Όταν επιλέγουμε ανθρώπους να σταθούν δίπλα μας, πολλές φορές χωρίς να είναι ισοδύναμοι μας…

Σκόπιμα παραχωρούμε εξουσία σε αυτούς, επιτρέποντάς τους να ελέγχουν τα πιο σκοτεινά μας σημεία! Και όπως είναι φυσικό δεν μένουν μόνο εκεί, μια και έχουν ολόκληρη ψυχολογική επικράτεια που μπορούν να κατακτήσουν με αυτή την άδεια, και όλα αυτά επειδή φοβόμαστε να τα αντιμετωπίσουμε μόνοι μας.

Η ωριμότητα μας μας υποδεικνύει ότι θα έπρεπε να τα είχαμε αντιμετωπίσει οι ίδιοι, όσες φορές κι αν αποτύχαμε μέχρι να τα κατακτήσουμε.

Αυτό μπορεί να συμβεί και συμβαίνει σε μια σχέση, όπου αντί να υπάρχει ισορροπία, ένας σύντροφος παίρνει υπερβολική εξουσία, με σκοπό να μας “προστατεύσει” δήθεν από τις αδυναμίες μας! Δηλαδή από εμάς τους ίδιους.

Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η παραχώρηση εξουσίας δημιουργεί δεσμά που καταπνίγουν την ελευθερία μας και μας υποτάσσουν Ανεπαίσθητα στην αρχή και ολοκληρωτικά αργότερα.

Με την πάροδο του χρόνου, η σχέση αυτή μπορεί να γίνει ασφυκτική, καθώς ο σύντροφος που κάποτε μας προσέφερε ασφάλεια μετατρέπεται σε μια μορφή δικτάτορα, που επιβάλλει τη θέλησή του και ελέγχει τη ζωή μας. Ένα ψυχολογικό μαντρόσκυλο.

Άφησε τον Ζώντα Θεό να σε οδηγεί! Κάθε παραίνεση ενός σοφού όντος που μας αγαπά, μπορεί να φωτίσει τον κόσμο μας! Όμως η εκχώρηση του εαυτού μας σε δεσμούς αναγκαιότητας μετατρέπει το πλημμέλημα των αδυναμιών μας σε κακούργημα εκμαυλισμού της ελευθερίας μας!