ΑΣΤΡΟ ΑΔΕΙΟ ΠΟΤΗΡΙ…

Με συνεχή κριτική στάση απέναντι στις διδασκαλίες και με το να  ανεβοκατεβαίνουμε διαρκώς σε διάφορα πνευματικά οχήματα, δεν φτάνουμε πουθενά.  “Αν δεν σου κάνει το ένα καράβι, μη νομίζεις ότι το άλλο θα σε πάει μακρύτερα”.

Και: “Αν ανοίγεις τρύπες από δω κι από κει χωρίς διάρκεια στο σκάψιμό σου, λίγες πιθανότητες έχεις να βρεις νερό. Αλλά και αν ακόμα το βρεις, θα είναι θολό και βρόμικο και δεν θα πίνεται. Σκάψε, λοιπόν, σταθερά σε ένα σημείο, εκεί όπου σε έστειλε ο Θεός, και αργά ή γρήγορα θα βρεις νερό”.

Είναι πολλοί οι τρόποι με τους οποίους  η Άρνηση θα προσπαθήσει να εμποδίσει τον δρόμο μας για να μας κρατήσει πίσω, στα ήδη κεκτημένα, στο πνευματικό μας βόλεμα. Η Άρνηση θα μας βάλει ιδέες του τύπου, “ας δοκιμάσω να πάω και σ’ αυτή την ομάδα”, “ας δω τι κάνουν και σ’ αυτή τη θρησκεία”. Ακόμα όμως κι αν βρούμε κάτι σωστό στο δρόμο μας, να είστε σίγουροι ότι η Άρνηση ΘΑ ΣΠΕΥΣΕΙ να μας εμβάλει ιδέες αμφισβήτησης είτε προς τα πρόσωπα είτε προς τις ιδέες ή τις τεχνικές κ.λπ. για να μας κρατήσει σε αυτά που ήδη ξέρουμε, ώστε να μην αποβάλουμε τον εγωισμό μας, πράγμα δύσκολο κι επίπονο.

Είναι αλήθεια πως ο Δρόμος του Πνεύματος είναι πολύ δύσκολος, και  πρέπει να είναι πολύ αποφασισμένος κανείς αν θέλει να τον περπατήσει, γιατί θα έρθουν δοκιμασίες πολλές. Ο Εαυτός θα δοκιμάσει τον εαυτό για να τον οδηγήσει στην τελείωσή του, ώστε τίποτα να μη μείνει ακάθαρτο. Όλα τα μέρη του εαυτού να γίνουν Αγάπη κι Έλεος, όπως οι Διδάσκαλοι δια μέσου των αιώνων μάς το έχουν διδάξει.

Ο πνευματικός πολεμιστής καλείται με θάρρος να εγκαταλείψει τον εγωισμό του και τις κεκτημένες γνώσεις του·  να γίνει άδειο ποτήρι το οποίο εν καιρώ θα πληρωθεί με την Ουσία της Ουσίας.

Η πορεία είναι προσωπική. Κανείς δεν μπορεί να κάνει κανέναν να θεωθεί, εφόσον δεν το θελήσει ο ίδιος, εφόσον δεν αδειάσει ο ίδιος το ποτήρι του όπου θα δεχτεί τον Θεό. Ακόμα και τον μεγαλύτερο Διδάσκαλο να έχουμε μπροστά μας, εφόσον δεν έχουμε αδειάσει από τον εγωισμό, ακόμα και σε εκείνον θα βρούμε ψεγάδια, θα τον απορρίψουμε και θα προτιμήσουμε να φύγουμε.

Ίσως γνωρίζετε την ιστορία της συνάντησης ενός περισπούδαστου καθηγητή πανεπιστημίου με έναν Διδάσκαλο.
Ένας καθηγητής πανεπιστημίου, με τους τοίχους του γεμάτους πτυχία και τίτλους, αποφάσισε να ζητήσει  να πάρει τη «Γνώση» από έναν μεγάλο σοφό Διδάσκαλο. Όταν τον συνάντησε, άρχισε να του αναλύει τις φιλοσοφίες της τάδε και της δείνα θρησκείας, απήγγειλε  όλες τις σούτρες απ’ έξω κ.λπ. Σιωπηλός ο Γέροντας άρχισε να βάζει τσάι στη κούπα του καθηγητή, έβαζε, έβαζε μέχρι που ξεχείλισε και χυνόταν το τσάι απ’ έξω. Ο καθηγητής τότε του λέει: “Γέροντα, σταμάτα να βάζεις τσάι, ξεχείλισε η κούπα”. Και ο Γέροντας του απάντησε: “Έτσι είσαι κι εσύ, μια κούπα γεμάτη γνώσεις και θέσεις τόσο γεμάτη που δεν χωράει πλέον τίποτε άλλο.  Αν θες να γίνεις μαθητής μου, πήγαινε και άδειασε το νου σου από ό,τι ξέρεις, και μόνον τότε έλα σε μένα…”

Έτσι είναι και η σχέση μας με τον Θεό-Διδάσκαλο αλλά και με όποιον απεσταλμένο Του στέλνει προς βοήθεια και προστασία μας. Μπροστά στον Θεό γινόμαστε άδεια ποτήρια, ώστε να γεμίσουμε με την Χαρά και την Χάρη Του.
Τούτο σημαίνει ότι στη καθημερινότητα δεν αφήνουμε κανένα σκουπίδι να εισέλθει μέσα μας. Πάντοτε έχουμε διάκριση. Έχει αγάπη αυτό που μας προτείνει κάποιος, έχει ήθος και σεβασμό; Τα κριτήρια αυτά σε συνδυασμό με την κρίση της καρδιάς θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε με ασφάλεια.

Πηγή: neoastro.gr