Μια προκλητική ματιά στην θεσμοθέτηση της σχέσης άνδρα-γυναίκας!

Ο γάμος, όπως και τόσα άλλα πράγματα, είναι εφεύρεση της σκιώδους κυβέρνησης αυτού του πλανήτη. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί (η εμφύτευση ήταν επιτυχής!) μια ψευδής πεποίθηση για το πώς θα έπρεπε να είναι η σχέση άνδρα-γυναίκας.

Πριν η σκιώδης κυβέρνηση αναλάβει αυτόν τον πλανήτη, η σχέση άνδρα-γυναίκας βιώθηκε απλά για αυτό που είναι: εξελικτική εμπειρία. Τα συναισθήματα αγάπης είναι μέρος αυτής της γήινης εμπειρίας, αλλά έχουν σημαντικό ρόλο σε σύγκριση με όλα τα άλλα ανθρώπινα συναισθήματα, επειδή είναι πιο κοντά στις δονήσεις του σύμπαντος. Το υψηλότερο.

Η αγάπη είναι στην πραγματικότητα η υψηλότερη δόνηση που μπορούμε να βρούμε εδώ σε αυτήν την πυκνή πραγματικότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η δόνηση έχει χειραγωγηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ρέει στη φυσική της εξελικτική διαδρομή, χάνοντας τα αρχικά της χαρακτηριστικά και την καθαρότητά της καθώς και τη χρησιμότητά της ως εξελικτική εμπειρία.

Ήταν εύκολο να πείσουν τον άνδρα και τη γυναίκα ότι η δέσμευση με υποσχέσεις και δεσμούς τους βοήθησε να βρουν ικανοποίηση, όσον αφορά την ασφάλεια και συνεπώς την προστασία από τον πόνο. Ο γάμος επινοήθηκε για να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι το συμβόλαιο είναι προστασία από τον πόνο, σαν μια φούσκα που προστατεύει από τη μοναξιά, την ανασφάλεια και τη φτώχεια.

Στην πραγματικότητα, ένα παντρεμένο ζευγάρι είναι αποδεκτό στην κοινωνία, αναγνωρίζεται και διευκολύνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ακριβώς επειδή η κοινωνία θέλει τους ανθρώπους να παντρεύονται και τους ενθαρρύνει να το κάνουν. Μέσα από παράλογες και αδύνατες ρομαντικές δυναμικές που τρέφουν το ασυνείδητό μας για χιλιετίες.

Ένα παντρεμένο ζευγάρι καταφεύγει σε ένα συμβόλαιο υποχρεώσεων και υποχρεώσεων, βρίσκοντας έτσι άνεση σε ένα κλουβί, που εγγυάται πρώτα απ’ όλα σπίτι, άνεση, παρέα, στοργή και όλες εκείνες τις αναγνωρίσεις που χρειάζεται η σκοτεινή προσωπικότητα (σώμα πόνου) στις διάφορες πληγές του. Ο γάμος εγγυάται την επιβίωση πρώτα από όλα και μετά την κοινωνική αποδοχή και τη δημόσια αναγνώριση.

Ένα παντρεμένο ζευγάρι θεωρείται κατά κάποιο τρόπο σημαντικό, πιο σημαντικό από ένα ζευγάρι που δεν είναι. Ενός ζευγαριού που αντίθετα ζει με κάποιο τρόπο στην αμαρτία. Μια αμαρτία που είναι απλώς η επιλογή να ζεις ένα συναίσθημα ελεύθερα, χωρίς να δεσμεύεις τον άλλον με όρκους και μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις που δεν μπορούν να αποφασιστούν a priori, πολύ λιγότερο να υποσχεθούν, καθώς το ένα συναίσθημα δεν πρέπει να εγκλωβίζει το άλλο. Ποτέ.

Αντίθετα, πρέπει να του επιτρέψει να αναπτυχθεί και επίσης να του επιτρέψει να αποστασιοποιηθεί από τη σχέση, εάν και όταν το νιώθει, και να του επιτρέψει να τερματίσει τη σχέση όταν δεν είναι πλέον χρήσιμη από εξελικτική άποψη και για τους δύο ή μόνο για ένας.

Η αγάπη πρέπει να ζει ελεύθερα και να τρέφεται καθημερινά μέσα από μια συνειδητή επιλογή και μια δέσμευση που είναι επιθυμητή και όχι επιβαλλόμενη από υποχρεώσεις και συμβόλαια. Μια σχέση αγάπης μπορεί να διαρκέσει μια ολόκληρη ενσάρκωση, μπορεί να διαρκέσει πολλές ενσαρκώσεις ή μπορεί να διαρκέσει μερικές ημέρες.

Υπάρχουν όμως και καρμικοί έρωτες, που δεν έχουν απολύτως τίποτα από αγάπη. Είναι απλώς ένα επιταχυνόμενο σχολείο για να εξισορροπήσει κανείς το κάρμα και να απελευθερώσει τον εαυτό του από περαιτέρω αυτοπροκαλούμενα νοητικά κλουβιά. Πολλοί γάμοι είναι ακριβώς καρμικοί έρωτες και γι’ αυτόν τον λόγο οι εν λόγω ψυχές επιλέγουν τον γάμο ως φυλακή από την άποψη μιας εξελικτικής πρόκλησης που πρέπει να ξεπεράσουν.

Σε κάθε περίπτωση, μια ρομαντική σχέση, ή μάλλον μια σχέση κάθε είδους, διαρκεί όσο είναι χρήσιμη στη λειτουργία της μάθησης και ανάπτυξης με αυτή την έννοια. Το να αναγκάζεις έναν άνθρωπο να σε αγαπά για πάντα, μέχρι να σε χωρίσει ο θάνατος, εκτός από μια σκοτεινή φόρμουλα, είναι μια πολύ σοβαρή παραβίαση της ελεύθερης βούλησης. Είναι χειραγώγηση.

Η ρουτίνα και η καθημερινότητα του γάμου είναι μια φυλακή που οδηγεί σε μακροχρόνια δυστυχία, καθώς το προβλεπόμενο συμβόλαιο, αυτή η υπογραφή που δεσμεύει, βαραίνει δυναμικά μέσα στους τοίχους του σπιτιού γιατί πρώτα από όλα βαραίνει την ψυχή.

Ωστόσο, η σχέση δύο ανθρώπων που ζουν κάτω από την ίδια στέγη ή ακόμα και σε διαφορετικά σπίτια όπως πολλά σημερινά ζευγάρια, και που επιλέγουν να αγαπούν ελεύθερα με αμοιβαίο σεβασμό, σεβόμενοι τους δικούς τους χώρους και την προσωπική τους πορεία ανάπτυξης, είναι πολύ διαφορετική. Αυτό σίγουρα δεν σημαίνει ότι είναι ένα ανοιχτό ή σεξουαλικά άτακτο ζευγάρι (από ενεργειακής άποψης είναι μια άλλη σκοτεινή φόρμουλα) αλλά σημαίνει να ζεις τη σχέση τώρα μέσω του μοιράσματος και της υποστήριξης, παρά μέσω υποχρεώσεων και επιβολών.

Μια άλλη σκοτεινή φόρμουλα είναι το μέρος εκείνου που συνάπτει το συμβόλαιο γάμου μέσω μιας θρησκευτικής ιεροτελεστίας, στην οποία αυτή η φυλακή υποτίθεται ότι είναι σφραγισμένη και ευλογημένη από δυνάμεις φωτός. Αυτό σίγουρα δεν συμβαίνει, καθώς καμία φυλακή δεν είναι ευλογημένη.

Τι έφερε λοιπόν ένα ζευγάρι στον γάμο του πριν από 3.000 χρόνια; Σίγουρα οικονομική επιβίωση, πολιτικές επιλογές, εγγύηση συνέχισης του είδους κ.λπ. κ.λπ. Τι οδηγεί ένα σύγχρονο ζευγάρι να παντρευτεί σήμερα; Οι ίδιες αρχαίες προθέσεις, αν και αγνοούμενες, γιατί κατατέθηκαν στo βάθος, στη μήτρα του ανθρώπου. Αλλά είναι πάντα εκεί, στον γενετικό κώδικα, και είναι πάντα ενεργοί… Mέχρι να φανούν και να εξαλειφθούν.

Το να είσαι αποδεκτός από το αγαπημένο σου πρόσωπο και από την κοινωνία είναι σίγουρα μια κοινή επιθυμία, η οποία συχνά ικανοποιείται μέσω της ένωσης ενός ζευγαριού με αυτή την έννοια (συμβόλαιο γάμου).

Ο ρόλος της οικογένειας (συγγενείς γονείς) στο γάμο είναι θεμελιώδης γιατί ασυνείδητα ωθεί ή υποχρεώνει πολύ συχνά να επιλέξουν την αποδοχή, την αναγνώριση, την οικονομική ασφάλεια, τη συναισθηματική σταθερότητα… αντί να κρίνει όσους επιλέγουν να μην παντρευτούν ως αιρετικούς, επειδή προτιμούν τη δική τους ελευθερία και τη δική τους προσωπική δύναμη στις υποχρεώσεις που επιβάλλονται από την οικογένεια, την κοινωνία και τη θρησκεία.

Η συνύπαρξη δεν είναι η πραγματική αίρεση. Είναι ο γάμος που είναι αιρετικός. Και είναι μια φόρμουλα που προορίζεται να εξαφανιστεί. Αφού η αγάπη δεν θέλει περιορισμούς, δεν θέλει συμβόλαια, δεν θέλει υποχρεώσεις, δεν θέλει υποσχέσεις

Αν αντιθέτως τα θέλει όλα αυτά τότε είναι μια μορφή τοξικού συναισθήματος που προσπαθεί να γεμίσει τα δικά του κενά και πληγές, που δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη.

Στις επόμενες γενιές, χάρη στη δονητική αλλαγή και τη νέα επίγνωση, η αγάπη θα επιστρέψει σε αυτό που είναι! Δηλαδή, ένα συναίσθημα που βιώνεται σε πλήρη ελευθερία και επίγνωση μεταξύ ανθρώπων που θα έχουν επουλώσει τις συναισθηματικές τους πληγές και δεν χρειάζεται πλέον να προβάλλουν το φόβο της απόρριψης και της εγκατάλειψης στο ζευγάρι επειδή έχει αντιμετωπιστεί και ακυρωθεί. Όπως ακριβώς θα έχουν ξεπεράσει κάθε δυναμική πόνου στο γενεαλογικό τους δέντρο.

Τότε θα υπάρχουν υγιείς σχέσεις με υγιή συναισθήματα. Και υπάρχουν ήδη, αλλά θα επεκτείνονται όλο και περισσότερο. Σίγουρα γάμοι αγάπης υπάρχουν και τώρα, αλλά υπάρχουν πολλοί που δεν ξέρουν καν πού ανήκουν. Ένα συναίσθημα, όταν είναι αληθινό, δεν χρειάζεται να αναγνωριστεί, δεν χρειάζεται να αφιερωθεί γιατί ήδη επειδή είναι, δεν χρειάζεται να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία καθώς ζει με τη δική του δόνηση και δεν απαιτεί εξωτερική έγκριση.

Μια αγάπη μπορεί να είναι για πάντα, αλλά δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι για πάντα. Αυτό είναι το θεμελιώδες κλειδί. Σε μια υγιή σχέση πρέπει πάντα να υπάρχει μια ανοιχτή πόρτα για να έχεις κι άλλες εμπειρίες, τη στιγμή ακριβώς που το χρειάζεται η ψυχή. Έτσι η σχέση τελειώνει ή τελειώνει για να κάνει χώρο για κάτι άλλο.

Δεν είμαστε εδώ για να έχουμε μια μοναδική εμπειρία, είμαστε εδώ για να αναπτυχθούμε και να μάθουμε, και πολύ συχνά για να το κάνουμε αυτό είναι απαραίτητο να σχετιζόμαστε με διαφορετικούς ανθρώπους, ακριβώς επειδή η πορεία ανάπτυξης αλλάζει συνεχώς όπως αλλάζουμε κι εμείς.

Κάθε Αγάπη φέρνει μια διδασκαλία, όπως κάθε άνθρωπος φέρνει μια εμπειρία στη ζωή μας. Και δεν πρέπει να υπάρχει αυτή η τοξική μανία που στο γάμο γίνεται μια αλυσίδα που αναγκάζει ένα άτομο να μείνει και να υποφέρει μια ζωή που δεν θέλει πια όταν τελειώσει η αμοιβαία μάθηση και χρειάζεται να έχει άλλες εμπειρίες.

Είναι σκοτεινό να κρατάς ένα άτομο δεμένο μαζί σου.

Πόσο σκοτεινό είναι να κυνηγάς έναν άνθρωπο που δεν θέλει να μείνει μαζί σου!

Μπορούμε να συνεχίσουμε να αγαπάμε έναν άνθρωπο για πολύ καιρό, για πολλές ζωές, μπορούμε να συνεχίσουμε να τον αγαπάμε για αιώνες, επιτρέποντάς του να μεγαλώσει ακόμα και μακριά από εμάς και τις ανάγκες μας, αν αυτό θέλει και χρειάζεται.

Η αγάπη δεν επιβάλλει υποχρεώσεις, η αγάπη αγαπά. Κανείς δεν σου ανήκει, κανείς δεν μπορεί να γίνει δικός σου, ποτέ. Η κατοχή είναι μια άλλη σκοτεινή φόρμουλα.

Αυτή είναι μια από τις μεγάλες διδασκαλίες του πολιτισμού της Λεμουρίας, στον οποίο δεν υπήρχαν περιορισμοί ή φυλακές, αλλά μόνο σχέσεις τιμής, σεβασμού και φωτός.

Αν χρειάζεται να παντρευτείς για να “αλυσοδέσεις” ένα άτομο σε σένα, για να το νιώσεις σαν δικό σου, προσπάθησε να σκεφτείς τι σε ωθεί να το κάνεις, προσπάθησε να αναλογιστείς τις ελλείψεις που σε οδηγούν να αναζητήσεις αυτήν την ικανοποίηση, αυτή τη «σταθερότητα». Αυτή την φούσκα που επιφανειακά φαίνεται να σε απομακρύνει από τη μοναξιά, αλλά αντίθετα σε κάνει τον πιο μοναχικό άνθρωπο στον κόσμο.

Είσαι σκλάβος σε μια φυλακή που διάλεξες και που φοβάσαι να την εγκαταλείψεις γιατί πάρα πολλοί άνθρωποι προβάλλουν τις ανάγκες τους πάνω σου! Και τότε ακυρώνεσαι και χάνεις όλη σου τη δύναμη και κυρίως την αγάπη σου για τον εαυτό σου και την αξιοπρέπειά σου.

Η εσωτερική αφύπνιση αναδεικνύει όλα όσα εμποδίζουν την Ψυχή για πολλούς αιώνες. Ήρθε η ώρα η Ψυχή να ελευθερωθεί και να αρχίσει να φωτίζεται ξανά με το δικό της φως, όχι πλέον με ανακλώμενο φως, καθαρίζοντας κάθε σκοτεινή φόρμουλα

που εμποδίζει ή επιβραδύνει την εξελικτική πορεία!

Είναι η  ώρα! Marika Moretto