Η φωνή δεν είναι αρκετή: Πολλοί νέοι καλλιτέχνες έχουν δυνατή φωνή και εντυπωσιακή τεχνική, αλλά η ερμηνεία είναι κάτι βαθύτερο!

Είναι η ψυχή που ενώνεται με το τραγούδι, μεταφέροντας συναίσθημα και αλήθεια. Χωρίς αυτή, η φωνή μένει κενή, σαν όμορφο κέλυφος χωρίς περιεχόμενο.

Ερμηνεία=Θεουργία: Η αληθινή ερμηνεία είναι μια υπέρβαση, μια σχεδόν ιερή πράξη. Καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Πάριος, η Μαρινέλα, η Χαρούλα Αλεξίου, ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Βίκυ Μοσχολιού και άλλοι ερμηνευτές μας δίδαξαν πώς η φωνή γίνεται ψυχή, πώς το τραγούδι γίνεται βίωμα. Αυτή η σύνδεση λείπει από πολλούς σήμερα.

Προσοχή στην υπερβολική εξύμνηση: Όταν λέμε σε νέους τραγουδιστές «είσαι φωνάρα» ή «θεός» χωρίς να έχουν χτίσει ερμηνευτική ουσία, τους παραπλανούμε. Τους φουσκώνουμε το μυαλό, τους απομακρύνουμε από την αυτογνωσία και την εξέλιξη. Η τεχνική δεν αρκεί για να αγγίξεις την καρδιά.

Η παγίδα της ταχύτητας και της έντασης: Στην εποχή της trap και της rap, η μουσική συχνά γίνεται ένα «πολυβόλο» ήχων και εντάσεων. Η τεχνική κυριαρχεί, αλλά η ερμηνεία χάνεται. Το φως της αγάπης, που κρύβεται στην αληθινή ερμηνεία, σβήνει μέσα σε ηλεκτρικές εντάσεις και γρήγορους ρυθμούς.

Υπάρχει ελπίδα: Καλλιτέχνες όπως ο Ισίδωρος Πατέρας, ο Γιάννης Αγοράς, η Κλωντιάνα ίσως και κάποιοι ακόμα, και σήμερα δείχνουν ότι η ερμηνεία δεν έχει χαθεί. Με ψυχή, ταλέντο και αφοσίωση, μπορούν να χαράξουν μια νέα χρυσή γραμμή. Ας τους στηρίξουμε να βρουν την αλήθεια τους, όχι μόνο την τεχνική τους.

Συμβουλή στους νέους: Μην κυνηγάτε μόνο τη δυνατή φωνή ή την τέλεια τεχνική. Αναζητήστε την ένωση της ψυχής σας με το τραγούδι. Μελετήστε τους μεγάλους, νιώστε τον πόνο, τη χαρά, την αγάπη που κρύβεται στους στίχους. Η ερμηνεία είναι δρόμος, όχι προορισμός.

Σεβασμός στην κληρονομιά: Αν είχαμε περισσότερους ερμηνευτές σαν τον Πάριο, την Μαρινέλα ή τη Μοσχολιού, ίσως η μουσική μας να μην είχε «κατρακυλήσει» σε επιφανειακές τάσεις. Ας μην ξεχνάμε το μέτρο σύγκρισης που μας άφησαν. Η ερμηνεία είναι τέχνη, όχι απλώς show.