Ντάσο Κούρτι – Η μαγεία του ακορντεόν

(13.11.2014)

Συνθέτης και δημιουργός! Μουσικός του δρόμου! Ένας ερωτικός μουσικός! Μια ορχήστρα από μόνος του! Απίστευτη η δεξιοτεχνία του στο ακορντεόν! Ταξίδι η ακρόαση, ταξίδι ψυχής! Ένας αδελφός Αλβανός! «Το ακορντεόν είναι η φωλιά μου, είναι ο έρωτας μου, είναι μονόλογος με τον εαυτό μου! Αισθάνομαι την ενέργεια από μέσα, βγαίνει από την καρδιά μου, με κάνει να αισθάνομαι ο εαυτός μου! Δεν νιώθω οργανοπαίχτης!» Έχει συνεργαστεί με κορυφαία ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελένη Βιτάλη, η Δήμητρα Γαλάνη, η Γλυκερία, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Β. Λέκκας, ο Μανώλης Λιδάκης, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Θανάση Παπακωνσταντίνου κ.α. Και έχει γράψει εξαιρετική μουσική! Σπούδασε κλασική μουσική στο κρατικό ωδείο των Τιράνων. Ξεκίνησε με βιολί, η δασκάλα του τον έπεισε να κάνει ακορντεόν! Και δεν είχε άδικο! Πήρε υποτροφία για σύνθεση στο Μιλάνο. «Η μουσική με κάνει να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου! Δεν ψάχνω την τελειότητα, ψάχνω την ψυχή μου!» Έχει εξαιρετικό χάρισμα στην σκηνή! Δοτικός, επικοινωνιακός… «Δεν είναι αντικείμενο το ακορντεόν! Εσύ είσαι!»

Στην Ελλάδα ήρθε το 1993. Το 1996 ο Ηλίας Λιούγκος τον προσκάλεσε στο σχήμα του, Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό μέσα από την εκτεταμένη συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα, αποκορύφωμα της οποίας υπήρξε η δισκογραφική δουλειά Έρημα Χωριά (2006, Mercury), με συνθέσεις του ίδιου και στίχους του Ηλία Κατσούλη.

Ιδιαίτερες δημιουργίες του:
«Βγαίνω μέσα από την φωτιά» ένα τραγούδι για τους πρόσφυγες σε στίχους Αγαθής Δημητρούκα
«Ένας Αλβανός στην Νέα Υόρκη» σε τζαζ mood
«Το μυστικό» σε στίχους Λιζέτας Καλημέρη -τραγουδά η Ελένη Βιτάλη
«Στον πρόποδα του κόσμου» με ερμηνεύτρια την Ασπασία Στρατηγού, για την ταινία «Το βουνό του κόσμου».

Συνταρακτική η διασκευή του στο ηπειρώτικο «Καίγομαι και σιγολιώνω» καθώς και στο «Μήλο» σε στίχους της Αγαθής Δημητρούκα.

Διασκεύασε επίσης το έργο του παππού του «Δέκα χειμώνες» το οποίο τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας!

Πρόσφατα έγραψε την μουσική για την ταινία «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχεί πολύ φάλτσα!» Φάγαμε και ήπιαμε μαζί, και αγαπήσαμε αυτόν τον τόσο καρδιακό άνθρωπο! Καλά τραγούδια, Ντάσο!