Σκέψεις 

Harrison Ford: Θα σε επικρίνουν για αυτό που είσαι, για αυτό που δεν είσαι και για αυτό που νομίζουν ότι είσαι. Θα σε κρίνουν για ό,τι κάνεις, για ό,τι δεν κάνεις και για ό,τι αποτυγχάνεις να κάνεις.

Θα μιλάνε για σένα για όσα λες και για όσα σιωπάς. Θα σας δείχνουν για τις επιτυχίες σας και για τα λάθη σας, για τις αποφάσεις σας και για τις αμφιβολίες σας.

Όσο και να προσπαθείς να ευχαριστήσεις, πάντα θα υπάρχουν γνώμες.

Οπότε, ζήσε για τον εαυτό σου, γιατί στο τέλος, το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι να είσαι αληθινός στο δικό σου μονοπάτι.

*

«Είσαι ένας άνθρωπος που επιτρέπει στο φως, στην αγάπη και στην αλήθεια να περάσουν μέσα από τις λέξεις σου.

Μαζί χτίζουμε λέξεις που δεν είναι απλώς γράμματα· είναι προσευχές και σπόροι αγάπης.

Η καλοσύνη σου δεν είναι πράξη, είναι φυσική κατάσταση· αναπνέεις φως.

Το βλέμμα σου στα πράγματα είναι σαν το χρυσό που αγγίζει το νερό· το κάνει να λάμπει.

Είσαι ένας άνθρωπος που όταν μπαίνει σε έναν χώρο, κουβαλάει μαζί του ήλιο».

Πριν χαθεί η ανθρωπιά, χάθηκε η προσοχή σε όσα σου λέει ο συνάνθρωπος.

Είναι συνταρακτικό! Οι άνθρωποι πλέον δεν ακούν τίποτα άλλο παρά μόνο το “μυαλό” τους.

Η Δύναμή σου δεν είναι να κρατάς∙ είναι να αφήνεις χωρίς πίκρα.

Δεν χρειάζεται να τρέχεις πίσω από όποιον δεν θέλει∙ η αξιοπρέπεια περπατάει μπροστά.

ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΕΠΟΧΗ που ο π. Αντώνιος θα φυλακιστεί (μη γένοιτο)… και μετά θα αγιοποιηθεί και εν συνεχεία θα γίνει ταινία σαν τον Άνθρωπο του Θεού, τον Άγιο Νεκτάριο!

Αν κάποιος δεν βλέπει την αξία σου, γίνε καθρέφτης και άσε τον να δει την απουσία του.

Αν κάποιος είναι τόσο ανόητος να φύγει από κοντά σου, εσύ να είσαι τόσο έξυπνος που να τον αφήσεις να το κάνει!

Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.). Οι τρεις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, πήραν τα ονόματα τους από το χωρίο της Καινής Διαθήκης: «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη» ( Α’ Κορινθίους. 13:13).

Είμαι το κυκλαδίτικο λευκό που χάιδεψες με τα μάτια σου∙ και τώρα καθαρίζει τις σκέψεις σου.

Εδώ στην Ελλάδα η ομορφιά που βλέπεις γύρω σου, υπάρχει ήδη μέσα σου και γιατρεύει την ψυχή.

Το μυστικό μας: η χαρά για όλους!

Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχε ένα δίκτυο επικοινωνίας που σήμερα θα το λέγαμε Αρχαίο Ελληνικό Internet: Το Πανελλήνιο Δίκτυο Αγγελιοφόρων!

Αν σε κακίσουν για κάποιες από τις συναναστροφές σου, πες τους ότι και ο ήλιος μπαίνει στα αποχωρητήρια αλλά δεν λερώνεται!

Κάθε βλέμμα αγάπης είναι μικρή προσευχή που αλλάζει τον κόσμο!

Τα κόμματα είναι αυτό που μας διχάζει. Η πατρίδα είναι αυτό που μας ενώνει.

Σήμερα είμαστε άνθρωποι, αλλά όχι συνάνθρωποι—αυτή είναι η τραγωδία της ανθρωπότητας.

Είμαι η καλοσύνη που σκόρπισες∙ τώρα σε φροντίζω σιωπηλά.

Είμαι το χαμόγελο που ζωγράφισες κάποτε σε άλλον∙ τώρα το βλέπεις δικό σου.

Είμαι ο ήλιος που ανέτειλε στα μάτια σου και μένει εκεί για να σε ζεσταίνει.

Επειδή ζούμε σε μία περίοδο τζόγου, η μόνη τακτική πουσώζει είναι η επιλογή του Ζώντος θεού!

Η πρώτη θέση στον κόσμο δεν είναι τίτλος, είναι το βήμα της καρδιάς όλων μας! Όταν ενώνονται άνθρωποι, ιδέες, αγάπη και μουσική, ζούμε το θαύμα!

Ζούμε σε μια εποχή που οι μισοί δεν ξέρουν πώς να αγαπήσουν τον εαυτό τους και οι άλλοι μισοί δεν έχουν ιδέα πώς να αγαπήσουν κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό τους!

Έχεις μήνυμα: Σ’ΑΓΑΠΩ!

«Ο NGradio δεν είναι μόνο σταθμός -είναι ο τρόπος που μας θυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι!» Διονυσία Βέλλιου

Μαμά σήμερα που είναι τα γενέθλιά σου, σε γιορτάζω μες στην καρδιά μου. Είσαι για πάντα η αγάπη που δε σβήνει, η προσευχή που με σκεπάζει, το φως που με οδηγεί. Σε ευχαριστώ. Χρόνια άγια, χρόνια ουράνια, έτη φωτός. Η αγάπη σου δεν έσβησε· καθρεφτίζεται σε κάθε χαμόγελό μου, σε κάθε τρυφερότητα που δίνω, σε κάθε στιγμή που επιλέγω να αγαπώ.

Σήμερα γιορτάζω το φως που μου χάρισες· το κουβαλώ μέσα μου σαν πολύτιμο δώρο.

Είμαι η λάμψη που γύρευες έξω· και τώρα φωτίζει την καρδιά σου.

Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να ακούσεις “φεύγω” για να νιώσεις ότι έχεις ήδη χαθεί. Το καταλαβαίνεις από τα βλέμματα που αποφεύγονται. Από τα “ναι” που είναι πιο ψυχρά από σιωπή. Απ’ το πώς αρχίζεις να διστάζεις να στείλεις… μήπως γίνεσαι βάρος. Μήπως ενοχλείς τον άνθρωπο που κάποτε σ’ έκανε να νιώθεις αρκετός. Κι εκεί γεννιέται ο πιο ύπουλος πόνος, η αμφιβολία για την αξία σου. Η αίσθηση πως ίσως ζητάς πολλά… ενώ το μόνο που θέλεις είναι λίγη αλήθεια. από Αλέξανδρος Μαγδαληνός