Αν η ελληνική κοινωνία νοσεί βαθιά, μπορεί να γιατρευτεί και πώς;

Νομίζω ότι αυτό που απαιτείται είναι αλλαγή ήθους. Έχουμε δημιουργήσει ένα ήθος τις τελευταίες, τρεις ή τέσσερις, δεκαετίες το οποίο δεν είναι λειτουργικό, είναι ανθρωποκτόνο.

Ο μέσος άνθρωπος έχει υιοθετήσει αυτό το ήθος και δεν έχει επίγνωση του γεγονότος ότι καταστρέφει την ζωή του και γενικότερα την κοινωνία.

Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτού του ήθους είναι ότι είναι αρκετά ατομικιστικό. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι εξυπηρετεί το συμφέρον του όταν ενδιαφέρεται μόνο για αυτό και αδιαφορεί για οποιονδήποτε και οτιδήποτε άλλο. Νομίζει ότι έτσι κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του, όμως αυτό είναι πλάνη, είναι απάτη δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα, ο κόσμος είναι μια ενότητα. Εάν ο διπλανός μου δεν είναι καλά, αργά η γρήγορα δεν θα είμαι και εγώ καλά.

Η σημερινή βασική αιτία της κρίσης είναι η ‘χρεοκοπία των αξιών’. Διότι υιοθετήσαμε αξίες που δεν είναι λειτουργικές,  όπως η επιτυχία, η χλιδή, ο πλούτος και η προβολή. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς ένα καλό αυτοκίνητο ή χωρίς βίλα στα βόρεια προάστια, χωρίς σχέσεις όμως δεν μπορεί να ζήσει.

Καθένας ενδιαφέρεται να εξασφαλίσει για τον εαυτό του υλικά πράγματα -όχι πως τα υλικά πράγματα είναι κάτι κακό, αλλά ο τρόπος που τα χρησιμοποιείς και η ιεράρχηση που κάνουμε.  Τα υλικά πράγματα είναι ευλογία όταν τα βλέπεις σαν ευκαιρία να προσφέρεις στον άλλον και κατάρα όταν είναι να τα αρπάξεις από τον άλλον.

Η ζωή είναι ένα μυστήριο με την έννοια ότι δεν εξηγείται με τις δυνατότητες της λογικής. Όταν οι επιστήμονες προσπαθούν να το αμφισβητήσουν, γίνονται αστείοι, όπως πολλές φορές και οι θρησκευόμενοι, οι οποίοι με λόγια προσπαθούν να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού ή της μεταθανάτιας ζωής. Η αιωνιότητα δεν είναι τόπος ή χρόνος αλλά τρόπος.

«Μην επιτρέψεις στις πληγές σου να σε μετατρέψουν σε ένα άτομο που δεν είσαι…»