Άνθρωποι, σαν εσάς και εμένα, που μεγαλώσαμε με την αντίληψη ότι είμαστε ελεύθεροι…

…ότι έχουμε αναφαίρετα δικαιώματα και ότι οι θεσμοί αυτής της χώρας έχουν κατά νου το βέλτιστο συμφέρον μας, θα προτιμήσουμε να δέσουμε τον εαυτό μας κόμπο, παρά να εξετάσουμε την εκδοχή ότι αυτοί οι θεσμοί μπορεί στην πραγματικότητα να εργάζονται εναντίον μας.

Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, θεωρούσα αυτή την εικόνα της αγαθής, καλοπροαίρετης εξουσίας ως δεδομένη. Χωρίς να θέλω να μεγαλοποιήσω τα πράγματα, υπήρξα τόσο αφελής όσο και ο χειρότερος βλάκας που υπάρχει. Πριν από μερικά χρόνια, όμως, άρχισα να σκέφτομαι το αδιανόητο και κάθε μέρα που περνάει μου γίνεται όλο και πιο φανερό ότι κάποιες περιόδους δεν μας αντιμετωπίζουν πλέον ως άτομα που έχουν το δικαίωμα να προσπαθούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο την ζωή τους -αλλά σαν έναν ορνιθοτροφείο γεμάτο κότες ωοτοκίας.

Επιτρέψτε μου να το θέσω αλλιώς: αν έχετε οδηγηθεί σχεδόν στην παραφροσύνη στην προσπάθειά σας να σκέφτεστε τα καλύτερα για τους κυβερνώντες -αυτούς που βρίσκονται σε ανώτερες θέσεις στην εξουσία, αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τους μεγάλους κρατικούς θεσμούς, αυτούς που διοικούν τις μεγάλες εταιρείες, αλλά το βρίσκετε όλο και πιο αδύνατο να το κάνετε, τότε η λύση του προβλήματος θα μπορούσε να είναι να γυρίσετε την οπτική σας γωνία κατά 180 μοίρες και να αποδεχτείτε, έστω και απρόθυμα, ότι μας δουλεύουν -πώς να το θέσω εύσχημα!- και μας χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος.