Όταν σταματάς να σκέφτεσαι, ο εγκέφαλος εισέρχεται σε μια κατάσταση θαύματος!

Τη στιγμή που τραβάς τις σκέψεις σου από το παρελθόν και το μέλλον και τις φέρνεις στο εδώ και τώρα, συμβαίνει κάτι εξαιρετικό. Γίνεσαι o Kανένας -τίποτα, πουθενά και χωρίς χρόνο.

Είναι το σημείο μηδέν, η σιωπή του νου, όπου σταματάς να δημιουργείς από την ύλη και αρχίζεις να δημιουργείς από το πεδίο της καθαρής συνείδησης.

Φαντάσου τη μοναδικότητα σαν μια σταγόνα νερού που γίνεται ωκεανός. Χάνει το σχήμα της, αλλά αποκτά πληρότητα. Σ’ αυτή την εσωτερική σιωπή, εξαφανίζονται η ταυτότητα, οι προσδοκίες και ο έλεγχος.

Τότε συμβαίνει η επαναρρύθμιση του νευρικού συστήματος και η επιστροφή στην πηγή. Όσο πλησιάζεις αυτό το σημείο, τόσο πλησιάζεις την ενότητα και την απόλυτη ύπαρξη. Οι σκέψεις δεν προέρχονται πια από το νου, αλλά από το πεδίο όλων των πιθανοτήτων.

Κάθε σκέψη έχει συχνότητα. Η σκέψη της αγάπης απαιτεί να την αισθάνεσαι. Το όραμα της αφθονίας απαιτεί ένα σώμα που ήδη πάλλεται σαν να την κατέχει. Όταν προσθέτεις συναίσθημα, φωνή και κίνηση σε αυτή την εικόνα, δεν φαντάζεσαι την πραγματικότητα, την ενεργοποιείς.

Η σκέψη είναι ο σπόρος, η ενέργεια είναι το νερό, η δόνηση είναι ο ήλιος και το όραμα είναι ο καρπός. Σχημάτισέ το, νιώσ’ το, τραγούδησέ το και άφησέ το στο αιθέρα, χωρίς προσκόλληση.

Το πεδίο βλέπει πάντα πιο μακριά από το εγώ. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πάλλεσαι σε συμφωνία με αυτό που ήδη υπάρχει. Γιατί όταν σταματάς να σκέφτεσαι, τότε είναι που αρχίζεις πραγματικά να δημιουργείς!