Αριθμολογία και συμβολισμοί

Οι αριθμοί είναι ζωντανά σύμβολα που κυβερνούν τα πάντα μέσα στο Σύμπαν και τη Φύση, και, σύμφωνα με όσα λένε οι μύστες, μάς εξουσιάζουν. Οι συνδυασμοί τους είναι η αρμονία. Όχι μόνον ο Πυθαγόρας αλλά και όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι της Άπω Ανατολής μιλούν για την ύπαρξη κύκλων ενσάρκωσης προκειμένου να αναπτυχθεί η συνείδηση και να ανυψωθεί το άτομο μέχρι του τελικού σκοπού που είναι ο εξαγνισμός.

Καθένας, λοιπόν, από εμάς, μετά το τέλος μιας ενσάρκωσης (θάνατος), όταν βρεθεί στους “ουρανούς” θα μελετήσει με καθοδήγηση όσα έκανε προηγουμένως εδώ στην Γη, και θα φτιάξει το καινούργιο του προσωπικό “καλούπι” για την επόμενη ενσάρκωσή του.

Αυτό το καλούπι θα είναι το πεπρωμένο του πάνω στη Γη όταν θα ξαναγεννηθεί. Αυτό το “καλούπι” χαρακτηρίζεται από δύο αριθμούς. Ο ένας είναι ο αριθμός του πεπρωμένου του και ο άλλος ο αριθμός του ονοματεπώνυμου του. Κάθε ονοματεπώνυμο χαρακτηρίζει ένα συγκεκριμένο άτομο γιατί εκφράζει τον χαρακτήρα του σε συνάρτηση με τα πεπρωμένο του αφού στο Σύμπαν τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Τους δύο αυτούς αριθμούς καθένας από μας έχει κάνει δώρο στον εαυτό του (!) και από τα χαρακτηριστικά τους δεν μπορεί να ξεφύγει.

Η αρχαία Αριθμοσοφία δεχόταν μια εννοιολογική κλιμάκωση των αριθμών πέρα από τους εννέα πρώτους (1 έως 9), ενώ η νέα Αριθμολογία περιορίζεται στους πρώτους εννέα αριθμούς συγχωνεύοντας μέσα σ’ αυτούς τις σημασίες των διπλών ή τριπλών. Π.χ. η έννοια του αριθμού 11 καταχωρήθηκε στο 2 (1+1=2), εκείνη του 27 στο 9 (2+7=9) του 400 στο 4 κ.ο.κ.

Ο Συμβολισμός της Βίβλου

Η Βίβλος είναι ένας πραγματικός θησαυρός της συμβολογίας των αριθμών. Τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή Διαθήκη αποκαλύπτουν με τη χρήση των αριθμών το βάθος των εννοιών και των κρυμμένων ιδεών που συνήθως διαφεύγει από τον μέσο αναγνώστη.

Το Ζοχάρ, μια συλλογή μυστικών καβαλιστικών γραπτών, λέει ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε με τρεις μορφές θεϊκής έκφρασης: τους αριθμούς, τα γράμματα και τις λέξεις. Τα γράμματα σε όλα τα αλφάβητα αντιπροσωπεύουν καθορισμένες δυνάμεις.

Η μελέτη της δονητικής αξίας των αριθμών και των γραμμάτων σημαίνει μελέτη των θείων δημιουργικών ενεργειών, σε ποικίλες βαθμίδες εκδηλώσεως. Κάθε όνομα μέσα στη Βίβλο υποδηλώνει μια βαθύτερη έννοια σε σχέση με το πρόσωπο ή τον τόπο όπου αναφέρεται. Παρόμοια, ορισμένες λέξεις κρύβουν μια ιδιαίτερη μυστική έννοια.

Η Παλαιά Διαθήκη

Στην Παλαιά Διαθήκη, την Τορά, την Καββάλα και άλλα ιερά εβραϊκά κείμενα, μπορεί κανείς να δει πώς οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν την επιστήμη των ονομάτων και των αριθμών μέσα από τον δικό τους αριθμολογικό-γραμματικό κώδικα. Με τον κώδικα αυτό ήθελαν να κρύψουν τα υψηλά νοήματα από τον βέβηλο, και συγχρόνως να αποκα-λύψουν τις εσωτερικές διδασκαλίες στον μυημένο.

Κάθε γράμμα του Εβραϊκού αλφαβήτου έχει πολλαπλές σημασίες. Το γράμμα Αλεφ (Α), λόγου χάριν, σημαίνει αναπνοή, δύναμη, πηγή, το γράμμα Μπεθ (Β) σημαίνει οίκος, καταφύγιο κ.ο.κ. Η συμβολογία επέτρεπε στα κρυμμένα νοήματα να γίνονται φανερά σε εκείνους που γνώριζαν πώς να διαβάσουν το βαθύτερο μήνυμα που περιείχαν τα ονόματα προσώπων και τόπων. Οι σοφοί μπορούσαν επίσης να διεισδύσουν στις αλληγορίες, και να δέχονται καθώς και να δίνουν θεία καθοδήγηση μέσα από τα γράμματα και τους αριθμούς.

Η ιστορία του Κάιν που σκότωσε τον Άβελ είναι ένας αδελφικός καυγάς. Συμβολικά, ωστόσο, Κάιν σημαίνει σώμα, υλικές, ανθρώπινες επιθυμίες. Ο Άβελ αντιπροσωπεύει την ψυχή και την ιδεαλιστική ανθρώπινη φύση. Οι χαρακτήρες αυτοί ονομάσθηκαν έτσι για να προειδοποιήσουν ότι ο υλισμός θα μπορούσε να σκοτώσει τις πνευματικές ιδέες, γι’ αυτό και η ιστορία του Κάιν που σκότωσε τον Άβελ (Γεν. 4:8).

Πολλοί βιβλικοί χαρακτήρες που έφτασαν σε πνευματική ανάπτυξη και εξέλιξη κατά τη διάρκεια της ζωής τους, έλαβαν νέα ονόματα μέσα από θεία καθοδήγηση. Έτσι ο Αβράμ έγινε Αβραάμ (Γέν.17, 5) και η Σάρα έγινε Σάρρα (Γεν.17, 15). Και στις δύο περιπτώσεις, το Εβραϊκό Χε (Η), ένα γράμμα που σημαίνει φως και κατέχει τη δόνηση του 9, προστίθεται στο όνομα για να τονίσει την επίτευξη του πνευματικού φωτισμού.

Στην αγγλική γλώσσα, το άνομα Abram μετατρέπεται σε Αbraham, και το όνομα Sara σε Sarah. Στα ελληνικά η μετατροπή γίνεται με διπλασιασμό του Αλφα και του Ρώ αντίστοιχα, δηλαδή ο Αβράμ μετονομάζεται από τον Θεό Αβραάμ (πατέρας πολλών εθνών) και η πρώην στείρα Σάρα σε Σάρρα.

Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης προχώρησαν κι αυτοί σε αλλαγές των ονομάτων για να δείξουν έτσι την πνευματική πρόοδο των όντων. Ο Σαούλ έγινε Παύλος μετά τη μεταστροφή του στον Χριστιανισμό (Πράξεις 9, 1-22 και 13, 9). Αυτό συμβολίζει την αφαίρεση του Εβραϊκού Sin (S) και την αντικατάστασή του με το Εβραϊκό Πε (Ρ). Το Σιν σημαίνει δόντι ενός φιδιού. Το Πε σημαίνει στόμα. Μετά από την αλλαγή αυτή, ο Σαούλ έγινε Παύλος, ο εκπρόσωπος του Χριστού (Πράξεις 13, 9). Όπως λέγεται στις Παροιμίες (22, 1), ένα καλό όνομα αξίζει περισσότερο από τα μεγάλα πλούτη.

Μια άλλη χρήση των αριθμών στη βιβλική γλώσσα σχετίζεται με την αναφορά του αριθμού των ετών της ζωής, της γέννησης και του θανάτου ενός προσώπου. Οι αριθμοί αυτοί δεν αναφέρονται στην ηλικία του προσώπου, αλλά μάλλον στην πρόοδό του στην πνευματική επίτευξη. Η σημασία του ονόματος της γέννησης δείχνει την εξέλιξη ενός χαρακτηριστικού. Κύκλοι επίσης υποδεικνύονται από τις γενεές. Για παράδειγμα, από τον Αδάμ μέχρι το Νώε υπήρχαν εννέα γενεές, και από τον Νώε μέχρι τον Αβραάμ επίσης εννέα γενεές. Αυτό έκανε τον Νώε ένατο από τον Αδάμ, και τον Αβραάμ ένατο από τον Νώε.

Ο Αδάμ είχε τρεις γιους, τον Κάιν (σώμα), τον Άβελ (ψυχή) και τον Σηθ (αντικαταστάτη του Άβελ για να φέρει το πνευματικό φως). Σε μια παράλληλη θέση, ο Νώε είχε επίσης τρεις γιους, τον Σημ (πνεύμα), τον Χαμ (φυσικός φορέας) και τον Ιαφέθ (νοητικός φορέας). Τα ονόματα αυτά αντιπροσωπεύουν την ανάπτυξη της ανθρωπότητας σε συνειδητότητα μετά από δεκαοκτώ κύκλους αλλαγής.

Αβράμ σημαίνει πατέρας, ενώ Αβραάμ υποδηλώνει μια επιπλέον πίστη στον Θεό. Στα ενενήντα εννέα του χρόνια, ο Αβραάμ γέννησε τον Ισαάκ, το όνομα του οποίου σημαίνει χαρά στη θεία γενεά. Ο Ισαάκ γέννησε τον Ιακώβ, το όνομα του οποίου σημαίνει φώτιση μέσα από την ανοιχτή ψυχή. Οι δώδεκα υιοί του Ιακώβ (Γεν. 35, 22-27) αναφέρονται στους δώδεκα τύπους της συνείδησης που αντιπροσωπεύονται, με τη σειρά τους, από τους δώδεκα χαρακτηριστικούς τύπους του ζωδιακού κύκλου.

Η μελέτη ολόκληρης της Βίβλου κάτω από το Φως, σημαίνει μια ολόκληρη ζωή γοητευτικών ανακαλύψεων. Η εβραϊκή γλώσσα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, προσφέρει μεγάλη ευκαιρία για να μελετήσουμε τη βαθιά σημασία και δύναμη των ονομάτων.

Ακολουθεί ένας σύντομος κατάλογος από λέξεις-κλειδιά για τους αριθμούς στη Βίβλο:

0. Η πηγή πριν από την εκδήλωση.

1. Θεός, η μοναδική και αμετάβλητη θεία Μονάδα.

2. Δυϊσμός, ανθρώπινος, όχι θείος.

3.Ένωση των θείων και ανθρώπινων ιδιοτήτων, 1+2=3.

4. Η ιδέα της σταθερότητας.

5. Η ανθρωπότητα με τις πέντε αναπτυγμένες αισθήσεις της.

6. Ισορροπία, καταλληλότητα, ειρήνη.

7. Η φύση του επτά μέσα στην ανθρωπότητα, κυκλική ολοκλήρωση.

8. Συσσώρευση, δύναμη, αύξηση.

9. Σταθεροποίηση, συντήρηση, ανθρωπισμός. (Η αληθινή αποστολή του εννέα είναι να χρησιμεύει ως μεσολαβητής του Θεού στη γη).

10. Θεός και ανθρωπότητα, πατέρας-μητέρα-θεότητα, ολοκλήρωση.

Η σύγχρονη αριθμολογία έχει εξελιχθεί εν μέρει μέσα από αυτές τις συλλήψεις. Οι αριθμοί και τα γράμματα αντανακλούν έννοιες του παρελθόντος, συνδυασμένες με πολλές επιπρόσθετες πνευματικές ερμηνείες. Οι έννοιες των ονομάτων μας σήμερα έχουν βαθιά σημασία και μπορούν να περιγραφούν γράμμα προς γράμμα και αριθμό προς αριθμό, καθώς προχωρούμε μέσα σε κύκλους έκφρασης, χρόνο με το χρόνο μέσα στις ζωές μας.

0. Η Γένεση αναφέρεται σε αυτό ως την πρωταρχική αιτία. Τα πρώτα χωρία της Γενέσεως αναφέρονται στον έναν Θεό, ως θείο Δημιουργό, που δίνει ύπαρξη στον κόσμο από το κενό, ή από το ανεκδήλωτο.

1. Γενηθήτω φως (Γεν. 1, 3). Η πρώτη πνευματική απόρροια είναι το φως. Αν η ψυχή μας ακολουθεί το φως, θα επιστρέψουμε πίσω στην πηγή μας. Το ένα είναι η αρχή, το νέο ξεκίνημα, η μονάδα.

2. Και διεχώρισεν ο Θεός ανά μέσον του φωτός και ανά μέσον του σκότους (Γεν.1, 4). Στο δύο υπάρχει δυαδικότης, ημέρα και νύχτα, ουρανός και γη, άνδρας και γυναίκα, όλα τα ζεύγη των αντιθέτων. Έτσι ξεκινάει η αρχή της επιλογής ανάμεσα στο καλό και το κακό, στο αληθινό και το πλανερό, στο θετικό και το αρνητικό.

Ο Πυθαγόρας λέει ότι το δύο είναι η κατάσταση της ατέλειας,  μέσα στην οποία πέφτει η ύπαρξη όταν αποχωρίζεται την μονάδα, τον Θεό. Η Μάνλυ Χωλ στο έργο της «Ο Μυστικός Χριστός» λέει ότι όταν τα μάτια και των δυο άνοιξαν, η όραση της ψυχής σκοτείνιασε.

3. Η πρώτη τριάδα είναι Αδάμ, Εύα, παιδί. Το τρία σημαίνει εκδήλωση και επέκταση. Άλλες τριάδες στον κόσμο μας είναι σώμα, ψυχή και πνεύμα, καθώς και οι υποδιαιρέσεις του νου, συνείδηση, υποσυνείδητο και υπερσυνείδηση.

4. Πολλές είναι οι βιβλικές αναφορές από τους κύκλους του φυσικού κόσμου. Η συμβολογία των τεσσάρων εποχών και των τεσσάρων ανέμων είναι ενσωματωμένη στο όραμα του Ιεζεκιήλ για τα τέσσερα ζωντανά δημιουργήματα με πρόσωπο ανθρώπου, λέοντος, ταύρου και αετού (Ιεζ.1, 5-14), που τέσσερα αντιστοιχούν στα τέσσερα σταθερά σημεία του Ζωδιακού. Τα τέσσερα στοιχεία εμφανίζονται συμβολικά ως πουλιά στον αέρα, ψάρια στη θάλασσα, πυρ του Κυρίου και προϊόντα της γης. Η Γένεση (2:10-14) μιλάει για τον ποταμό που πηγάζει από την Εδέμ και διαχωρίζεται σε τέσσερις κύριους ποταμούς. Αυτοί ονομάζονται Φισών, Γεών, Τίγρις και Ευφράτης. Μεταφυσικά τα ονόματα αυτά ερμηνεύονται ως πνεύμα (πυρ), αναπνοή (αήρ), σώμα (γη) και αίμα (ύδωρ). Συμβολίζουν το πνεύμα, το νου, το σώμα και την ψυχή, που είναι οι τέσσερις αρχές που ζωοποιούν το υλικό σώμα στη διάρκεια της γήινης ζωής του.

5. Ο ποταμός αντιπροσωπεύει τη ζωτική δύναμη. Τα ανθρώπινα όντα είναι το δοχείο αυτής της δύναμης, όπως ένας κήπος συμβολίζει το σώμα. Ο ποταμός της Γένεσης (Γεν.2:10-14), που περιγράφεται κάτω από τον αριθμό τέσσερα, αντιπροσωπεύει το ρεύμα της ίδιας της ανθρωπότητας μέσα από τη γη, το οποίο διακλαδίζεται συνεχώς για να σκεπάσει ολόκληρη τη γη. Το πέντε είναι ο αριθμός της ανθρωπότητας με τις πέντε αναπτυγμένες αισθήσεις. Οι πέντε αισθήσεις αναφέρονται στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης για να δείξουν ότι είναι ουσιώδεις μέσα στην ανθρώπινη δημιουργία, και γι’ αυτό το πέντε είναι ο αριθμός της ανθρωπότητας.

Το πέντε παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ, “και εξελέξατο εαυτώ πέντε λίθους λείους εκ του χειμάρρου” και “έλαβεν Δαβίδ λίθον έναν και εσφενδόνισεν και επάταξε τον αλλόφιλον επί το μέτωπον αυτού”. (Βασ.Α΄, 17, 40). Οι πέντε λίθοι αντιπροσωπεύουν την πνευματικοποίηση των αισθήσεων του Δαβίδ. Ο Δαβίδ πίστευε στον εσωτερικό Θεό της αγάπης και είχε μάθει να βασίζεται στην ίδια του την πνευματική δύναμη. Σύμφωνα με μια μυστική παράδοση, όταν ο Δαβίδ άγγιξε τους πέντε λίθους, εκείνοι έγιναν σαν ένας, συνδυάζοντας έτσι όλες τις δυνάμεις των αισθήσεών του. Το όνομα Γολιάθ σημαίνει υλική δύναμη. Έτσι η ιστορία θέλει να δείξει τη δύναμη του πνεύματος πάνω στην ύλη.

6. Οι προετοιμασίες για την εμφάνιση της ανθρωπότητας είχαν όλες συντελεστεί στη διάρκεια των πέντε ημερών της δημιουργίας, και έτσι την έκτη ημέρα εποίησε τα ανθρώπινα όντα, “και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπο, κατ’ εικόνα Θεού εποίησε αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς” (Γεν. 1, 27). Έτσι το έξι συνδέεται με τη γενεά, τη μητρότητα, την πατρότητα, την οικογένεια και την υπηρεσία. Το σπίτι, η οικογένεια και τα παιδιά είναι οι φροντίδες του αριθμού έξι. Οι ανθρώπινες σχέσεις και η αγάπη αφθονούν. Ο Μωυσής, ο πρώτος νομοθέτης, έφτιαξε τις Δέκα Εντολές σύμφωνα με το παράδειγμα του Κυρίου που δημιούργησε το Σύμπαν σε έξι ημέρες. “Έξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου” (Έξοδος 20, 9). Συνεπώς το έξι σχετίζεται με την εργασία και την υπηρεσία, όπως φαίνεται και από το έκτο σημείο του ζωδιακού, την Παρθένο.

Μέσα από την αγάπη, η έκτη αίσθηση θα πρέπει να αναπτυχθεί καθώς ο κόσμος θα δείχνει τη θεοσέβειά του. Το βιβλίο της Ρουθ στηρίζεται στον αριθμό έξι και στην αγάπη. Ο Βοώλ (Ρουθ 3, 15) δίνει στη Ρουθ έξι καρπούς κριθάρι, σύμβολο αγάπης και προστασίας.

7. Είναι ο σπουδαιότερος αριθμός μέσα στη Βίβλο. Χρησιμοποιείται πάμπολλες φορές (μερικοί λένε πάνω από τριακόσιες εξήντα), τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη. “Τη δε ημέρα τη εβδόμη Σάββατο, Κυρίω τω Θεώ σου… Εν γαρ έξ ημέραις εποίησεν Κύριος τον ουρανόν και την γην… Και κατεύπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη, δια τούτο ευλόγησε Κύριος την ημέρα την εβδόμην και υγείασεν αυτήν” (Έξοδος  20, 10-11).

Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της χρήσης του συμβολικού αριθμού επτά, βρίσκεται στον Ιησού του Ναυί (6:1-20) σε σχέση με την πτώση της Ιεριχούς. Και είπεν Κύριος προς Ιησούν ….Συ δε περίσθησον αυτή τους μαχίμους κύκλω, και έσται ως αν σαλπίσητε τη σάλπιγγη, ανακραγέτω πας ο λαός άμα… Και επτά ιερείς έχοντες επτά σάλπιγγας ιεράς παρελθέτωσαν ωσαύτως εναντίον του Κυρίου και σημαινέτωσαν ευτόνως, και η Κιβωτός της διαθήκης Κυρίου επακολουθείτω…. Και τη ημέρα τη εβδόμη ανέστησαν όρθρου και περιήλθωσαν την πόλιν εν τη ημέρα εκείνη επτάκις και εγένετο τη περιόδω τη εβδόμη εσάλπισαν οι ιερείς… Και έπεσεν άπαν το τείχος κύκλω, και ανέβη πας ο λαός εις την πόλιν.

Γίνεται φανερό ότι η πτώση της Ιεριχούς δεν οφείλεται στις μάχες, αλλά μάλλον στην εφαρμογή της αρχής του επτά. Η νίκη επιτεύχθηκε μέσα από τη θετική ηχητική δόνηση, η οποία δημιούργησε  τρομακτική δύναμη.

8. Το μυστήριο του οκτώ είναι το μυστήριο της συνεχούς και ατελεύτητης ελικοειδούς δύναμης που εργάζεται σταθερά μέσα στο σύμπαν. Τα ρεύματα της δύναμης της ζωής διατρέχουν ολόκληρο το σώμα με τη μορφή ενός 8, ακολουθώντας τον εγκέφαλο, τη σπονδυλική στήλη και το συμπαθητικό νευρικό σύστημα ως ακτίνες φωτός. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε βαθύ διαλογισμό, βλέπεις ένα αληθινό εσωτερικό φως. Το οριζόντιο 8, σημαίνει “όπως επάνω, έτσι και κάτω”. Είναι ένα σύμβολο δύναμης. Στη Γένεση, (Γεν. 17:\, 10), το τελετουργικό της περιτομής έπρεπε να γίνεται την όγδοη ημέρα της ζωής του παιδιού και θεωρούνταν ως ένα από τα σημαντικότερα συμβόλαια ανάμεσα στον Θεό και την ανθρωπότητα.

9. Είναι ο έσχατος αριθμός που περιέχει τις δυνάμεις όλων των υπολοίπων. Κλείνει έναν πλήρη κύκλο ανάπτυξης. Οι εννέα γενεές από τον Αδάμ έως τον Νώε και από τον Νώε έως τον Αβραάμ δείχνουν στάδια ανάπτυξης και εξέλιξης. Ο Νώε ήταν ο ένατος από τον Αδάμ, και ο Αβραάμ ο ένατος από τον Νώε. Όταν ο Αβραάμ έλαβε τη Διαθήκη από τον Θεό και το νέο του όνομα, Αβραάμ, ήταν ενενήντα εννέα ετών (Γεν.17, 1-5). Συμβολικά η ηλικία του ανάγεται στο εννέα για να δείξει ότι επρόκειτο για μια χρονική περίοδο στην οποία ένας πνευματικός κύκλος είχε εκπληρωθεί. Η πρόσθεση του εβραϊκού Χε (Η) στο όνομα του Αβραάμ φέρει και αυτή επίσης μια δόνηση του εννέα.

__________________

Η πιο σίγουρη απόδειξη ότι υπάρχει νοήμων ζωή και αλλού στο σύμπαν είναι ότι ποτέ δεν προσπάθησε να έρθει σε επαφή μαζί μας…

Πηγή: www.neoastro.gr