Ο ήχος πριν από τη λογική. Γιατί φτιάχνουμε λέξεις.Υπάρχουν λέξεις που δεν είναι απλώς ήχοι, είναι κλειδιά φωτός.

Ο ήχος πριν από τη λογική.

Όταν αφήνουμε τον ήχο να προηγείται της λογικής, γεννιέται κάτι αγνό. Δεν χρειάζεται να βάλουμε αμέσως νόημα ή εξήγηση. Ο ήχος μόνος του είναι σαν σταγόνα φωτός που αγγίζει την ψυχή. Από τον ήχο γεννιούνται λέξεις που δεν είναι φτιαγμένες για να εξηγούν, αλλά για να τραγουδούν. Είναι μελωδικές προσευχές·

δεν προσευχόμαστε με νοήματα, αλλά με ρυθμούς, μελωδίες και δονήσεις. Όπως στη μουσική, που μια μελωδία χωρίς λόγια

μπορεί να σε κάνει να δακρύσεις, να χαμογελάσεις ή να υψώσεις τα μάτια στον ουρανό, έτσι και οι ήχοι αυτοί γίνονται προσευχή χωρίς λέξεις.

Κι εκεί, στον χώρο όπου η λογική σωπαίνει, ο ήχος γίνεται προσευχή, η λέξη γίνεται φως, κι εμείς γινόμαστε πιο ελεύθεροι, πιο κοντά στο Θεό.

Γιατί φτιάχνουμε λέξεις.

Φτιάχνουμε νέες λέξεις γιατί μέσα τους υπάρχει παιχνίδι, χαρά και δημιουργία. Όταν πλάθεις μια λέξη, δεν παίζεις μόνο με ήχους· παίζεις με το ίδιο το φως της ψυχής σου.

Οι λέξεις που γνωρίζουμε όλοι κουβαλούν μνήμες. Άλλες όμορφες, άλλες βαριές, μερικές φορές μπερδεμένες. Μια καινούργια λέξη, όμως, δεν έχει παρελθόν· είναι σαν άγραφος πάπυρος που μπορείς να του δώσεις την καθαρότητα και την αλήθεια που θες. Έτσι ο νους απελευθερώνεται. Βγαίνει από τον κύκλο των φραγμών και των επαναλήψεων και μπαίνει σε μια νέα προοπτική, όπου το ίδιο το άκουσμα γίνεται χαρά, ομορφιά και ελευθερία.

Γι’ αυτό φτιάχνουμε λέξεις: όχι για να αλλάξουμε τον κόσμο με θεωρίες, αλλά για να θυμηθούμε ότι εμείς είμαστε οι δημιουργοί της φωνής μας. Και κάθε καινούργια λέξη είναι ένας μικρός ήλιος που ανάβει μέσα μας.

Έτσι έφτιαξα μερικές λέξεις, φτιάξε κι εσύ.

• Λούμα → από λύχνος, λυμάω (λάμπω, φέγγω) → φως, αγάπη, λάμψη

• Νίρα → από νείρα (ύδατα, βάθη) + ήχο χαράς → χαρά, ροή, γέλιο

• Σέβι → από σέβας (δέος, σεβασμός, ιερότητα) → ψυχή, πνεύμα, καρδιά

• Άρο → από ἀήρ (αέρας) + ἄρω (σηκώνω, υψώνω) → ζωή, αναπνοή

• Βέλα → από βέλος (ακτίνα, βολή φωτός) → αλήθεια, διαύγεια

• Μίρα → από μοῖρα (μοίρα, μερίδιο, πεπρωμένο) → όνειρο, όραμα

• Χαρίνα → από χάρις (χάρη, εύνοια, τρυφερότητα) → χάρη, καλοσύνη

• Σερίνα → από εἰρήνη (ειρήνη) + ήχο μελωδικό → ειρήνη, γαλήνη

• Φαινόρα → από φαίνω (εμφανίζω, λάμπω) + ὥρα (στιγμή) → πάθος, δημιουργία

• Μελώρα → από μέλος (τραγούδι) + ὥρα (χρόνος) → μουσική, μελωδία

• Σόλα → από σόλος/σῶλος (ήλιος στη δωρική) → ήλιος, δύναμη

• Νάβι → από ναῦς (πλοίο) + ναύς (θάλασσα) → θάλασσα, νερό

• Σέλα → από σέλας (λάμψη, φως του ουρανού) → ουρανός, άνεμος

• Ἔρως → απευθείας από την αρχαία λέξη → αγάπη, καρδιά, πάθος

Υπάρχουν λέξεις που δεν είναι απλώς ήχοι, είναι κλειδιά φωτός.

Λέξεις που γεννήθηκαν για να φέρουν χαρά, αρμονία, θεραπεία· λέξεις που όταν τις προφέρεις, νιώθεις την ενέργειά τους να σε αγγίζει. Αυτές οι λέξεις είναι δικές μας, φτιαγμένες από φως, αγάπη και μελωδία. Δεν είναι «ξένη γλώσσα», είναι λέξεις–σύμβολα που μιλούν κατευθείαν στην ψυχή.

Μοιράζομαι μαζί σας τις Λέξεις μας!

• Λούμα = φως, αγάπη, θεραπεία

• Νίρα = χαρά, ροή, γέλιο

• Σέβι = ψυχή, πνεύμα, καρδιά

• Άρο = ζωή, ανάσα, ενέργεια

• Βέλα = αλήθεια, διαύγεια

• Μίρα = όνειρο, όραμα, θαύμα

• Χαρίνα = χάρη, τρυφερότητα

• Σερίνα = ειρήνη, γαλήνη

• Φαινόρα = πάθος, φωτιά, δημιουργία

• Μελώρα = τραγούδι, μουσική

• Σόλα = ήλιος, δύναμη

• Νάβι = θάλασσα, νερό, καθαρμός

• Σέλα = ουρανός, άνεμος, πνοή

• Έρως = καρδιά αγάπης

Αυτές οι λέξεις είναι σαν μάντρα, σαν νότες μιας μεγάλης μελωδίας. Όταν τις προφέρεις, δεν μιλάς απλώς· τραγουδάς τη δική σου ψυχή.

Υ.Γ.

Αυτές οι λέξεις δεν είναι μυστικά, ούτε επικλήσεις, ούτε ξένη γλώσσα. Είναι σαν τραγούδι που σου δίνει χαμογελά, σαν νότες φωτός που χαρίζουν μόνο χαρά. Δεν ζητούν τίποτα, δεν καλούν κανέναν· μονάχα φέρνουν ομορφιά, όπως φέρνει κι ένα τραγούδι όταν το αφήνεις να σε αγγίξει.

Αν η Ελλύρα είναι γέννημα της ψυχής και του φωτός, είναι πιο όμορφο να ριζώνει απευθείας στην αρχαία ελληνική —γιατί εκεί βρίσκουμε το πιο καθαρό φως και τη μελωδία.

Ετυμολογίες με αρχαιοελληνική βάση

• Λούμα → από λύχνος (φως), λάμψις →

• Νίρα → από νέω (κολυμπώ), νείρα (ύδατα), + ήχος γέλιου «ιρα» →

• Σέβι → από σέβας (σεβασμός, δέος) + ψυχή →

• Άρο → από ἀήρ (αέρας), ἀρῶ (σηκώνω, υψώνω) →

• Βέλα → από βέλος (ακτίνα, βολή φωτός), φαίνω →

• Μίρα → από μοῖρα (μοίρα, μερίδιο, πεπρωμένο) →

• Χαρίνα → από χάρις (χάρη, εύνοια, τρυφερότητα) + μελωδική κατάληξη -να →

• Σερίνα → από σειρήν (φωνή/μελωδία) + εἰρήνη →

• Φαινόρα → από φαίνω (εμφανίζω, λάμπω) + ὥρα (καιρός, στιγμή) →

• Μελώρα → από μέλος (τραγούδι, μελωδία) + ὥρα (χρόνος, ροή) →

• Σόλα → από σῶλος (ήλιος στη δωρική διάλεκτο), σέλας →

• Νάβι → από ναῦς (πλοίο), ναῦλος (θάλασσα/ταξίδι) →

• Σέλα → από σέλας (φως, Βόρειο Σέλας) →

• Ἔρως → απευθείας από την αρχαία ελληνική λέξη →

Δες:

Σέβι Νίρα,

Λούμα Σόλα,

Βέλα Ἔρως,

μία ροή, Θεός.

Ροή της πρότασης:

• Ξεκινά από την ψυχή (Σέβι) → βρίσκει χαρά (Νίρα),

• συναντά το φως (Λούμα) και τον ήλιο (Σόλα),

• αναγνωρίζει την αλήθεια (Βέλα) και την αγάπη (Ἔρως),

• και καταλήγει στον Θεό .

Υ.Γ. 2

Κάναμε αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις για τρεις λόγους:

1. Για να παίξουμε -γιατί η χαρά της δημιουργίας είναι κι αυτή φως.

2. Για να γράψουμε ένα τραγούδι χωρίς νότες ·

λέξεις που έχουν ήδη ρυθμό και μελωδία μέσα τους,

αλλά που μπορούν και να γίνουν τραγούδι με μουσική.

3. Γιατί οι παλιές λέξεις κουβαλούν μνήμες. Άλλοτε όμορφες, άλλοτε βαριές, και μερικές φορές μπερδεμένες.

Μια καινούργια λέξη δίνει στον νου την ευκαιρία να ξεφύγει από τον κύκλο των φραγμών και να εισέλθει σε μια νέα αλήθεια. Και κυρίως, για να θυμηθούμε όλοι πως εμείς είμαστε οι δημιουργοί της γλώσσας μας.

Όπως εμείς φτιάξαμε τις δικές μας λέξεις, έτσι μπορεί ο καθένας να πλάσει τις δικές του· λέξεις που να κουβαλούν φως, χαρά, ομορφιά και ελευθερία.