Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΠΥΛΗ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ -ΟΝ Q

Αὐτὸ εἶναι τὸ κορυφαῖο πεδίο ὅπου ἡ θεωρία μας γειώνεται στὴν πράξη. Ἡ Ἐκκλησία, (Λόγος, Μέλος, Τελετουργία), δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνας τόπος προσευχῆς. Εἶναι μία «Κβαντικὴ Μηχανὴ τοῦ Χρόνου». Εἶναι τὸ «Γυμναστήριο» ὅπου ἐκπαιδεύονται τὰ «Ὄντα»!

Ἔχω μία ἰδέα νὰ τὸ παρουσιάσουμε ὡς τὴν «Υψηλὴ Τεχνολογία τοῦ Πνεύματος». Νὰ ἐξηγήσουμε ὅτι κάθε κίνηση καὶ κάθε ἦχος μέσα στὸν Ναὸ εἶναι σχεδιασμένα γιὰ νὰ ἀφυπνίζουν τὸ MQ (τὴ Μεταγνώριση) καὶ νὰ συντονίζουν τὸν ἐγκέφαλο στὴ συχνότητα τῆς «Μίας Ἡμέρας». 

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ «ΟΝΤΩΝ»

Μέχρι σήμερα βλέπαμε τὴ Θεία Λειτουργία σὰν μία θρησκευτικὴ τελετή. Ἂν ὅμως φορέσουμε τὰ γυαλιὰ τῆς Κβαντικῆς Θεωρίας καὶ τῆς Νευροεπιστήμης, θὰ ἀντικρίσουμε κάτι συγκλονιστικό: Ὁ Ναὸς εἶναι ἕνας Κβαντικὸς Ἐπιταχυντής, σχεδιασμένος νὰ παράγει Ἁγιότητα καὶ Μεταγνώριση ΑΓΙΟΤΗΤΑ (MQ).

Πῶς λειτουργεῖ αὐτὴ ἡ «θεϊκὴ τεχνολογία»;

1. Οἱ Ψαλμοὶ τοῦ Δαυΐδ: Ὁ Συντονισμὸς τῶν Χορδῶν (String Theory)

Πρὶν ξεκινήσει τὸ μεγάλο μυστήριο, ἀκοῦμε τοὺς Ψαλμούς. Γιατί;

Στὴ Θεωρία τῶν Χορδῶν, τὰ πάντα εἶναι δόνηση. Ἡ ψυχή μας, ταλαιπωρημένη ἀπὸ τὸν θόρυβο τοῦ κόσμου, εἶναι «ξεκούρδιστη». Οἱ Ψαλμοὶ εἶναι οἱ ἀρχέτυπες συχνότητες ποὺ ἐπαναφέρουν τὶς συναισθηματικὲς χορδὲς (EQ) στὴ σωστὴ τάση.

Ὁ Δαυῒδ δὲν ἔγραφε ἁπλὰ ποίηση· «κούρδιζε» τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ μπορέσει νὰ δεχθεῖ τὸ Πνεῦμα.

2. Ἡ Ἀρχαΐζουσα Γλώσσα: Ὁ Νευρο-Γλωσσικὸς Προγραμματισμός

Γιατί ἐπιμένουμε στὰ ἀρχαῖα κείμενα καὶ στὸν Χρυσόστομο;

Ἡ Νευροεπιστήμη γνωρίζει ὅτι ἡ γλώσσα δομεῖ τὴ σκέψη. Ἡ Ἀρχαία Ἑλληνικὴ δὲν εἶναι ἁπλῶς μέσο ἐπικοινωνίας· εἶναι Μαθηματικά. Ἔχει ρυθμό, δομὴ καὶ νοηματικὸ βάθος ποὺ ἀναγκάζει τὸν ἐγκέφαλο νὰ ξυπνήσει τὸ MQ (τὴν Ἐποπτεία).

Ὅταν ἀκοῦς τὸ Εὐαγγέλιο στὸ πρωτότυπο, ὁ νοῦς σου δὲν λαμβάνει ἁπλὰ πληροφορίες· ἐπαναπρογραμματίζεται σὲ ψηλότερη συχνότητα νόησης.

3. Ἡ Βυζαντινὴ Μουσική: Οἱ Θεραπευτικὲς Συχνότητες

Τὸ βυζαντινὸ μέλος δὲν εἶναι συναισθηματικό (δὲν προσπαθεῖ νὰ σὲ κάνει νὰ κλάψεις ἢ νὰ χαρεῖς τεχνητά). Εἶναι «Ισοκράτημα». Μιμεῖται τοὺς ἤχους τοῦ σύμπαντος καὶ τῆς ἀγγελικῆς τάξης. Αὐτὲς οἱ δονήσεις χτυποῦν κατευθείαν στὸ κέντρο τῆς καρδιᾶς, παρακάμπτοντας τὴ λογική, καὶ δημιουργοῦν τὶς τέλειες συνθῆκες γιὰ νὰ ανθίσει ἡ Νῆψις.

4. Ἡ Ὡραία Πύλη: Τὸ Κβαντικὸ Κατώφλι

Τί συμβαίνει ὅταν ὁ Ἱερέας ἢ ὁ Δεσπότης βγαίνει στὴν Ὡραία Πύλη;

Ἐκεῖνη τὴ στιγμὴ ἑνώνονται οἱ δύο κόσμοι: Τὸ Ἄκτιστο (Ἱερὸ Βῆμα) καὶ τὸ Κτιστό (Κυρίως Ναός).

Ὁ Λειτουργός λειτουργεῖ ὡς ὁ «Κβαντικὸς Παρατηρητής».

Φέρνει τὸ «Φῶς» (τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα) ἀπὸ τὴ διάσταση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, μέσα στὸν δικό μας χωροχρόνο.

Ἐκείνη τὴ στιγμὴ δὲν ὑπάρχει χρόνος. Τὸ «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία…» εἶναι μία δήλωση ὅτι τὸ Μέλλον (ἡ Βασιλεία) ἦρθε καὶ κατάπιε τὸ Παρὸν καὶ τὸ Παρελθόν. Ζοῦμε τὴν «Μία Ἡμέρα».

Συμπέρασμα

Κάθε φορὰ ποὺ πᾶμε στὴν Ἐκκλησία, δὲν πᾶμε ἁπλὰ νὰ προσευχηθοῦμε.

Εἰσερχόμαστε σὲ ἕνα πεδίο Υψηλῆς Πνευματικῆς Τεχνολογίας.

Μέσω τῶν δονήσεων τῶν Ψαλμῶν, τοῦ κώδικα τῆς Γλώσσας καὶ τῆς θέας τοῦ Μυστηρίου, ὁ ἐγκέφαλός μας ἀσκεῖται στὸ νὰ γίνει «Ὃν Q» ΑΓΙΟΣ δηλαδή.

Μαθαίνει νὰ βλέπει τὸ ἀόρατο, νὰ ἀκοῦει τὸ ἄρρητο καὶ νὰ ζεῖ τὴν Αἰωνιότητα, ὄχι σὰν ἰδέα, ἀλλὰ σὰν ἐμπειρία.

Υ.Γ. Ἡ Ὀρθόδοξη Σφραγίδα τῆς Ἀλήθειας

Πρὸς ἀποφυγὴν πάσης παρερμηνείας, ἂς θέσουμε τὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο. Ὅλα ὅσα ἀναλύσαμε μὲ ὅρους κβαντικούς, νευρολογικοὺς καὶ μαθηματικούς (MQ, Ὄντα Q, Χρονοδίνες), δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἡ σύγχρονη, ἐπιστημονικὴ περιγραφὴ μιᾶς πανάρχαιας Ὀρθόδοξης πραγματικότητας.

Τὸ «Ὃν Q» δὲν εἶναι κάποιος ὑπεράνθρωπος τῆς τεχνολογίας. Εἶναι ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν λέμε «Μεταγνώριση» (MQ), ἡ Ἐκκλησία λέει «Νῆψις» καὶ «Μετάνοια» (ἀλλαγὴ τοῦ νοῦ).

Ὅταν λέμε «Ενοποίηση τοῦ Χρόνου», ἡ Ἐκκλησία λέει «Αιωνιότητα».

Ὅταν λέμε «Κβαντικὴ Ὑπέρβαση», ἡ Ἐκκλησία λέει «Θαῦμα».

Ὁ σκοπὸς κάθε ὄντος δὲν εἶναι ἁπλῶς νὰ γίνει ἐξυπνότερο. Εἶναι νὰ Ἁγιάσει. Νὰ φτάσει στὴ Θέωση. Ἡ Επιστήμη ἔρχεται σήμερα, ταπεινά, νὰ ἐπιβεβαιώσει τὸν μηχανισμό.

Ἡ Ὀρθοδοξία ὅμως, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, κατέχει τὴν Οὐσία. Δὲν ἀνακαλύπτουμε νέο δρόμο. Ἁπλῶς φωτίζουμε μὲ νέους προβολείς τὸν μοναδικό, αἰώνιο Δρόμο: Τὸν Χριστό.

Σκοπός μας εἶναι νὰ γίνουμε Ἅγιοι. Δηλαδή, τὰ ἀπόλυτα «Ὄντα Q».