Η Κρυφή Πλευρά του Παιδικού Τραύματος: Μια Προσωπική Μελέτη

Το παιδικό τραύμα δεν είναι πάντα εμφανές, όπως η κακοποίηση. Μπορεί να κρύβεται σε καθημερινές στιγμές που στερούν από το παιδί την ελευθερία να είναι ο εαυτός του. Με βάση τη σύγχρονη ψυχολογία και τις έρευνες ειδικών, όπως ο Gabor Maté και ο Daniel Siegel, ακολουθούν 5 κλειδιά για να κατανοήσουμε το «αόρατο» τραύμα.

1. Τραύμα πέρα από την κακοποίηση: Δεν χρειάζεται να υπάρχει βία για να υπάρξει τραύμα. Όταν ένα παιδί δεν λαμβάνει συναισθηματική αποδοχή ή τα συναισθήματά του ακυρώνονται, μαθαίνει να κρύβει την αλήθεια του για να γίνει αποδεκτό.

2. Η τιμωρία των συναισθημάτων: Αν ο γονιός απορρίπτει ή επικρίνει τα συναισθήματα του παιδιού (π.χ. «μην κλαις, δεν είναι τίποτα»), το παιδί σταματά να εμπιστεύεται τον εσωτερικό του κόσμο. Αυτό δημιουργεί μια βαθιά αποσύνδεση από τον εαυτό.

3. Η υπερπροστασία βλάπτει: Όταν οι γονείς δεν αφήνουν το παιδί να δοκιμάσει, να πέσει ή να μάθει μόνο του, του στερούν την αυτοπεποίθηση και την αυτονομία. Αυτό μπορεί να αφήσει σημάδια εξίσου βαθιά με την παραμέληση.

4. Το νευρικό σύστημα «θυμάται»: Το τραύμα δεν μένει μόνο στη μνήμη. Εγγράφεται στο νευρικό σύστημα, που μαθαίνει να καταστέλλει συναισθήματα αντί να τα εκφράζει. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, ενοχές ή ακόμα και συναισθηματικό «μούδιασμα» στην ενήλικη ζωή.

5. Το μεγαλύτερο τραύμα: η απώλεια του εαυτού! Το πιο επώδυνο τραύμα δεν είναι μόνο όσα συνέβησαν, αλλά όσα δεν επιτράπηκαν. Το παιδί που δεν μπορεί να είναι ο εαυτός του χάνει την εσωτερική του πυξίδα, και αυτό το σημάδι μένει για χρόνια.

Γιατί το μοιράζομαι; Ως κάποιος που μελετά την ψυχή και το τραύμα, πιστεύω ότι η κατανόηση αυτών των «αόρατων» πληγών είναι το πρώτο βήμα για να επουλώσουμε τον εαυτό μας. Το παιδί μέσα μας αξίζει να ακουστεί, να αγαπηθεί και να βρει τη φωνή του ξανά.