Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: Τι είναι η Εκκλησία!

Ποιός ο ορισμός της; Η Εκκλησία όπως και η ζωή είναι δύσκολο να οριστούν διότι ότι ορίζεται περιορίζεται!

Η Εκκλησία περιγράφεται μόνο δια της εικονολογικής γλώσσας, ως Άμπελος και Σώμα Χριστού.

Πολλές φορές, όταν ακούμε την λέξη Εκκλησία, αυτόματα και μηχανικά έρχεται στον νου μας η εικόνα του κλήρου. Ενδόμυχα, συνειδητά ή ασυνείδητα ταυτίζουμε την Εκκλησία με τους επισκόπους και τον κλήρο ενώ παράλληλα δεχόμαστε έναν υποδεέστερο λαό υπό την κυριαρχική εξουσία των ιερέων, ή των «πρώτων».

Όσοι δέχονται αυτές τις συγκεχυμένες απόψεις δεν συνειδητοποιούν ότι προέρχονται από την δυτική θεολογία και ότι είναι εντελώς μακριά από την Ορθόδοξή μας παράδοση.

Για την Ορθόδοξη παράδοση ο διαχωρισμός της μίας και αδιαιρέτου Εκκλησίας σε δύο τάξεις, αυτή του κλήρου και αυτή των λαϊκών, είναι αδιανόητος! Την Εκκλησία δεν την αποτελεί ούτε ο Κλήρος μόνος, ούτε ο λαός μόνος αλλά και οι δυο βρίσκονται αρμονικά συνυφασμένοι και συνενωμένοι σε ένα Σώμα με Κεφαλή τον Κύριο Ιησού Χριστό. Από τον λαό προέρχεται και ο κλήρος.

Η Εκκλησία δεν πρέπει με κανένα τρόπο και ποτέ να είναι οργανισμός, σωματείο θρησκευόμενων, ομάδα ανθρώπων με μεταφυσικά ενδιαφέροντα, εκλεκτοί που θα χαίρονται στο απώτερο ή εγγύτερο μέλλον για την καταδίκη των κολασμένων, ούτε κοινωνικός σύλλογος με στόχο την κοινωνική ευδαιμονία και ευποιΐα μόνο ούτε ποτέ εξουσιαστική σκέτα που τείνει να διοικεί και να κατευθύνει τον λαό στα κοσμικά.

Η Εκκλησία είναι «Η κοινωνία των λογικών και νοερών όντων με τον Θεό» το Σώμα όσων αγαπούν και αποδέχονται την θεότητα του Ιησού Χριστού από την Ναζαρέτ η Ναζάρ.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει ότι «η Εκκλησία είναι τύπος και εικόνα του Θεού, επειδή έχει το ίδιο με Αυτόν έργο!»

Όπως ο Θεός συγκροτεί και συνέχει όλα τα στοιχεία της φύσης και δημιουργεί έναν κόσμο πλήρους αρμονίας και απροσμέτρητου κάλλους, έτσι και η Εκκλησία ενώνει τους αμέτρητους και μυριάδες ανθρώπους υπό την βλέψη του Παντοδύναμου. Η ενότητα και η ειρήνη που προσφέρει ο Θεός βασίζονται στην πίστη.

«Έτσι όλοι οι άνθρωποι ενώνονται και συμφύονται μέσα στην ΜΙΑ, απλή και αδιαίρετη χάρη της πίστης!»

Η Εκκλησία είναι η ίδια η κοινωνία Θεού και ανθρώπου και όχι ένας θεσμός αλλά ένα μέσον που οδηγεί στην μέθεξη του Θεού.

Η Εκκλησία είναι ΜΙΑ, καθολική και αποστολική, δηλαδή έχει της ρίζες της στις θεοφάνειες-αποκάλυψη της Αγίας Τριάδος!

«Η Εκκλησία είναι η ίδια η δημιουργία» που σημαίνει πως ο Θεός γνωρίζεται μόνον εντός της κτίσεως και της ιστορίας, διότι εκεί αποκαλύπτεται.

Ο άνθρωπος αδυνατεί να ξεπεράσει τα όρια της κτιστής του φύσης και να αναχθεί σε υπερκόσμιες και υπερουράνιες σφαίρες. Πρώτος ο Θεός κινείται προς τον κόσμο και έπειτα τα λογικά όντα κινούνται προς τον Θεό, δια του αυτεξουσίου τους. Εφόσον λοιπόν μία είναι η πραγματικότητα, μία είναι η δημιουργία, συνεπώς μία είναι και η Εκκλησία.

Δεν είναι θεολογικά αποδεκτός ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν πολλές εκκλησίες που αντιλαμβάνονται τον ίδιο Θεό διαφορετικά. Η παραδοχή της υπάρξεων πολλών εκκλησιών δηλώνει την ύπαρξη πολλών πραγματικοτήτων, πράγμα ανόητο, δυσσεβές και άτοπο.

Προτεραιότητα έχει πάντοτε η αλήθεια και όχι η νοηματοδότησή της, ή η ερμηνεία της. Μόνον εντός της Εκκλησίας υπάρχει σωτηρία, δηλαδή μόνο όταν ο άνθρωπος ζει τον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής, σώζεται. Υπό αυτήν την έννοια κάποιος άνθρωπος ο οποίος δεν γνώρισε τον Χριστό, αλλά ζει τον χριστιανικό, αγαπητικό τρόπο ζωής, θα κριθεί σύμφωνα με την συνείδησή του και θα σωθεί.

Κάποιοι σύγχρονοι θεολόγοι με πρόσχημα το ενδιαφέρον τους για την σωτηρία άπασας της οικουμένης, χαρακτηρίζουν Εκκλησίες τις εκτροπές από τον Χριστιανισμό. Δεν δύνανται να κατανοήσουν το γεγονός πως η Εκκλησία είναι η ίδια η πραγματικότητα-δημιουργία, η σχέση, κοινωνία του Τριαδικού Θεού με τον άνθρωπο και όχι η παραδοχή κάποιου αφηρημένου, υπερβατικού, θείου και ιερού όντος, με το Οποίο καλούνται σε κοινωνία οι άνθρωποι, δια διαφορετικών δρόμων και τρόπων.

Είναι αξιωσημείωτο να αναφερθεί πως η αποκλειστικότητα της αλήθειας ισούται με την παραδοχή της μίας μόνο Εκκλησίας.

Όλες οι χριστιανικές ομολογίες έχουν μια στοιχειώδη θεσμική οργάνωση, αυτό δεν σημαίνει πως είναι και όλες τους «Εκκλησίες».

Μόνο όσοι ταυτίζουν την Εκκλησία με τον κλήρο και γενικώς με την διοικούσα κυριαρχική (όχι χαρισματική) ιεροσύνη, οδηγούνται στην παραδοχή πολλών εκκλησιών!

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ… ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓ ΤΡΙΑΔΑΣ!

Ποιός ο ορισμός της; Η Εκκλησία όπως και η ζωή είναι δύσκολο να οριστούν διότι ότι ορίζεται περιορίζεται!

Η Εκκλησία περιγράφεται μόνο δια της εικονολογικής γλώσσας, ως Άμπελος και Σώμα Χριστού.

Πολλές φορές, όταν ακούμε την λέξη Εκκλησία, αυτόματα και μηχανικά έρχεται στον νου μας η εικόνα του κλήρου. Ενδόμυχα, συνειδητά ή ασυνείδητα ταυτίζουμε την Εκκλησία με τους επισκόπους και τον κλήρο ενώ παράλληλα δεχόμαστε έναν υποδεέστερο λαό υπό την κυριαρχική εξουσία των ιερέων, ή των «πρώτων».

Όσοι δέχονται αυτές τις συγκεχυμένες απόψεις δεν συνειδητοποιούν ότι προέρχονται από την δυτική θεολογία και ότι είναι εντελώς μακριά από την Ορθόδοξή μας παράδοση.

Για την Ορθόδοξη παράδοση ο διαχωρισμός της μίας και αδιαιρέτου Εκκλησίας σε δύο τάξεις, αυτή του κλήρου και αυτή των λαϊκών, είναι αδιανόητος! Την Εκκλησία δεν την αποτελεί ούτε ο Κλήρος μόνος, ούτε ο λαός μόνος αλλά και οι δυο βρίσκονται αρμονικά συνυφασμένοι και συνενωμένοι σε ένα Σώμα με Κεφαλή τον Κύριο Ιησού Χριστό. Από τον λαό προέρχεται και ο κλήρος.

Η Εκκλησία δεν πρέπει με κανένα τρόπο και ποτέ να είναι οργανισμός, σωματείο θρησκευόμενων, ομάδα ανθρώπων με μεταφυσικά ενδιαφέροντα, εκλεκτοί που θα χαίρονται στο απώτερο ή εγγύτερο μέλλον για την καταδίκη των κολασμένων, ούτε κοινωνικός σύλλογος με στόχο την κοινωνική ευδαιμονία και ευποιΐα μόνο ούτε ποτέ εξουσιαστική σκέτα που τείνει να διοικεί και να κατευθύνει τον λαό στα κοσμικά.

Η Εκκλησία είναι «Η κοινωνία των λογικών και νοερών όντων με τον Θεό» το Σώμα όσων αγαπούν και αποδέχονται την θεότητα του Ιησού Χριστού από την Ναζαρέτ η Ναζάρ.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει ότι «η Εκκλησία είναι τύπος και εικόνα του Θεού, επειδή έχει το ίδιο με Αυτόν έργο!»

Όπως ο Θεός συγκροτεί και συνέχει όλα τα στοιχεία της φύσης και δημιουργεί έναν κόσμο πλήρους αρμονίας και απροσμέτρητου κάλλους, έτσι και η Εκκλησία ενώνει τους αμέτρητους και μυριάδες ανθρώπους υπό την βλέψη του Παντοδύναμου. Η ενότητα και η ειρήνη που προσφέρει ο Θεός βασίζονται στην πίστη.

«Έτσι όλοι οι άνθρωποι ενώνονται και συμφύονται μέσα στην ΜΙΑ, απλή και αδιαίρετη χάρη της πίστης!»

Η Εκκλησία είναι η ίδια η κοινωνία Θεού και ανθρώπου και όχι ένας θεσμός αλλά ένα μέσον που οδηγεί στην μέθεξη του Θεού.

Η Εκκλησία είναι ΜΙΑ, καθολική και αποστολική, δηλαδή έχει της ρίζες της στις θεοφάνειες-αποκάλυψη της Αγίας Τριάδος!

«Η Εκκλησία είναι η ίδια η δημιουργία» που σημαίνει πως ο Θεός γνωρίζεται μόνον εντός της κτίσεως και της ιστορίας, διότι εκεί αποκαλύπτεται.

Ο άνθρωπος αδυνατεί να ξεπεράσει τα όρια της κτιστής του φύσης και να αναχθεί σε υπερκόσμιες και υπερουράνιες σφαίρες. Πρώτος ο Θεός κινείται προς τον κόσμο και έπειτα τα λογικά όντα κινούνται προς τον Θεό, δια του αυτεξουσίου τους. Εφόσον λοιπόν μία είναι η πραγματικότητα, μία είναι η δημιουργία, συνεπώς μία είναι και η Εκκλησία.

Δεν είναι θεολογικά αποδεκτός ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν πολλές εκκλησίες που αντιλαμβάνονται τον ίδιο Θεό διαφορετικά. Η παραδοχή της υπάρξεων πολλών εκκλησιών δηλώνει την ύπαρξη πολλών πραγματικοτήτων, πράγμα ανόητο, δυσσεβές και άτοπο.

Προτεραιότητα έχει πάντοτε η αλήθεια και όχι η νοηματοδότησή της, ή η ερμηνεία της. Μόνον εντός της Εκκλησίας υπάρχει σωτηρία, δηλαδή μόνο όταν ο άνθρωπος ζει τον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής, σώζεται. Υπό αυτήν την έννοια κάποιος άνθρωπος ο οποίος δεν γνώρισε τον Χριστό, αλλά ζει τον χριστιανικό, αγαπητικό τρόπο ζωής, θα κριθεί σύμφωνα με την συνείδησή του και θα σωθεί.

Κάποιοι σύγχρονοι θεολόγοι με πρόσχημα το ενδιαφέρον τους για την σωτηρία άπασας της οικουμένης, χαρακτηρίζουν Εκκλησίες τις εκτροπές από τον Χριστιανισμό. Δεν δύνανται να κατανοήσουν το γεγονός πως η Εκκλησία είναι η ίδια η πραγματικότητα-δημιουργία, η σχέση, κοινωνία του Τριαδικού Θεού με τον άνθρωπο και όχι η παραδοχή κάποιου αφηρημένου, υπερβατικού, θείου και ιερού όντος, με το Οποίο καλούνται σε κοινωνία οι άνθρωποι, δια διαφορετικών δρόμων και τρόπων.

Είναι αξιωσημείωτο να αναφερθεί πως η αποκλειστικότητα της αλήθειας ισούται με την παραδοχή της μίας μόνο Εκκλησίας.

Όλες οι χριστιανικές ομολογίες έχουν μια στοιχειώδη θεσμική οργάνωση, αυτό δεν σημαίνει πως είναι και όλες τους «Εκκλησίες».

Μόνο όσοι ταυτίζουν την Εκκλησία με τον κλήρο και γενικώς με την διοικούσα κυριαρχική (όχι χαρισματική) ιεροσύνη, οδηγούνται στην παραδοχή πολλών εκκλησιών!

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ… ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓ ΤΡΙΑΔΑΣ!