ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ

ΜΕΡΟΣ Β’

Ο γάμος είναι ένας τρόπος για να αποφύγεις την οικειότητα.

Είναι ένα κόλπο για να δημιουργήσεις μια τυπική σχέση. Η οικειότητα δεν είναι τυπικό πράγμα. Αν ο γάμος προέρχεται από οικειότητα, είναι όμορφος, αλλά αν ελπίζεις ότι θα προβάλλει η οικειότητα μέσα από το γάμο, τότε ελπίζεις μάταια. Φυσικά, ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι, εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν αποφασίσει υπέρ του γάμου κι όχι υπέρ της οικειότητας -γιατί η οικειότητα αποτελεί μεγάλωμα και είναι οδυνηρή.

Ο γάμος είναι πολύ ασφαλής. Δίνει ασφάλεια. Δεν υπάρχει κανένα μεγάλωμα εκεί. Μένεις απλώς κολλημένος. Ο γάμος αποτελεί μια σεξουαλική ρύθμιση, η οικειότητα αποτελεί την αναζήτηση της αγάπης. Ο γάμος είναι ένα είδος πορνείας, ένα μόνιμο είδος. Παντρεύεσαι μια γυναίκα ή έναν άντρα – πρόκειται για μια μόνιμη πορνεία. Η ρύθμιση είναι οικονομική, όχι ψυχολογική, όχι της καρδιάς.

Ο γάμος θα εξαφανιστεί, πρέπει να εξαφανιστεί. Κι έρχεται τώρα το σημείο εκείνο στην ιστορία τής ανθρωπότητας όπου γίνεται δυνατό να μπορεί να εξαφανιστεί ο γάμος. Ήδη είναι ένα παρωχημένο φαινόμενο, έζησε υπερβολικά πολύ καιρό και δεν δημιούργησε τίποτε άλλο εκτός από δυστυχία. Ο γάμος πρέπει να εξαφανιστεί και η αγάπη πρέπει να ανθίσει και πάλι. Πρέπει να ζει κανείς με ανασφάλεια και με ελευθερία. Αυτό ακριβώς αποκαλώ ευφυΐα.

Ο γάμος είναι ένα νεκρό πράγμα. Είναι ένας θεσμός και δεν μπορείς να ζήσεις μέσα σε ένα θεσμό, μόνο οι τρελοί ζουν μέσα σε θεσμούς και ιδρύματα. Πρόκειται για ένα υποκατάστατο της αγάπης. Η αγάπη είναι επικίνδυνη: αν είσαι ερωτευμένος, ζεις μέσα σε μια θύελλα, συνεχώς. Χρειάζεσαι θάρρος και χρειάζεσαι επίγνωση και πρέπει να είσαι έτοιμος για τα πάντα. Δεν υπάρχει ασφάλεια στον έρωτα, ο έρωτας είναι ανασφαλής. Ο γάμος είναι ένα είδος ασφάλειας: το δημαρχείο, η αστυνομία, τα δικαστήρια τον στηρίζουν. Το κράτος, η κοινωνία, η θρησκεία -όλα αυτά τον στηρίζουν. Ο γάμος είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Ο έρωτας είναι ατομικός, προσωπικός, οικείος.

Επειδή είναι επικίνδυνος ο έρωτας, ανασφαλής, και κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσει ο έρωτας. Είναι ακριβώς όπως τα σύννεφα -προχωρεί χωρίς προορισμό. Η αγάπη είναι ένα κρυφό σύννεφο, με άγνωστη διεύθυνση. Κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται την κάθε δεδομένη στιγμή. Είναι απρόβλεπτη – κανείς αστρολόγος δεν μπορεί να προβλέψει τίποτε σχετικά με την αγάπη. Σχετικά με τον γάμο; Οι αστρολόγοι είναι πάρα πολύ χρήσιμοι, μπορούν και προβλέπουν.

Ο άνθρωπος αναγκαστικά δημιουργεί τον γάμο, επειδή φοβάται το άγνωστο. Σε όλα τα επίπεδα της ζωής και της ύπαρξης ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει υποκατάστατα: για την αγάπη υπάρχει ο γάμος, για την πραγματική θρησκεία υπάρχουν τα δόγματα -είναι σαν τους γάμους. Ο ινδουϊσμός, ο μωαμεθανισμός, ο χριστιανισμός, ο τζαϊνισμός δεν αποτελούν την πραγματική θρησκεία.

Η πραγματική θρησκεία δεν έχει όνομα, είναι σαν την αγάπη. Επειδή όμως η αγάπη είναι επικίνδυνη κι εσύ φοβάσαι τόσο πολύ το μέλλον, θέλεις να έχεις κάποια ασφάλεια. Πιστεύεις πιο πολύ στις ασφαλιστικές εταιρείες παρά στην ζωή. Γι΄ αυτό και δημιούργησες τον γάμο.

Ο γάμος είναι πιο μόνιμος από την αγάπη. Η αγάπη μπορεί να είναι αιώνια, αλλά δεν είναι μόνιμη. Μπορεί να συνεχίζεται για πάντα, δεν υπάρχει όμως κάποια εσωτερική αναγκαιότητα για την συνέχειά της. Είναι σαν το λουλούδι: ανθίζει το πρωί, χάνεται ως το βράδυ. Δεν είναι σαν την πέτρα. Ο γάμος είναι πιο μόνιμος: μπορείς να στηριχτείς πάνω του. Στα γεράματα θα είναι χρήσιμος.

Είναι ένας τρόπος για να αποφεύγεις τις δυσκολίες, όποτε όμως αποφεύγεις τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, θα αποφεύγεις έτσι και το μεγάλωμά σου επίσης. Οι παντρεμένοι δεν μεγαλώνουν ποτέ. Οι εραστές μεγαλώνουν, διότι χρειάζεται να ανταποκρίνονται στην πρόκληση την κάθε μια στιγμή  και χωρίς καμιά ασφάλεια. Χρειάζεται να δημιουργούν ένα εσωτερικό φαινόμενο. Με την ασφάλεια δεν χρειάζεται να μπεις στον κόπο να δημιουργήσεις κάτι΄ βοηθάει η κοινωνία.

Ο γάμος είναι κάτι το τυπικό, μια νομική δέσμευση. Η αγάπη ανήκει στην καρδιά, ο γάμος ανήκει στον νου. Γι΄ αυτό και δεν είμαι ποτέ υπέρ του γάμου!

Ο γάμος είναι μια κόλαση, αλλά μερικές φορές οι άνθρωποι τον χρειάζονται. Τι να γίνει; Αναγκάζομαι λοιπόν να τους πω να προχωρήσουν στο γάμο. Τους χρειάζεται να περάσουν μέσα από την κόλασή του και δεν θα μπορέσουν να καταλάβουν την κόλασή του παρά μόνο αν περάσουν από εκεί. Δεν λέω ότι μέσα στο γάμο δεν μπορεί να μεγαλώνει κι η αγάπη -μπορεί να μεγαλώνει, δεν υπάρχει όμως κάποια αναγκαιότητα, κάποια λογική αναγκαιότητα για αυτό.

Ο γάμος που έχει ως βάση του τον έρωτα είναι επόμενο να αποτύχει. Υπάρχει κάποιος λόγος για τούτο: όποτε ερωτεύονται δυο άνθρωποι, εμφανίζουν και οι δυο ο ένας στον άλλο εκείνα που είναι όμορφα μέσα τους και κρύβουν τα άσχημα. Όταν ερωτεύεσαι, είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα, δείχνεις στον άλλο το πιο ωραίο πρόσωπό σου – δεν είναι όμως αυτό η πραγματικότητά σου, δεν είναι η ολότητά σου.

Ίσως να πρόκειται για μια μόνο όψη της προσωπικότητάς σου ή ίσως να μην είναι καν μια όψη της αλλά απλώς μια προσποίηση. Μπορείς να δείχνεις αυτό το ψεύτικο πρόσωπο χωρίς κανένα πρόβλημα, όταν συναντιέστε καμιά φορά στην παραλία, καμιά φορά στον κήπο, καμιά φορά κάτω από την σελήνη και τ’ αστέρια, όταν όμως αρχίσετε πραγματικά να ζείτε μαζί, τότε αρχίζει να έρχεται στην επιφάνεια η πραγματικότητα. Ο πραγματικός άνθρωπος είναι μια κόλαση και όλα εκείνα τα γλυκόλογα που συνέβησαν κάτω από τα αστέρια γίνονται ένα σκέτο ψέμα.

Ο γάμος είναι κάτι το επιβεβλημένο, μια επινόηση του ανθρώπου αλλά τώρα ακόμη και η ανάγκη αυτή είναι εκτός εποχής.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ “ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ”ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΓΥΜΝΟ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΑΠΟΛΑΥΣΗ…

Ο γάμος απέτυχε γιατί προσπαθήσαμε να τον κάνουμε το μόνιμο παιδί του νόμου και όχι της Αγάπης!

Ονειρεύονται όταν φλερτάρουν αλλά στον γάμο ξυπνούν άγρια.