Ο Άνθρωπος και η Πτώση του: η Αναζήτηση της Χαμένης Θειότητας!

Η ιστορία της ανθρωπότητας μετά την πτώση από τον Παράδεισο είναι μια ιστορία απώλειας αλλά και συνεχούς αναζήτησης της χαμένης θεϊκής ουσίας. Ο άνθρωπος, δημιουργημένος αρχικά με αγγελική φύση και καθαρότητα, έχασε τον πυρήνα του και απομακρύνθηκε από την θειότητα.

Αυτή η πτώση δεν ήταν απλώς μια ηθική αποτυχία, αλλά μια βαθιά αλλοίωση της φύσης του, οδηγώντας τον να υιοθετήσει πρακτικές και τρόπους ζωής που, σε πολλά σημεία, αγγίζουν τη δαιμονική επιρροή.

Οι Άγιοι Πατέρες, με σοφία και πνευματική διορατικότητα, δημιούργησαν την Εκκλησία ως ένα θεϊκό “εκπαιδευτήριο”, με στόχο να επαναφέρει τον άνθρωπο στην αρχική του αγγελική κατάσταση. Για αυτόν τον λόγο, αντί να βαπτιζόμαστε στην ενήλικη ζωή μας, όπως ο Χριστός, η Εκκλησία επιλέγει να μας βαπτίζει από νωρίς, από την παιδική ηλικία.

Οι Άγιοι Πατέρες αντιλήφθηκαν ότι ο άνθρωπος, από τη στιγμή της γέννησής του, είναι σε πτώση και έχει χάσει τον πυρήνα της θεότητας που του δόθηκε στον Παράδεισο. Έτσι, από νωρίς προσπαθούν να τον επαναφέρουν στην αγγελική του φύση, στην κατάσταση που πρέπει να είναι.

Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης της Θείας Κοινωνίας, της Εξομολόγησης και άλλων μυστηρίων. Οι Άγιοι Πατέρες, όντας Άγιοι και ιδιαίτερα στην πρώτη Εκκλησία, κατάλαβαν την αδυναμία του ανθρώπου να υπάρξει με φιλευσπλαχνία, συμπόνια και αγάπη προς όλο τον κόσμο, και προσέφεραν τα μυστήρια ως μέσα για πνευματική θεραπεία και ανασυγκρότηση.