“Σχετικά με το τίποτα”

Η πολυαναμενόμενη αυτοβιογραφία τoυ Woody Allen (Δεκ. 2020)

Άλαν Στούαρτ Κόνιγκσμπεργκ  (1935). Αγαπημένος. Τέσσερα Όσκαρ, πάνω από 80 ταινίες, 50 τουλάχιστον σκηνοθετημένες από τον ίδιον!   Έχω δει όλες του τις ταινίες και πάντα περνάω καλά! Ακόμα και αν κάποιες ιστορίες του είναι τραβηγμένες… Καλή σκηνοθεσία, χιούμορ, υποδόρια κριτική, αυτοσαρκασμός, καλοί ηθοποιοί, απολαυστικός ο ίδιος ως ηθοποιός, εξαίσια μουσική…

Μου έκανε εντύπωση πως γράφει όπως ακριβώς παίζει στον κινηματογράφο! Ένα βιβλίο 326 σελίδων στο μεγαλύτερο μέρος του οποίου μιλάει για την ταραχώδη σχέση του με την Μία Φάροου: τις εξωφρενικές κατηγορίες εναντίον του για κακοποίηση του παιδιού του, τα δικαστήρια,  την αθώωση, την καταστροφή εντούτοις της εικόνας του, τα χρήματα που του στοίχησε όλη αυτή η ιστορία, την εγκατάλειψη του από συνεργάτες και φίλους μέσα στην λαίλαπα του Me Too…  Συμπέρασμα: απίστευτα στωικός και χωρίς ίχνος κακίας στην καταγραφή των εις βάρος του γεγονότων… Ούτε καν προς το πρόσωπο της Μίας Φάροου την οποία καταξιώνει ως ηθοποιό καθώς και την συνεργασία τους σε πλείστες όσες ταινίες του.

Την ζωή σαν αστείο την βλέπει σαν ένα ακατανόητο παιγνίδι στο οποίο μετέχει επιλέγοντας και ο ίδιος να παίξει -εν προκειμένω, γυρίζοντας κάθε χρόνο μία ταινία, αφού αυτό ξέρει και θέλει να κάνει, και με αυτό περνάει καλά, όπως λέει! Εντυπωσιακό είναι το πόσο μικρή ιδέα έχει για τον εαυτό του και το ταλέντο του -θεωρεί τον εαυτό του υπερτιμημένο! Δεν τον παίρνει καν στα σοβαρά! Ούτε και τους άλλους και τον κόσμο εξάλλου! Ίνδαλμα του ο Μπέργκμαν που όμως δεν δέχτηκε την πρόταση του να τον επισκεφτεί στην ερημιά που έμενε τότε, στην Σουηδία!

Λεπτομέρειες που δεν γνώριζα: με την Μία Φάροου δεν παντρεύτηκαν ποτέ! Ζούσαν σε χωριστά σπίτια! Με την θετή κόρη της Σουν Γι που παντρεύτηκε στην συνέχεια (την όχι τόσο καθυστερημένη όσο την παρουσίαζε η μητέρα της αφού έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Κολούμπια!)  και είναι μαζί πάνω από είκοσι χρόνια, δεν είχαν ζήσει ποτέ σαν “οικογένεια”! Την συνάντησε 19 χρονών στην Νέα Υόρκη.  Και προφανώς δεν ήταν ανήλικη! Με την Μία Φάροου είχε ήδη τελειώσει, όπως περιγράφει, η σχέση τους. «Σερνόμασταν μαζί χάρη σε αυτό το υδατοστεγές συγκολλητικό, την Αδράνεια…» Καταγράφει εντούτοις την ψυχοπαθολογία της να υιοθετεί παιδιά, με τα οποία πλημμελώς ασχολήθηκε, όπως της χρεώνουν τουλάχιστον δυο από αυτά, αποκαλύπτοντας μια εντελώς διαφορετική εικόνα της ζωής της Μίας Φάροου, την οποία προσυπογράφει και ο ίδιος… Στην συνέχεια τον κατηγόρησε ότι κακοποίησε την μικρή Ντίλαν. Ένα οφθαλμοφανώς στημένο κατηγορητήριο που δεν αποδείχτηκε ποτέ! Για τον υποτιθέμενο γιο τους και κατήγορο του, Ρόναν, του είπε η Μία Φάροου εκ των υστέρων, πως τον είχε κάνει με τον Φρανκ Σινάτρα (η ομοιότητα τους βέβαια είναι συνταρακτική!)

Αυτοσαρκαζόμενος για την εβραϊκή του καταγωγή, απαρηγόρητος υπαρξιακά και έντρομος μπροστά στον θάνατο, επιλέγει να γελάει αντί να κλαίει… Ένας «άθεος» που χρεώνει  εντούτοις τον Θεό για τον πόνο, το άδικο, τα γηρατειά και τον θάνατο… «Βγαίνω σε έναν κόσμο στον οποίο δεν θα νιώσω ποτέ άνετα, τον οποίο ποτέ δεν θα καταλάβω, και ποτέ δε θα εγκρίνω και δε θα συγχωρήσω!» Πάντως έζησε μια πλούσια σε εμπειρίες και δυνατότητες ζωή! Και μας ψυχαγώγησε ατέλειωτα! Καλά ξεμπερδέματα Γούντι με τα υπαρξιακά σου! Και καλά στερνά! Ένα θυμωμένο, κακομαθημένο, ταλαντούχο παιδί, μα χωρίς κακία!

Τελειώνει το βιβλίο του με την φράση: «Από το να παραμείνω ζωντανός στις καρδιές και στο μυαλό του κοινού, προτιμώ να παραμείνω ζωντανός στο διαμέρισμα μου!»

Μέχρι σήμερα παίζει στο ίδιο νεοϋορκέζικο κλαμπ (Carlyle  club) εδώ και δεκαετίες, κλαρινέτο! (Τον άκουσα στο Μέγαρο Αθηνών το 2005, αφήνοντας του μάλιστα και ραβασάκι…)