Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, οι δυο κρητικοί που έκαναν την Ελλάδα τραγούδι! Παιδί τους, o Ισίδωρoς Πάτερος, κρητικός από τα Χανιά και τον Ψηλορείτη! Ισίδωρε, κάμε το θαύμα σου!

Απόλλων και Διόνυσος! Έτσι είδα και τους άλλους αγαπημέ-νους: τον Ελύτη και τον Καζαντζάκη, τους κολοσσούς του Ηρακλείου!

Μάνος, Μίκης: ο μουσικός χάρτης της ψυχής μας! Οι άγιοι της μουσικής μας, Εμμανουήλ και Μιχαήλ! Ένα ακόμα αρχετυπικό συνταίριασμα θεών!

Ο Χατζιδάκις από το Ηράκλειο, ο Θεοδωράκης από τα Χανιά! Και οι δυο είχαν κλασική μουσική παιδεία και οι δυο στο ξεκίνημα τους ενδιαφερόταν για τα συμφωνικά έργα! Η γνωριμία του Χατζιδάκι με τον Μάρκο Βαμβακάρη και το ρεμπέτικο που οδήγησε στην ιστορική του ομιλία, άνοιξε  τον δρόμο για την ανακάλυψη και από τους δύο της Ελληνικής μουσικής Γραμμής την οποία απογείωσαν με πρωτόγνωρο τρόπο!

Είχε καλέσει ο Μάνος τον Μάρκο Βαμβακάρη να παίξει στο Θέατρο Τέχνης, τότε στην περίφημη ομιλία του για το ρεμπέτικο. Μια γνωριμία που ξεκίνησε σε ένα καταγώγιο του Πειραιά την δεκαετία του 1940!  Και σείστηκε όλη η Ελλάδα!

Γέμισαν και οι δυο με τραγούδια την Ελλάδα! Ήχοι υψηλού καρδιακού τόνου, πολύτροπα χρωματιστοί και σπαραχτικοί συνάμα! Ο Χατζιδάκις ένας αστός αναρχικός, ο Θεοδωράκης ένας ένθεος, κατά βάθος,  αριστερός: και οι δυο παράδοξες, αντισυμβατικές προσωπικότητες! Ο Μάνος έδειξε την επανάσταση μέσα από τον έρωτα και την προσωπική αντίσταση στην βαρβαρότητα. Ο  Μίκης ήθελε να αλλάξει τον κόσμο μέσα από την λαϊκή επανάσταση!  Ο Μάνος εντούτοις ήταν εκείνος που έκρυψε τον αντάρτη Μίκη στο σπίτι του με κίνδυνο της ζωής του! Ο ένας θαύμαζε τον άλλον απεριόριστα! Και ζήλευαν κιόλας ο ένας τα τραγούδια του άλλου!

Ο Μάνος μυσταγωγός, για κατ’ ιδίαν ακρόαση, ο Μίκης επαναστάτης, γύρισε τον κόσμο γεμίζοντας ολόκληρα στάδια! Επικός ο Μίκης αλλά και λυρικός -μας χάρισε ανεπανάληπτα ερωτικά τραγούδια! Κορυφαίο του έργο το λαϊκό ορατόριο Άξιον Εστί! Μοναδικά σε φως, λεβεντιά και δύναμη τα ζεϊμπέκικα του! Ο Μεγάλος Ερωτικός πάλι, ο Μάνος, γέμισε την ψυχή μας με εντελέχεια! Και έρωτα! Αυτόν τον «από τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα ανικανοποίητο»! Μας τραγούδησε ο ίδιος την Οδό Ονείρων! Αυτόν τον «απέραντα ευγενικό δρόμο… τον σκεπασμένο από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό… εκεί όπου η αναπνοή και τα όνειρα των παιδιών ενώνονται με τ’ ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου…» και που «όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν!» Η μουσική Ελλαδογραφία του ζωγράφισε με ανεπανάληπτη ευαισθησία την όμορφη και παράξενη πατρίδα μας! 

Ποτάμι από την ζωντανή Ελληνική Γραμμή οι ήχοι τους, ανασύνθεσαν το πρόσωπο της Ελλάδας του 20^ου αιώνα με μοναδική αυθεντικότητα! Αφαιρώντας τις μάσκες που μας φόρεσαν οι αλλότριοι! Ανέδειξαν την παράδοξη ταυτότητα μας μέσα από την ικανότητα μας να μετατρέπουμε όλα τα εισερχόμενα ακούσματα και διανοήματα σε φως! Ελληνικό φως! Συνεχιστές του ελληνικού κοσμοπολιτισμού σφράγισαν την μουσική του 20^ου αιώνα γνωρίζοντας την στα πέρατα της γης!

Η Ελλάδα ζωντανή, αντιφατική και υπέροχη μέσα από την μουσική των δυο σύγχρονων θεών! Κέφι και στοχασμός, παράπονο, θρήνος, κραυγή και δοξαστική αποθέωση!