νεανική του ανησυχία και ξεσηκώνει το πλήθος όπως μόνο εκείνος ξέρει. Στον Ερωτόκριτο σε δική του μουσική, έπειτα από μια μικρή εισαγωγή κατά την οποία ο Καλλιτέχνης μας εξιστόρησε τις συγκυρίες και τις σκέψεις που τον οδήγησαν να γράψει το κομμάτι αυτό, απολαύσαμε μια εξαιρετική εκτέλεση του.

Έδωσε μια ανάγνωση που διατήρησε τη θεατρικότητα της αφήγησης αλλά ταυτόχρονα ανέδειξε τον μοντερνισμό της παρτιτούρας, δηλαδή το στοιχείο που την κάνει ενδιαφέρουσα στην αίθουσα συναυλιών. Διαθέτει μεγάλη μουσικότητα και μοιάζει να κατανοεί πολύ καλά το συναίσθημα αυτής της κατεξοχήν προγραμματικής μουσικής.

Το ταλέντο, η εκφραστικότητα, η χαρακτηριστική χροιά που διαπερνά το σώμα και μιλά κατευθείαν στην ψυχή, η δυνατή πλούσια φωνή και η γεμάτη πάθος και συναίσθημα ερμηνεία του, τον έκαναν να ξεχωρίσει και δικαίως να έχει καταφέρει σήμερα να συγκεντρώνει την προσοχή όλο και μεγαλύτερου μέρους των σπουδαίων Συνθετών και Ερμηνευτών της Ελληνικής Μουσικής όπως του Χρήστου Νικολόπουλου που έδωσε στον Ισίδωρο και του αφιέρωσε δικό του τραγούδι.

Δεξιοτεχνική άνεση, ακρίβεια που ωστόσο δεν σταματά εκεί. Δεν περιορίζεται σε τεχνικά και δεξιοτεχνικά άρτιες αναγνώσεις, αλλά ασχολείται με την ερμηνεία του περιεχομένου και την απόδοση του ύφους κάθε έργου. Το βαθύτερο ενδιαφέρον του για τα πράγματα φαίνεται εξίσου από τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνει τις μουσικές φράσεις και τις παραγράφους κάθε κομματιού, αναδεικνύοντας τον ειρμό και συμβάλλοντας στην αποκάλυψη του νοήματος κάθε έργου.

Τι να πει κανείς για του Χαρταετούς του Θεοδωράκη; Ήταν μια ερμηνεία ιστορικά ενημερωμένη, συναρπαστική, αέρινη, αλλά ταυτόχρονα έντονα δραματική, όπως φάνηκε ήδη από τα πρώτα μουσικά μέτρα. Με μεγάλο και στιβαρό ήχο, ο Ισίδωρος άρθρωνε το μουσικό κείμενο και έδινε νόημα στις φράσεις. Το μέτριο σε ταχύτητα πρώτο μέρος δεν στέρησε τον ανάλαφρο και κομψό χαρακτήρα του, ούτε την ευγένεια από το δεύτερο αργό μέρος που ακολουθεί. Τα παραπάνω στοιχεία συνδυάστηκαν στο θυελλώδες τρίτο μέρος, που καθήλωσε το κοινό. Ήταν μεγαλόπρεπος στη συνομιλία του με τα άλλα όργανα, όσο και εξαιρετικά εκφραστικός στα σολιστικά μέρη, υπήρξε τρυφερός και συναισθηματικός στον διάλογο με το βιολί όπως και άκρως δεξιοτεχνικός στην σύμπραξη του με το τρίχορδο μπουζούκι που έπαιζε τις δεύτερες φωνές. Παρέμεινε ισότιμα σε διάλογο και πρόβαλε αποτελεσματικά τη συμφωνική σκέψη του συνθέτη, τόσο τις όψεις μεγάλου λυρισμού όσο και τα περισσότερο εξωστρεφή μέρη.

Κι ενώ φανέρωσε για ακόμη μία φορά με τρόπο που δεν χωρούσε αμφισβήτηση ότι διαθέτει το μεγαλόπρεπο ύφος και τον δυναμισμό για ανάλογα έργα, περιορίστηκε με την ίδια επιτυχία στον ρόλο του συνοδού, αφήνοντας τον απαραίτητο χώρο για έκφραση στους τρεις συνεργάτες του επί σκηνής.

Ακολούθησε μία έκπληξη. Ο Ισίδωρος ένωσε τις δυνάμεις του με τους “Χάρισμα”, τρεις εξαίρετους νέους τραγουδιστές και μουσικούς σε μία μοναδική ερμηνεία τεσσάρων αγαπημένων τραγουδιών και μάλιστα ακαπέλα σε τετραφωνία. Οι τέσσερίς τους ανταποκρίθηκαν με απόλυτη επιτυχία κυρίως στην ιδιαίτερα απαιτητική δεξιοτεχνική πλευρά των έργων, ολοκληρώνοντας το μέρος αυτό του προγράμματος χαρίζοντας στο κοινό μαγικές στιγμές. Τα εξαιρετικά τους φωνητικά και η εκφραστικότητα τους ήταν αρκετά για να παρασύρουν άμεσα το κοινό που τραγουδούσε μαζί τους σχεδόν όλους τους στίχους των κομματιών.

Με φωνή ανοιχτόχρωμη και ισχυρή, ο Ισίδωρος απέδωσε την συναισθηματική του αμεσότητα και προσέθεσε λαμπερό φως σε ένα ρεπερτόριο του οποίου βασικά στοιχεία είναι η νοσταλγία, η αγάπη, η χαρά αλλά και η μελαγχολία.

Αποκάλυψε μία ακόμη πτυχή του ταλέντου του, καθώς επέδειξε λεπτότητα και ευαισθησία συνοδεύοντας επίσης το “καλύτερο μπουζούκι της Ελλάδας” τον μεγάλο Μανώλη Καραντίνη που τίμησε με την παρουσία του τον Ισίδωρο, σε δύο τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, εκτός προγράμματος σε μια εκφραστική ερμηνεία που δώρησε στο κοινό.

Υπό το επιβλητικό κόκκινο και μπλε φως που ήταν διάχυτο πάνω και πίσω από την σκηνή, στον εξωτερικό χώρο που φαινόταν διαμέσου της τζαμαρίας, άρχισε να διαφαίνεται και η πιο χορευτική πλευρά του τραγουδιστή. Με τον Ισίδωρο στην ακουστική κιθάρα και τον κόσμο να δίνει τον ρυθμό, το tempo άρχισε να ανεβαίνει ακόμη περισσότερο. Για τη συνέχεια, διατηρώντας το ρόλο του στο μπουζούκι με τα υπέροχα solo του, απολαύσαμε ένα χορευτικό μέρος που το κοινό δεν ήθελε να τελειώσει.

Εκφράζοντας για μια ακόμη φορά την αγάπη του για την Ελλάδα ο Ισίδωρος μοιράστηκε με το κοινό βαθύτερες σκέψεις του για το πώς η πανδημία που βίωσε η ανθρωπότητα τα τελευταία δύο σχεδόν χρόνια τον οδήγησε να δίνει την αρμόζουσα βαρύτητα σε όσα πραγματικά αξίζουν στη ζωή, παρακινώντας τους ανθρώπους μέσω της μουσικής του στην Αγάπη, στο Φως, στην Χαρά.

Η βραδιά ήταν απλά συγκλονιστική. Η Ερμηνεία όλων των συντελεστών ήταν τόσο προσεγμένη και μελετημένη που μπορούμε να φανταστούμε πόσες ατελείωτες πρόβες οι μουσικοί έκαναν και πόσες μέρες προετοιμασίας ο Ισίδωρος αφιέρωσε για να βγει αυτό το μαγικό αποτέλεσμα. Ο εκπληκτικός αυτός Τραγουδιστής, Συνθέτης και Μουσικός  δημιούργησε και προσέφερε ακούραστος πάνω από τρεις ώρες μια Συναυλία μοναδικής ατμόσφαιρας χωρίς διάλειμμα. Ήταν από αυτές τις βραδιές στις οποίες το κοινό υποκλίνεται στο τέλος.

Συμπερασματικά, είδαμε μια εκπληκτική συναυλία από τον Ισίδωρο Πάτερο να ξέρει τι θέλει και να έχει τον τρόπο να το καταφέρνει. Είδαμε ένα συγκρότημα που αγαπάει το κοινό του και κάνει τα πάντα για να το ικανοποιήσει (πόσα σχήματα παίζουν τόση ώρα και με τέτοιο πάθος;) και τέλος είδαμε ένα κοινό να ανταποκρίνεται σε κάθε τραγούδι των αγαπημένων του μουσικών με το ίδιο πάθος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τραγούδι. Αν αυτή δεν είναι η χημεία μιας ιδανικής συναυλίας τότε ποια είναι;

Με μια πανέμορφη ανάμνηση από την μαγική του εμφάνιση στο Θέατρο Άλσους, κρατάμε την υπόσχεση που μας έδωσε ότι θα τον απολαύσουμε σύντομα ξανά και ανυπομονούμε για τον επόμενο σταθμό στο μουσικό του ταξίδι μιας συνεχούς αναζήτησης και υπέρβασης της προσωπικής καλλιτεχνικής του ερμηνείας που ήδη μαγεύει τις ψυχές και θεραπεύει τις καρδιές.