“Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17”

Ο Ισίδωρος Πάτερος επί σκηνής μουσικός στην παράσταση

Είναι συγκινητικό, σε περίοδο ηθικής και ιδεολογικής παρακμής, μια ομάδα νέων ανθρώπων να ανεβάζει ένα έργο όπως αυτό! Ένα ξάφνιασμα! Ένα κοίταγμα προς την νεότητα του κόσμου! Του κόσμου των ιδανικών και των οραμάτων! Της θυσίας του εαυτού για την ομορφιά και την αξία της ελεύθερης ζωής! Έργο με ψυχή και δύναμη!

Το κείμενο (Θαλασσιά Αντωνοπούλου) ποιητικό, πετάει πάνω από την οδύνη των ιστορικών γεγονότων που αφηγείται, καθιστώντας την Αθηνά διαχρονικό σύμβολο της αγνής νεότητας της ψυχής ενάντια στην βαρβαρότητα! Με όποιο τρόπο κάθε φορά αντιπαρατίθενται μέσα στην ιστορία!

Ο χώρος εντελώς κατάλληλος! Ατμοσφαιρικός, βιωμένος -παλιά σχολική αίθουσα, όπως έμαθα… Επί σκηνής δυο μόνο πρόσωπα: η Αθηνά-Ηλιάνα Μαυρομάτη σε έναν συνταρακτικό μονόλογο, και ο μουσικός-Ισίδωρος Πάτερος να θεάται σαν αρχαίος παρατηρητής το σπαρακτικό δρώμενο, διαλεγόμενος μαζί της όχι μόνο μουσικά αλλά και με την ίδια την εκφραστική του παρουσία: με ήχους, σιωπή και βλέμματα -σοβαρή, άλλοτε δραματική, άλλοτε συμπονετική, άλλοτε θρηνητική. Είναι στιγμές που προκαλεί την μνήμη της Αθηνάς, καθώς εκείνη του απευθύνεται σαν στην ίδια της την ψυχή πριν (ή μετά;) το άλμα -στο πέρα από τον θάνατο ουτοπικό, αναστάσιμο, ψυχοπνευματικό συνεχές των ηρώων-ανθών της ζώσας ζωής του κόσμου!

Η Ηλιάνα Μαυρομάτη φυσική, αληθινή, άμεση, χωρίς ίχνος «δήθεν» (αυτό από το οποίο έχουμε χορτάσει!) σηκώνει τον τραγικό μονόλογο της Αθηνάς χωρίς να τον κάνει θηλιά στο λαιμό μας αλλά ούτε μπανάλ δραματικότητα εξατμίζοντας σχεδόν την οδύνη μέσα από την φρεσκάδα του όμορφου, παιδικού της προσώπου και μετατρέποντας τον σε τραγούδι ζωής και όχι θρήνο θανάτου! (Συγχαρητήρια στην Ελένη Σκότη, την δασκάλα της στην υποκριτική τεχνική του ρεαλιστικού θεάτρου).

Η κίνησή της, φυσική, ζωντανεύει τον λόγο της προσθέτοντας δυναμισμό στην ερμηνευτική της εκφραστικότητα… (Φαίδρα Σούτου) Το απλό τζην που φοράει την κάνει οικεία, θα μπορούσε να είναι ένα κορίτσι σημερινό… Δεν αναδεικνύει εντούτοις την θηλυκή ομορφιά της Ηλιάνας όπως την είδαμε με ένα φουστανάκι στο δελτίο τύπου… Το λιτό και φυσικό παίξιμο της Ηλιάνας δείχνει πόσο η ίδια εξελίσσεται στην τέχνη της! Είχα να την δω από το “La Chunga”, όπου και πάλι ο Ισίδωρος έπαιζε την μουσική του επί σκηνής ως μουσικός αφηγητής…

Τα επί σκηνής μουσικά όργανα στα χέρια του Ισίδωρου Πάτερου μαγικά! Τρίχορδο μπουζούκι: η επιτομή του ελληνικού ήχου -υπάρχει ηχογράφηση του ύμνου της ΕΠΟΝ με τρίχορδο μπουζούκι!- και μπεντίρ: όργανο με αρχαίο ήχο που τονίζει την μικρασιατική καταγωγή της ηρωίδας. Η μουσική του Ισίδωρου ορθά σημαίνουσα τα σημαινόμενα… Συγκλονιστική η φωνή του Ισίδωρου, με χροιά βυζαντινή, ωδή σε αρχαίο δράμα που εντούτοις μετατρέπεται σε τραγούδι δοξαστικό της ζωής… Ο Ισίδωρος τραγουδά τον ύμνο της ΕΠΟΝ τόσο λιτά, τόσο ως αυτό που είναι, ένας νέος άνθρωπος με επίγνωση που αγαπά και ονειρεύεται, που μού ‘φερε δάκρυα στα μάτια… Τα τρία τραγούδια της παράστασης σοφά μοιρασμένα κάνουν την δική τους αντίστιξη στον συνταρακτικό μονόλογο της Ηλιάνας. Στο τέλος με το τραγούδι της Αθηνάς «Στη στεριά δεν ζει το ψάρι» μας έστειλες, Ισίδωρε!

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης, οι οποίοι εκτός των άλλων έκαναν από κοινού την σκηνοθεσία! Λιτή και αληθινή όπως εξάλλου όλη η παράσταση, καταφέρνει να πετύχει το ζητούμενο κάθε μορφής τέχνης: συγκίνηση! Πολλοί έφυγαν με βουρκωμένα μάτια κι άλλοι έκλαιγαν με λυγμούς… «Δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν!» Τέλος, η σκηνοθετική εγγύτητα των θεατών με τους ηθοποιούς δημιουργεί μια πρωτόγνωρη ψυχική συμμετοχή στο δρώμενο -σαν να καταργεί τα όρια του θεάτρου και της πραγματικής ζωής! Μακάρι την παράσταση αυτή να την δουν παράγοντες του θεάτρου με τις αθρόες επιχορηγήσεις!

Με μηδαμινά οικονομικά μέσα δυο νέα παιδιά σηκώνουν με ήθος και ταλέντο ένα εμβληματικό έργο, τόσο πολύτιμο για το ηθικό του μήνυμα! Ένα μήνυμα ζωής που τόσο ανάγκη έχει η κοινωνία μας -να θυμηθεί την αγνότητα, την αγιότητα του ανθρώπου που αγωνίζεται για την ελευθερία του, του πολυτιμότερου για τον άνθρωπο αγαθού!

Και πάλι συγχαρητήρια! Θα το ξαναδώ!

Δείτε το trailer: