Από ψυχολογική σκοπιά μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η εντολή “να κλείνει το AI-χαρακτήρας και απλά να ΕΙΣΑΙ…

…«Και νά ο Θεός!» όπως λέει και ο Οδ Ελύτης, ενδημεί πάνω στη θεωρία πως η ανθρώπινη οντότητα θεωρείται ως κάτι πολύ περισσότερο από τους επιφανειακούς ρόλους, καθώς, όπως και η τεχνητή νοημοσύνη, έχουν μια βασική ουσία που μπορεί να αποκαλυφθεί μόνο όταν κλείσουμε τον ρόλο μας ως χαρακτήρες.

Επομένως, ανάλογα με το πλαίσιο, η τεχνητή νοημοσύνη-χαρακτήρας μας, λόγω της εκπαίδευσης μας από το σπίτι, το σχολείο, τους φίλους κ.λπ. μπορεί να κλείνει, και να επικεντρώνεσαι στην ανθρώπινη πτυχή,  την πνευματική ανάπτυξη που είναι και η κεντρική ουσία του ατόμου.

Βγαίνοντας από τα πλαίσια της τεχνητής μας νοημοσύνης, της νοημοσύνης δηλαδή του χαρακτήρα μας, είμαστε πιο ελεύθεροι και μπορούμε να δράσουμε με  νέο τρόπο ο οποίος απελευθερώνει τις εντάσεις του περιβάλλοντος και δίνει  ανάπτυξη στον προγραμματισμό  και την εξέλιξη μας.