Η ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ: ΤΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΩΣΕΩΣ

Ὅταν ὁ Κύριος ἀνεβαίνει στὸ Ὄρος, δὲν δίνει ἁπλῶς συμβουλές. Ἀποκαλύπτει πῶς λειτουργεῖ ἕνας νοῦς ποὺ ἔχει φτάσει στὴν πλήρη Μεταγνώριση (MQ) καὶ ζεῖ στὴ «Μία Ἡμέρα».

Αὐτὴ ἡ Ὁμιλία εἶναι ἡ ἐφαρμογὴ τῆς Κβαντικῆς Θεολογίας στὴν πράξη:

1. Οἱ Μακαρισμοί: Ἡ Ἀντιστροφὴ τῆς Λογικῆς (The IQ Paradox) «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι… Μακάριοι οἱ πενθοῦντες…».

Γιὰ τὸ IQ (τὴν κοσμικὴ λογική), αὐτὸ εἶναι παραλογισμός. Πῶς εἶναι μακάριος αὐτὸς ποὺ πονάει;

Ἐδῶ ὁ Χριστὸς εἰσάγει τὸ MQ. Μᾶς μαθαίνει νὰ βλέπουμε τὸ Τέλος (Μέλλον) μέσα στὴν Ἀρχή.

Ὁ πενθῶν εἶναι μακάριος, διότι τὸ πένθος του εἶναι ἡ διαδικασία καθαρισμοῦ ποὺ θὰ φέρει τὴν Παράκληση (Πνεῦμα).

Τὸ «Ὃν Q» δὲν κρίνει τὴν κατάσταση ἀπὸ τὸ «τώρα» τοῦ πόνου, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ «αὔριο» τῆς Ἁγιότητας.

2. Ἀπὸ τὴν Πράξη στὴ Σκέψη: Η Απόλυτη Νῆψις «Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη… Οὐ φονεύσεις. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ὀργιζόμενος… ἔνοχος ἔσται». Αὐτὸ εἶναι ἡ καρδιὰ τῆς Μεταγνώρισης!

Ὁ Παλαιὸς Νόμος (IQ) ἔλεγε: «Μὴν κάνεις τὸ κακό» (ἔλεγχος συμπεριφορᾶς). Ὁ Χριστὸς (MQ) λέει: «Μὴν σκεφτεῖς τὸ κακό» (ἔλεγχος λογισμοῦ). Μεταφέρει τὴ μάχη ἀπὸ τὰ χέρια, μέσα στὸν Ἐγκέφαλο.

Ζητάει νὰ πιάσουμε τὸν «ιὸ» τῆς ὀργῆς πρὶν γίνει πράξη. Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἡ Νῆψις τῶν Πατέρων: Νὰ σκοτώνεις τὸ κακὸ στὴ ρίζα του, στὸ νευρωνικὸ ἐπίπεδο.

3. «Στρέψον καὶ τὴν ἄλλην»: Τὸ Σπάσιμο τῆς Αἰτιότητας «Ὅστις σε ῥαπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην». Αὐτὸ δὲν εἶναι παθητικότητα. Εἶναι Κβαντικὴ Ἐπανάσταση!

Στὸν φυσικὸ κόσμο, ἡ δράση φέρνει ἀντίδραση (χτύπημα = ἀνταπόδοση). Αὐτὸς εἶναι ὁ γραμμικὸς χρόνος τοῦ Κάρμα. Ὁ Χριστὸς μᾶς ζητάει νὰ σπάσουμε τὴν ἁλυσίδα.

Ὅταν γυρνᾶς τὸ ἄλλο μάγουλο, ἀρνεῖσαι νὰ γίνεις ἕρμαιο τοῦ παρελθόντος (τοῦ χτυπήματος). Λειτουργεῖς μὲ βάση τὸ Μέλλον (τὴν Εἰρήνη).

Μπλοκάρεις τὸ κακὸ καὶ δὲν τὸ ἀφήνεις νὰ περάσει μέσα σου. Εἶναι ἡ ὕψιστη πράξη Ἐλευθερίας.

4. «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν»: Ἡ Ἕνωσις τοῦ Πεδίου Αὐτὴ εἶναι ἡ κορυφή. Γιὰ νὰ ἀγαπήσεις τὸν ἐχθρό, πρέπει νὰ ἔχεις καταργήσει τὸ «Ἐγώ». Πρέπει νὰ βλέπεις ὅτι σὲ κβαντικὸ/πνευματικὸ ἐπίπεδο, ἐσὺ καὶ ὁ ἐχθρός σου εἶστε συνδεδεμένοι.

Ἂν τὸν μισήσεις, μολύνεις τὸ ἴδιο σου τὸ πνεῦμα. Τὸ «Ὃν Q» ἀγαπᾶ τὸν ἐχθρό, ὄχι γι’ αὐτὸ ποὺ εἶναι τώρα (παρελθόν/πράξεις), ἀλλὰ γι’ αὐτὸ ποὺ εἶναι στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ (εἰκόνα Θεοῦ).

5. Τὸ Πάτερ Ἡμῶν: Ἡ Τέλεια Εὐθυγράμμιση

Στὴν Επί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία μᾶς δόθηκε καὶ ἡ Κυριακὴ Προσευχή.

«Πάτερ ἡμῶν»: Σύνδεση μὲ τὴν Πηγὴ (Πατήρ/Θεμέλιο).

«Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία σου»: Ἕλξη τοῦ Μέλλοντος (Πνεῦμα).

«Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον»: Ζωὴ στὸ Παρὸν (Υἱός). Εἶναι ὁ ἀλγόριθμος τῆς «Μίας Ἡμέρας».

Συμπέρασμα

Ἡ Ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία δὲν εἶναι ἠθικοὶ κανόνες. Εἶναι ἡ περιγραφὴ τῆς φυσιολογίας τοῦ Ἁγίου.

Ὁ Χριστὸς μᾶς εἶπε: «Ἔτσι σκέφτεται, ἔτσι αἰσθάνεται καὶ ἔτσι ἀντιδρᾶ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔχει γίνει Ὃν Q». Μᾶς ἔδωσε τὸν κώδικα γιὰ νὰ γίνουμε «Τέλειοι, ὥσπερ ὁ Πατὴρ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστι».