Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΝΤΥΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ  

ΦΡΟΫΔΙΣΜΟΣ: Ο ΜΥΘΟΣ ΠΟΥ ΝΤΥΘΗΚΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η κοινωνία μας έχτισε επιστήμες ολόκληρες πάνω σε μύθους. Ο Freud παρουσιάστηκε ως ο «πατέρας της ψυχανάλυσης», αλλά στην πραγματικότητα το έργο του θυμίζει περισσότερο λογοτεχνική μυθοπλασία παρά αληθινή επιστήμη. Ο Michel Onfray και πολλοί άλλοι φανερώνουν την αλήθεια: Ο Freud δεν στηρίχτηκε σε εμπειρική έρευνα, αλλά σε προσωπικές εμμονές και φαντασιώσεις.

Ήταν εθισμένος στην κοκαΐνη, και πολλές φορές πρόβαλλε τις δικές του ψυχολογικές νευρώσεις πάνω στους ασθενείς του. Ακόμη και οι τρύπες στις τσέπες του παντελονιού του, για να αγγίζει τον εαυτό του ενώ άκουγε τους ασθενείς, δείχνουν την εμμονική του φύση.

Οι «θεραπευτικές επιτυχίες» που διαφήμιζε ήταν συχνά παραποιημένες ιστορίες. Αν δεν τον είχε σώσει η πριγκίπισσα Μαρί Βοναπάρτη, που χρησιμοποίησε την επιρροή της για να τον βοηθήσει να φύγει από την Αυστρία, θα είχε βρει τον θάνατο από τους ναζί. Κι όμως, η ίδια αυτή γυναίκα ήταν που καθιέρωσε τον Freud διεθνώς.

Εδώ χρειάζεται και ένας διαχωρισμός:

Η Ψυχανάλυση του Freud, με τον δόγμα της, είναι περισσότερο ένας πολιτισμικός μύθος που μοιάζει με θρησκεία. Η Ψυχιατρική, από την άλλη, είναι ιατρική επιστήμη που στηρίζεται σε βιολογία, χημεία και φάρμακα.

Και μέσα από αυτό το χάος ξεχωρίζει ο Carl Jung: αντί να μείνει στη φροϋδική σεξουαλική εμμονή, άνοιξε τον δρόμο των αρχετύπων, του συλλογικού ασυνείδητου, της ψυχής που μιλάει μέσα από σύμβολα και μύθους! Έδωσε μια άλλη διάσταση στην ανθρώπινη κατανόηση.

Η ώρα της αλήθειας έφτασε: να ξεχωρίσουμε τον μύθο από την επιστήμη, να καταλάβουμε πως πολλές «βέβαιες αλήθειες» δεν ήταν παρά φαντασιώσεις ενός ανθρώπου που έντυσε το προσωπικό του σκοτάδι με επιστημονικό μανδύα.

Η ψυχή μας δεν χρειάζεται δόγματα, αλλά Φως, Ελευθερία και Αλήθεια. Και μόνο εκεί, μπορεί να σταθεί πραγματικά υγιής.