Νὰ ἀγαπᾶς τοὺς ἀνθρώπους τῆς ζωῆς!

1. Νὰ ἀγαπᾶς ἐκείνους ποὺ πίνουν τὸ ποτήρι τῆς ζωῆς ὁλόκληρο, μέχρι τὴν τελευταία σταγόνα, χωρὶς νὰ φοβοῦνται ἂν θὰ τὸ ξαναγεμίσουν. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ζοῦν μισά, οἱ τολμηροὶ.

2. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ ἔσκαβαν τὴ γῆ μὲ τὰ χέρια τους γιὰ νὰ βροῦν τὸ νερό ποὺ χάθηκε, ποὺ μοιράζονται ἀκόμα καὶ τὸ μισὸ ποτήρι τους, καὶ ποὺ χαμογελοῦν μὲ εὐγνωμοσύνη κάθε φορὰ ποὺ ἀδειάζει, γιατὶ τὸ ἔζησαν.

3. Αὐτοὶ ποὺ ἀκόμα κι ὅταν πίνουν τὸ τελευταῖο τους ποτήρι, φωνάζουν μὲ θάρρος: «Ἄσπρο πάτο!»

4. Νὰ ἀγαπᾶς ἐκείνους ποὺ σοῦ λένε «Καλημέρα» μὲ τὴν καρδιά τους, ὄχι μὲ τὸ μυαλό τους.

5. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ποντάρουν πάντα στὴν ἑπόμενη μέρα, πιστεύοντας πὼς θὰ εἶναι ἡ καλύτερη. Ὁδηγοῦν στὴ χαρά, ὄχι στὴ θλίψη.

6. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ λένε «δὲν πειράζει», ὄχι «δὲ μὲ νοιάζει». Αὐτοὶ ποὺ χορεύουν στὴ βροχή, ποὺ ὀνειρεύονται μὲ τὰ μάτια ἀνοιχτὰ, ποὺ ἐπιμένουν πὼς «γίνεται!»

7. Νὰ ἀγαπᾶς ἐκείνους ποὺ ὅταν χαμογελοῦν λάμπουν τὰ μάτια τους, ποὺ κάνουν ἕνα βῆμα πίσω μόνο γιὰ νὰ πάρουν φόρα, καὶ ποὺ ὅταν τὸ κῦμα χαλάει τὰ σχέδιά τους στὴν ἄμμο, βλέπουν ἁπλῶς τὸ σχήμα νὰ ἀλλάζει, ὄχι νὰ χαλάει.

8. Εἶναι οἱ φίλοι τοῦ ἥλιου ποὺ φωτίζουν τὶς μέρες σου, ποὺ πιστεύουν σὲ ἕναν καλύτερο κόσμο.

9. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ξέρουν πὼς ἡ ζωή εἶναι πρεμιέρα χωρὶς πρόβες καὶ δίνουν καθημερινὰ τὸν καλύτερό τους ἑαυτό.

10. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σοῦ ποῦν «Ναί» στὴν ἐρώτηση ἂν εἶναι εὐτυχισμένοι, ποὺ θεωροῦν τὴν ὑγεία πολύτιμο δῶρο, ποὺ φτιάχνουν ὀνειροπαγίδες γιὰ τοὺς ἐφιάλτες.

11. Νὰ ἀγαπᾶς ἐκείνους ποὺ σοῦ ἀνοίγουν διάπλατα τὶς ἀγκαλιές καὶ ποὺ βγάζουν τὴ γλώσσα τους στὶς δυσκολίες, κοροϊδεύοντάς τες.