Η πορεία προς το ακίνητο κέντρο

Ο τρόπος που βιώνουμε τον κόσμο είναι ένα σύνολο σχέσεων ανάμεσα σ’ ένα υποκείμενο (εγώ, εμένα) και σ’ ένα αντικείμενο (το άλλο, ο κόσμος). Αυτό το είδος εμπειρίας δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα (matrix). Πόσο αληθινή μπορεί να είναι μια τέτοια πραγματικότητα, εάν οι δύο πόλοι που την γεννούν είναι καθαρή φαντασίωση;

Σε πρακτικό επίπεδο οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν διδαχθεί ότι αυτός ο κόσμος είναι πραγματικός και μοναδικός. Όμως, διαχρονικά υπήρξαν άνθρωποι που αμφισβήτησαν αυτή την πεποίθηση. Αυτοί οι άνθρωποι, εμπιστευόμενοι την εσωτερική τους φωνή της διαίσθησης, κατάφεραν να ανακαλύψουν ότι αυτός ο κόσμος υπάρχει μόνο φαινομενικά και δεν είναι μοναδικός.

Μέσα από μια υπερβατική εμπειρία αφύπνισης «είδαν» ότι ο παρών κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση, ένα όνειρο από το οποίο υπάρχει ξύπνημα.

Η πορεία προς το ξύπνημα ξεκινάει με την υιοθέτηση της ενδοσκόπησης, δηλαδή της θεληματικής κατεύθυνσης της προσοχής προς τα μέσα, στον χώρο του νου.

Εκεί, με τη βοήθεια μιας κρυμμένης ικανότητας μέσα μας που την ονομάζουμε «διαίσθηση» ή «ενόραση» και οι αρχαίοι Μύστες την έλεγαν «Σοφία», γίνεται αντιληπτό ότι ο νους αποτελείται από δύο διακριτά στρώματα:

1. Ένα επιφανειακό που βρίσκεται σε συνεχή αταξία και αναταραχή. Τούτο οφείλεται σε τρεις παράγοντες: τις αισθήσεις, τα πάθη και τις επιθυμίες, και την ασυνάρτητη σκέψη.

2. Ένα βαθύτερο στρώμα που είναι ήρεμο και γαλήνιο. Μέσα σ’ αυτό, στον πυθμένα του νου, υπάρχει ένα ακίνητο κέντρο, πέρα από το συνειδητό και το ασυνείδητο της σύγχρονης ψυχολογίας. Η ταύτιση με αυτό είναι η απόλυτη λύτρωση, η αφύπνιση στο Αληθινό, η Αυτοπραγμάτωση.

Αφού γίνει η αποκόλληση από τις αισθήσεις, η παύση των επιθυμιών και το σταμάτημα της ασυνάρτητης σκέψης, ο εθιστικός μηχανισμός του «εγώ και δικό μου» καταρρέει.

Τώρα αρχίζει το ταξίδι στον εσωτερικό χώρο, στα άδυτα του νου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια που μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος στην πορεία του προς το μυστηριώδες ακίνητο κέντρο της ύπαρξης.

Οι άνθρωποι που κατάφεραν να πραγματώσουν αυτό το ταξίδι – οι λεγόμενοι Ψυχοναύτες – διαπίστωσαν ότι από ένα σημείο και μετά χάνεται ολοκληρωτικά το υποκειμενικό στοιχείο της εμπειρίας και ο χώρος του νου αποκαλύπτεται ότι είναι ο απόλυτος χώρος των φαινομένων, από τον οποίο αναδύονται όλοι οι κόσμοι!

Η ατομική συνείδηση που ξεκίνησε το ταξίδι μεταμορφώνεται στην πρωταρχική συνείδηση, το κοσμικό συνειδέναι, η αρχή της γνώσης που δεν είναι πια ανθρώπινη.

Κι όταν έχει συντελεστεί αυτή η μεταμόρφωση, τότε ολοκληρώνεται η ταύτιση με το ακίνητο σημείο και όλα είναι.