Η ΞΑΓΡΥΠΝΗ ΠΟΛΗ

Δεν είχα ποτέ -ούτε έχω- την πολυτέλεια (και όχι μόνον λόγω χρόνου!)  να διαβάζω πολύ λογοτεχνία… Μα αυτό το βιβλίο αγορασμένο δυο τρία χρόνια πριν, το είχα επιλέξει για τον τίτλο του «Η ξάγρυπνη πόλη…» Νέα Υόρκη! Μια πόλη  που με εντυπωσίασε από το πόσο οικεία μου ήταν, όταν ταξίδεψα εκεί πριν από χρόνια! Στοιβαγμένο στα υπόψιν για μελλοντική ανάγνωση -ετερόκλητα- βιβλία μου, το διάλεξα πρόσφατα τυχαία σε ένα διάλειμμα από άλλες δραστηριότητες… Έκπληξη. Γραφή ποιητική, απέπνεε την σπάνια ευγένεια της αλήθειας! Μια πόλη, οι ανθρώπινες σχέσεις, ο έρωτας, ο θάνατος, ιδωμένα τόσο ανθρώπινα, τόσο απλά, χωρίς σταγόνα διανοητικού βάρους… Με σεβασμό στην ζωή! Με ευγνωμοσύνη… Λιτή περιγραφή μιας βαθειάς ανθρώπινης σχέσης, ενός έρωτα… Χωρίς ίχνος από τις γνωστές κοινοτοπίες… Η χαρά τού να μοιράζεσαι τις καθημερινές στιγμές, τα μικρά και τα μεγάλα, με τρυφερότητα και βαθειά αφοσίωση… Υπάρχουν και τέτοιες σχέσεις; Ο Bill Hayes συγγραφέας και φωτογράφος, περιγράφει έως την τελευταία στιγμή που τους χωρίζει ο θάνατος την σχέση του με τον σπουδαίο επιστήμονα και συγγραφέα Oliver Sacks… Σίγουρα ο αγαπημένος του Oliver δεν σπατάλησε την ζωή του… “Δεν φοβάμαι τον θάνατο, όσο φοβάμαι μη σπαταλήσω την ζωή μου!” έλεγε. Χρήσιμος και δημιουργικός μέχρι τέλους!

«Φωτογραφική», ζεν, η γραφή του συγγραφέα… Χωρίς σταλιά πικρίας… Πρωταγωνιστής η ίδια η ζωή με τις αντιφάσεις, τα ανεξήγητα, τα απροσδόκητα, την ομορφιά της… Με ξάφνιασε αυτή η ήσυχη οπτική… Χωρίς να απαντά δεν είναι αδιαφορία!

Αλλά φυσική αποδοχή ενός συγκλονιστικού όσο και ανεξήγητου δώρου: της ζωής ως αυτοσκοπού…

Sayings

Η ζωή στην Νέα Υόρκη είναι σαν μουσική του Τζον Κέιτζ όπου η παραφωνία βγάζει νόημα…

Αισθάνομαι υπέροχα άνετα μαζί σου!

Ξαφνικά συνειδητοποίησα τι είσαι για μένα:  δημιουργείς την ανάγκη που καλύπτεις, προκαλείς την πείνα που χορταίνεις. Σαν τον Ιησού…

Επιθυμώ μία ροή καλών σκέψεων και λόγων για όσο καιρό είμαι ζωντανός…

Η λέξη «όμορφο» θα ήταν ανάμεσα στις δέκα λέξεις που χρησιμοποιώ περισσότερο…

Μία υπέροχη προσμονή του παραδείσου…

Χαίρομαι που δεν είμαι νεκρός!

… εκείνη ακριβώς ήταν μία από τις σπάνιες στιγμές της ζωής όπου ο κόσμος απαλλάσσεται από κάθε συστολή και δειλία και σου προσφέρει απλόχερα κάθε πιθανή εκδοχή της ομορφιάς του!

Επίθεση της ομορφιάς!

Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι στον πλανήτη Γη μαζί σου!

Αισθάνθηκα μία τεράστια πλημμύρα από αγάπη…

Συνείδηση ότι είμαι ευγνώμων…

Μακάρι τα βιβλία να μην εκλείψουν ποτέ!

Όπως ακριβώς ερωτεύεσαι ένα τραγούδι έτσι μπορείς και να ερωτευτείς ένα έργο τέχνης!

Όταν δεν μπορείς να πεις που τελειώνει το σώμα σου και πού αρχίζει το σώμα του άλλου…

Το πιο σημαντικό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να γράφουμε έξυπνα, δημιουργικά, με κριτικό πνεύμα, με παραστατικότητα, για το πώς είναι να ζεις σε αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο μας,  αυτήν την εποχή!

– Εγώ θέλω να είμαι μαζί σου!

– Τρελός. Αλλά σε ευχαριστώ!

Αναρωτιόμουν πώς αισθάνεται ένα τριαντάφυλλο!

Ναι, μπορείς να δεις τα αστέρια στο Μανχάταν!

Σε άκουσα να χαμογελάς!

Τι νόημα έχει;  Γιατί συνεχίζω; Σε αυτές τις ερωτήσεις υπάρχει μία μόνο απάντηση: για να ζούμε!

P.S Ο Oliver Sacks σπούδασε νευρολογία στο Queen’s College της Οξφόρδης και μετά το 1965 έζησε στη Νέα Υόρκη. Υπήρξε κλινικός καθηγητής νευρολογίας στο Albert Einstein College of Medicicne και στο NYU School of Medicine. Για το επιστημονικό έργο του τιμήθηκε με πολλές διεθνείς διακρίσεις.

Ήταν τακτικός συνεργάτης στο «The New Yorker», στο «The New York Review of Books» και σε πολλά ιατρικά περιοδικά. Δημοσίευσε δέκα βιβλία, που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, πουλώντας εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ το αυτοβιογραφικό «Awakenings» («Ξυπνήματα», εκδ. Καστανιώτη) έγινε ταινία με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και τον Ρόμπιν Γουίλιαμς. Έφυγε σε ηλικία 82 ετών. Έζησε τα τελευταία 7 χρόνια της ζωής του με τον Bill Hayes κατά 30 χρόνια νεώτερο του. Δεν είχε ζήσει άλλη σχέση στην ζωή του!