ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ AIRSTYLE: Ὅταν ἡ Ἀγάπη πνίγεται, ἐσύ γίνε Ἀέρας!

Πόσες φορές δέν ἔχουμε νιώσει τόν ἄνθρωπό μας, αὐτόν πού ξέρουμε καί ἀγαπᾶμε, τον φίλο μας το παιδί μας νά μεταμορφώνεται ξαφνικά σέ ξένο;

Νά μᾶς μιλάει ἄσχημα, νά μᾶς ἀγνοεῖ, νά μᾶς πληγώνει, ἐνῶ κατά βάθος ξέρουμε πώς δέν εἶναι αὐτός ὁ πραγματικός του ἑαυτός. Εἶναι σάν ἕνα “παράσιτο” νά ἔχει καταλάβει τό μυαλό του -τό παράσιτο τῆς δουλειᾶς, τοῦ ἄγχους, τῆς ματαιοδοξίας, τῆς ἐξάντλησης. Αὐτό τό “ξένο σῶμα” τούς κάνει νά χάνουν τό μέτρο καί τή γλύκα τους.

Τί κάνουμε ὅμως ἐμεῖς; Συνήθως γινόμαστε “τοῖχος”. Θυμώνουμε, κλαῖμε, φωνάζουμε, προσπαθούμε νά τούς συνετίσουμε μέ τή λογική. Κι ἔτσι, τό “παράσιτο” βρίσκει ἐμπόδιο καί χτυπάει πιό δυνατά.

Ἡ σύγκρουση φουντώνει καί οἱ πληγές μένουν.

Υπάρχει ὅμως ἕνας ἄλλος δρόμος, πιό σοφός καί λυτρωτικός: Ἡ Τέχνη τοῦ νά γίνεσαι Ἀέρας!

Ὅταν ἡ συμπεριφορά τους γίνεται άδικη ἤ τοξική, μήν αντιστέκεσαι. Μήν τήν παίρνεις μέσα σου. Γίνε διάφανος, σάν τόν ἀέρα. Ἄσε τά λόγια καί τίς πράξεις τους νά περάσουν ἀπό μέσα σου χωρίς νά σέ αγγίξουν, χωρίς νά αφήσουν ἴχνος.

Μήν γίνεσαι στόχος, γίνε χῶρος.

Ὅταν γίνεσαι Ἀέρας, συμβαίνει κάτι μαγικό. Ἐκεῖνοι, μή βρίσκοντας ἀντίδραση γιά νά τραφεί ἡ έντασή τους, μένουν μετέωροι. Σκοντάφτουν στή δική σου γαλήνη. Καί τότε, μέσα στή σιωπή, ἀρχίζουν νά καταλαβαίνουν.

Βλέπουν τήν ασχήμια τοῦ “παρασίτου” τους, ὄχι ἐπειδή τούς τήν έδειξες ἐσύ μέ φωνές, ἀλλά ἐπειδή καθρεφτίστηκε στή δική σου ἠρεμία.

Γίνε Ἀέρας λοιπόν. Προστατεύεις τήν ψυχή σου καί δίνεις στόν ἄλλον τήν εὐκαιρία νά ξαναβρεῖ τή δική του.

Ἡ σιωπή εἶναι ὁ πιό δυνατός καθρέφτης: Καμία φωνή δέν ακούγεται τόσο δυνατά ὅσο ἡ αξιοπρεπής σιωπή σου. Ὅταν δέν ἀντιδρᾶς, τούς ἀναγκάζεις νά ἀκούσουν τόν ἴδιο τους τόν ἑαυτό.

Γίνε διάφανος, ὄχι ἀδιάφορος: Τό νά γίνεις “ἀέρας” δέν σημαίνει ὅτι δέν νοιάζεσαι. Σημαίνει ὅτι ἀγαπᾶς τόν ἑαυτό σου αρκετά ὥστε νά μήν τραυματιστεῖς, καί ἀγαπᾶς τόν άλλον αρκετά ὥστε νά μήν τροφοδοτήσεις τήν τρέλα του. Ἡ γαλήνη σου εἶναι ἡ δύναμή σου: Ὅσο πιό ταραγμένοι εἶναι ἐκεῖνοι, τόσο πιό σταθερός μεῖνε ἐσύ. Εἶσαι ὁ φάρος, ὄχι τά κύματα. Οἱ φάροι δέν τρέχουν πίσω ἀπό τίς φουρτούνες, ἁπλά φέγγουν.