Η σκέψη είναι πικρή χωρίς την ζάχαρη της αγάπης

Τόσο καλοί άνθρωποι και όμως πέθαναν! Ο Θεός δοκιμάζει την αλήθεια αυτού του κόσμου! Δοκιμάζει και τους αγίους του. Ο θάνατος ακόμη υπάρχει. Δεν είμαστε τέλειοι ως άνθρωποι. Μόνο με την αγάπη θα βρεθείς στην τελειότητα του εαυτού σου. Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα! Μεταξύ ζωής και εξαφάνισης είναι η αστάθεια αυτού του κόσμου. Δεν ξέρεις αν θα ξημερωθείς! Κάθε μέρα να την ζεις σαν να είναι η τελευταία σου. Να έχεις χαρά! Η ζωή δεν είναι δεδομένη. Πήραμε την ζωή ως δεδομένη και χάσαμε την χαρά. Η χαρά είναι στην παρούσα ημέρα! Κάθε μέρα να καταθέτουμε χαρά ως ευχαριστία στον Θεό που μας την χάρισε. Να ενωθεί η σκέψη με το παιχνίδι, με το αθώο, το παιδικό μέρος. Ακόμα και αν η σκέψη έχει έλεος, δεν σε λυτρώνει. Όταν ο εσώτατος εαυτός κυλήσει μέσα στην διανοητική σφαίρα, ενοποιούνται τα το πριν διεστώτα. Καμία σκέψη δεν είναι «καλή». Εντέλει σε βασανίζει. Η χαρά σου είναι η μόνη ανάδραση, ανταποκριτικότητα στον κόσμο. Ο μόνος τρόπος να μη σε ανατινάζει η διανοητικότητα είναι να ενωθεί με την αθωότητα. Τότε αποκτάς νέα προσωπικότητα. Το παιδικό μέρος είναι η ζάχαρη στον πικρό καφέ της σκέψης. Η πηγή της σκέψης δεν είναι γλυκιά! Δεν φτάνει να σου χαριστεί η διάνοια ούτε η καλοσύνη. Μην οδηγήστε σε συμπεράσματα ενάντια στον εαυτό σας ή τους άλλους. Η ίδια η δύναμη που σε τρέφει, δηλαδή η λογική, σε σκοτώνει. Η λογική είναι ραδιενεργός. Όπως κρίνετε θα κριθείτε! Ό,τι κρίνεις οφείλεις να το λυτρώσεις. Να χαίρεσαι την διαφορετικότητά σου, αλλά να ευλογείς τους άλλους. Είναι πικρή η σκέψη χωρίς την ζάχαρη της αγάπης! Αυτή η ζάχαρη της αγάπης είναι και το άλας της γης. Η σκέψη που έχει κρίση, μπορεί να κλονίσει την συμπόνια σου! Ο κίνδυνος είναι να σε βάλει να κρίνεις και τον εαυτό σου με τα ίδια μέτρα. Ο κόσμος δεν αλλάζει με ιδέες εφόσον δεν συνοδεύονται από αγιότητα! Οι διανοούμενοι είναι πικρόχολοι! Λείπει το φως, η ουράνια χαρά! Ποιος έχει ουράνια χαρά;  Εκείνος που ξυπνάει το πρωί τραγουδώντας! Γεμίζει τον χώρο με χαρά και δύναμη! Γελάει, παίζει, ζει έκρηξη χαράς! Η πολύ κουλτούρα δεν ωφελεί. Η χαρά θέλει πυροδότη! Τέχνη που δεν πυροδοτεί την χαρά είναι χωρίς αξία. Πόση από την τέχνη του πολιτισμού μας πυροδοτεί την χαρά; Προς τι προβληματισμοί που σκοτώνουν την χαρά! Αν δεν έχεις χαρά, καμία «ψυλλιασμένη» τέχνη δεν σε ωφελεί. Χρειάζεται αυτοθυσία, να αγαπήσεις τον άλλον, να του αφοσιωθείς για να τον κερδίσεις. Δεν κερδίζεται με θεωρίες! Η στολή του φωτός δεν γίνεται με την σκέψη!