Ηρακλής: Τα Δώδεκα Βήματα της Ψυχικής Μεταμόρφωσης

(Το Κλέος της Ήρας και η Οδύνη της Γέννησης της Συνείδησης)

Ο Ηρακλής δεν ήταν απλώς ένας ήρωας με υπερφυσική δύναμη. Ήταν η ίδια η ψυχή που κουβαλά το τραύμα της απόρριψης, τη βαθιά ανάγκη για εξιλέωση και τη σιωπηλή κραυγή της αυτογνωσίας.

Γεννημένος από τη σάρκα του Δία και τη θνητή Αλκμήνη, κυνηγημένος από τη ζήλια της Ήρας, ο Ηρακλής δεν έλαβε ποτέ την αποδοχή της Μητέρας –της Ψυχής-Μητέρας που γεννά και οδηγεί στην εσωτερική ένωση. Αντί γι’ αυτό, του επιβλήθηκαν άθλοι: δοκιμασίες, βάσανα, καθαρμοί.

Κάθε άθλος του Ηρακλή είναι ένα στάδιο ψυχικής ενδυνάμωσης και αυτοθεραπείας.

Δεν σκότωνε απλά τέρατα. Αντιμετώπιζε εσωτερικά σκιώδη αρχέτυπα:

– Τον λέοντα της Νεμέας = ο αδάμαστος φόβος

– Τη Λερναία Ύδρα = το τραύμα που πολλαπλασιάζεται όταν το πολεμάς λάθος

– Τον Κέρβερο = ο φόβος του θανάτου και της σκιάς.

Ήταν η ψυχή σε θεραπεία, ο άνθρωπος που κάνει τον εσωτερικό γύρο του κόσμου όχι για δόξα, αλλά για κάθαρση.

Και είναι ειρωνεία… ότι το όνομά του σημαίνει “Δόξα της Ήρας” (Ηρα-κλής), ενώ η ίδια η Ήρα ήταν η μεγαλύτερη του αντίπαλος. Όπως συχνά και στη ζωή μας: η εσωτερική μητέρα που δεν αποδεχτήκαμε γίνεται το κίνητρο για υπέρβαση.

Ό,τι μας πλήγωσε… μας έσπρωξε να βρούμε τον Θεό μέσα μας.

Στο τέλος, ο Ηρακλής δεν γίνεται βασιλιάς της Γης -γίνεται θεός. Η θεραπευμένη ψυχή ανεβαίνει στον Όλυμπο: όχι ως τέλεια, αλλά ως συνειδητή.

Γιατί ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να είναι μόνο δυνατός. Γεννήθηκε για να νικήσει μέσα του τα τέρατα που του άφησαν οι θεοί.

Ένας ήρωας. Δώδεκα άθλοι. Ένα μονοπάτι φωτός.