AΣΤΡΟ: ΡΑΦΑΗΛ!

Υπάρχουν τόσα πολλά εξαιρετικά Όντα Φωτός σε ενσάρκωση στη Γη αυτή την εποχή! Έχουμε έρθει να φέρουμε ενέργειες υψηλότερης συχνότητας και να δείξουμε στη ανθρώπινη φυλή πώς να ελευθερωθεί από τις αρπάγες του φόβου. Έχουμε έρθει να επαναφέρουμε την δόνηση της Αγάπης σε αυτό το πεδίο και να δείξουμε στην ανθρωπότητα, για άλλη μια φορά, πώς να βιώσει την χαρά. Γιατί τότε, τόσο πολλοί από αυτούς που υπηρετούν το Φως αγωνίζονται στη ζωή τους, είναι κουρασμένοι, νιώθουν ότι δεν καταφέρνουν τίποτε; Γιατί μερικοί από όσους έρχονται στις ομάδες εργασίας του ΡΑΦΑΗΛ βιώνουν έντονη μεταμόρφωση και άλλοι όχι; Γιατί όταν ξυπνώ το πρωί νιώθω δέος και θαυμασμό για την υπέροχη θεϊκή Αλχημεία που συμβαίνει στον πλανήτη, αλλά κανένας άλλος δεν φαίνεται να το βλέπει; Η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα είναι μια και μόνη λέξη: κριτική. Η ιδέα της ανάγκης να υπερβούμε την κριτική δεν είναι καινούργια. Ο Ιησούς Χριστός την εξέφρασε πολύ καθαρά στην Καινή Διαθήκη. «Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε!» Το ίδιο έχει ειπωθεί με πολλούς τρόπους από τότε. Βρίσκεται στα πιο αγαπημένα μας πνευματικά βιβλία και σε πολλές από τις ανώτερες επικοινωνίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Ο ΡΑΦΑΗΛ μιλάει για αυτό συχνά. Φαίνεται να υπάρχει πολύ σύγχυση στο τι πραγματικά σημαίνει αυτό, ωστόσο, είναι ανάγκη να υπερβούμε την κριτική. Και ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση υπάρχει στο πώς να εφαρμόσουμε την στάση της μη κριτικής τη ζωή μας. Ο ΡΑΦΑΗΛ μας έχει διδάξει ότι όλα είναι δόνηση. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Είμαστε όντα δόνησης, ηχητικής δόνησης, από τα πυκνά, υλικά μας σώματα όλα τα πνευματικά μας σώματα ως τις υψηλότερες διαστασιακές πλευρές του εαυτού μας. Ο πλανήτης μας, ο γαλαξίας μας, το σύμπαν μας και οι κόσμοι πέρα από αυτό, υπάρχουν ως ηχητική δόνηση. Σκοπός μας είναι πάντοτε να ανεβάζουμε την δόνηση, ατομικά και συλλογικά, σε όλη την δημιουργία. Δεν υπάρχει άλλος σκοπός. Η Ανάληψη είναι η διαδικασία ανύψωσης της δόνησης. Βρισκόμαστε εδώ, στο γήινο πεδίο, για να κάνουμε ακριβώς αυτό, να βοηθήσουμε στην ανύψωση της δόνησης. Αφού η ανθρώπινη συνείδηση πρέπει να αλλάξει από τους ανθρώπους, εν ζωή, ο τρόπος να το κάνουμε είναι πρώτα να ανυψώσουμε την δόνηση μέσα μας. Τα αισθήματα καθορίζουν την συχνότητα. Τα συλλογικά αισθήματα (ή επίπεδο συχνότητας) καθορίζουν πώς υλοποιείται η πραγματικότητα, πώς είναι η ζωή σε κάθε συγκεκριμένο πεδίο ύπαρξης. Όλοι ξέρουμε ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται στην συχνότητα του φόβου πολύ καιρό. Ο φόβος είναι μια χαμηλότερης συχνότητας ζώνη ενέργειας. Οι υλοποιήσεις του στο φυσικό πεδίο είναι καταπιεστικές από την φύση τους. Ξέρουμε πώς βρεθήκαμε εκεί, στην χαμηλότερη αυτή ζώνη, αρχικά; Οι συνδημιουργοί έκριναν την Δημιουργία! Άρχισαν να κατατάσσουν μέρη της Δημιουργίας άλλα ως καλά και άλλα ως κακά. Οι συνδημιουργοί θα μπορούσαν να είχαν αντιληφθεί την Δημιουργία ως σύνολο, μέρος του Όλου, και να έκαναν οτιδήποτε ρυθμίσεις επέλεγαν. Κατατάσσοντας, και επομένως απορρίπτοντας, κάποια μέρη της δημιουργίας, άρχισε η κάθοδος στην συχνότητα του φόβου. Η δυαδικότητα γεννήθηκε από την κριτική, από την κατηγοριοποίηση. Έτσι άρχισε η κάθοδος στην ζώνη της συχνότητας του φόβου. Αν δεν φοβάστε κάτι γιατί να χρειάζεται να το κατατάξετε σε καλό ή κακό; Γιατί να μη μπορείτε απλώς να επιλέξετε αν θέλετε να το βιώσετε ή όχι, τόσο απλά όπως επιλέγετε τι γεύση παγωτό θα φάτε; Κάθε κριτική βασίζεται στον φόβο. Χωρίς εξαίρεση. Αυτή υπήρξε η φύση της ζωής στη Γη, πνιγμένη στο φόβο της κριτικής, στο καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος. Οι ενέργειες της ανώτερης συχνότητας της Αγάπης εισέρχονται τώρα στο πεδίο μας, για άλλη μια φορά, με αυξανόμενο ρυθμό. Ο πλανήτης Γη και οι μορφές ζωής του, προχωρούν στην Ανάληψη. Ανυψώνουν την συχνότητά τους. Οι νόμοι της κοσμικής φυσικής λένε ότι δυο ζώνες συχνοτήτων δεν μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα στον ίδιο δονητικά χώρο. Αυτό θα ήταν σαν να προσπαθούσαμε να ακούσουμε δύο σταθμούς στο ραδιόφωνο, ή να δούμε δυο κανάλια στην οθόνη της ίδιας τηλεόρασης ταυτόχρονα. Δεν γίνεται. Όλοι μας δεχόμαστε αυτές τις ενέργειες της ανώτερης συχνότητας, της Αγάπης, στην ύπαρξή μας. Ζητήσαμε να έρθουν αυτές οι ενέργειες στο πεδίο μας και μας δίνονται. Όμως πρέπει να αλλάξουμε το κανάλι στον προσωπικό μας δέκτη (συντονιστή) για να τις λάβουμε. Επειδή έχουμε όλοι γεννηθεί άνθρωποι, είμαστε όλοι συντονισμένοι στο κανάλι του φόβου και της κριτικής. Έχουμε προγραμματιστεί αυτόματα σε αυτό το κανάλι. Είναι χαρά η πρόκληση αυτή αλλά και η ευθύνη της σημερινής εποχής. Η ανακάλυψη, δηλαδή, ότι μπορούμε να αλλάξουμε το κανάλι! Και να το κάνουμε! Αυτό είναι κάτι που καθένας από μας πρέπει να το κάνει μέσα από την ίδια του την ύπαρξη. Πρέπει ενσυνείδητα να επιλέξουμε να αλλάξουμε το δικό μας κανάλι και στη συνέχεια να βάλουμε σε εφαρμογή αυτή μας την επιλογή εδώ, στην ζωή μας στη Γη. Αν ακόμα ακούμε το παλιό κανάλι του φόβου και της κριτικής, οι συχνότητες του νέου καναλιού θα μπλοκαριστούν. Το αποτέλεσμα, στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι μπερδεμένο και ασαφές. Ακούω πολλούς να λένε ότι νιώθουν μπερδεμένοι, κουρασμένοι, χαμένοι. Ακολουθούν το Φως και η ζωή στη Γη φαίνεται να γίνεται χειρότερη και όχι καλύτερη. Άνθρωποι έρχονται στις ενέργειες του Μέτατρον και ούτε εκείνος φαίνεται να μπορεί να τους βοηθήσει. Ακόμα ακούν το παλιό κανάλι! Οι άνθρωποι είναι βαθιά μέσα στην άσκηση κριτικής του εαυτού τους και των άλλων, χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται, επειδή λειτουργεί το αυτόματο πρόγραμμα. Είναι δεμένοι και δέσμιοι πεποιθήσεων που ούτε καν ξέρουν ότι έχουν. Η εργασία για το Φως, αυτή καθαυτή, έχει κατά πολύ γίνει ένα σύστημα πεποιθήσεων αντί για μια συνδημιουργική διαδικασία με το Πνεύμα. Πιστεύουμε ότι μια μέρα η Γη θα Αναληφθεί, και ότι εφόσον μένουμε επικεντρωμένοι στους διαλογισμούς μας, όλα θα μεταμορφωθούν ως δια μαγείας. Θεωρητικά, αυτό είναι αλήθεια, αλλά είμαστε εδώ να συνδημιουργήσουμε την διαδικασία αυτή. Αν δεν ευθυγραμμίσουμε τη δική μας συχνότητα με εκείνη των νέων ενεργειών, το καινούργιο κανάλι, δεν θα είναι όλα εντάξει στις ζωές μας. Ο φόβος γεννά περισσότερο φόβο, όπως η αγάπη περισσότερη αγάπη. Και ούτε θα αλλάξουν οι πλανητικές συχνότητες αν εμείς οι ίδιοι δεν γίνουμε οι ανώτερες συχνότητες. Πρέπει να μπορούμε να δεχτούμε τις ανώτερες συχνότητες στα χαμηλότερα σώματά μας καθώς και στο πνευματικό μας σώμα. Η άσκηση κριτικής, του εαυτού μας και των άλλων, μπλοκάρει τα σήματα των νέων ενεργειών που εισέρχονται. Πώς αλλάζετε το κανάλι; Πρέπει να σταματήσετε να βάζετε ετικέτες στον εαυτό σας και τους άλλους. Όσον καιρό η κριτική, που βασίζεται στον φόβο, είναι παρούσα, κλειδώνετε τον επιλογέα του καναλιού σας. Κανένας δεν μπορεί να βρει πώς να το κάνει αυτό, πώς να σταματήσει να κρίνει. Μιλάω καθημερινά με ανθρώπους που μονίμως κάνουν σκέψεις κριτικής και ούτε καν το καταλαβαίνουν. Αν τους σταματούσα και τραβούσα την προσοχή τους σε αυτό που κάνουν, σχεδόν ποτέ δεν θα ολοκληρωνόταν μια συζήτηση. Η σκέψη και μόνο ότι η ζωή σας είναι καλύτερη ή χειρότερη σε αυτό το Τώρα, σε σύγκριση με το πώς ήταν σε άλλο χρόνο, είναι άσκηση αυτοκριτικής, πράξη κατηγοριοποίησης. Η ιδέα μας για το καλύτερο ή το χειρότερο βασίζεται σε άλλα δεδομένα και μέτρο μέτρησης. Είναι καλύτερο να έχουμε μια αξιοσέβαστη καριέρα, περιουσιακά στοιχεία, χρήματα στην τράπεζα. Αν δεν τα έχουμε αυτά νομίζουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ακόμα και στην διαδικασία Ανάληψης και εργασίας με το Φως, χρησιμοποιούμε τα μέτρα και τα σταθμά των άλλων για να κρίνουμε την πνευματική μας εξέλιξη. «Έπρεπε να νιώθω έτσι, και να βιώνω αυτά… Δεν είναι έτσι, άρα με κάποιο τρόπο δεν είμαι επαρκής». Μονίμως συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους, σύμφωνα με τα μέτρα σύγκρισης των άλλων, συνεχώς εμπλεκόμαστε σε αυτοκριτική. Περνάμε τις μέρες μας κάνοντας πράγματα που νομίζουμε ότι θα έπρεπε να κάνουμε. Δηλώνουμε ότι διαλύεται η ισορροπία μας όταν κάποιος μας κρίνει ή μας αντιτίθεται. Δημιουργούμε προσδοκίες που θα ήταν αδύνατον να πραγματωθούν, απλώς και μόνο επειδή είναι προσδοκίες. Η προσδοκία από μόνη της είναι μορφή κριτικής. Όταν θέτουμε την προσδοκία ότι τα πράγματα θα είναι με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, αυτό το κάνουμε από φόβο ότι δεν θα είναι. Πολλοί άνθρωποι τείνουν να αντιμετωπίζουν την πλανητική Ανάληψη με μεγάλες προσδοκίες επίσης. Μέσα από όλες τις ανώτερες επικοινωνίες και τις πληροφορίες που έχουν ληφθεί, έχει δημιουργηθεί μια εικόνα, με απειροελάχιστες διακυμάνσεις, ως προς το πώς αυτή θα είναι. Το σενάριο έχει μετατραπεί σε μια μάχη (κριτική) του καλού με το κακό, την οποία μια μέρα, ελπίζουμε ότι θα κερδίσουμε. Ποιος όμως έθεσε τα μέτρα και τα σταθμά; Ποιος λέει ότι είναι καλύτερο να είναι τα πράγματα έτσι και όχι αλλιώς; Κάποιος έξω από εσάς: ένας γονέας, ένας σύντροφος, ένας δάσκαλος, η κοινωνία γενικά, ένα σύστημα πεποιθήσεων. Ποιος θέτει τα όριά σας και πώς έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στο εκ Θεού δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης να είστε ό,τι επιλέγετε να είστε; Το να κρίνετε τον εαυτό σας βάσει δεδομένων που έχουν τεθεί από άλλους, όποια κι αν είναι αυτά, είναι πράξη παράδοσης της δύναμής σας. Αυτή η παράδοση της δύναμής μας είναι κάτι που κάνουμε, οι περισσότεροι από μας, διαρκώς, κάθε μέρα. Δεν μπορείτε να παραδίνετε την δύναμή σας και να την παίρνετε πίσω ταυτόχρονα. Τα δύο αυτά δεν είναι συμβατά κατά τη συχνότητα. Το ένα βασίζεται στον φόβο ότι κατά κάποιον τρόπο δεν είστε αντάξιοι. Το άλλο βασίζεται στην Αγάπη, την εσωτερική γνώση ότι η ζωή σας στη Γη βρίσκεται σε τέλεια θεϊκή εξέλιξη. Αν προσπαθείτε να αφομοιώσετε τις νέες ενέργειες της Αγάπης στην ύπαρξή σας, και ακόμα λειτουργείτε με την ενέργεια του φόβου και της αυτοκριτικής, σίγουρα θα μπλοκάρετε τα σήματα. Αυτό θα οδηγήσει στο να νιώθετε κουρασμένοι, μπερδεμένοι, εκνευρισμένοι κ.λπ. Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η εμφάνιση, μέτριων ή σοβαρών, θεμάτων υγείας ή επιβίωσης, καθώς αντιστέκεστε στην αρμονική ροή των νέων ενεργειών, και πεισματικά κρατιέστε από τις παλιές ενέργειες. Η κριτική του εαυτού είναι ουσιαστικά αυτό που οδηγεί στην κριτική των άλλων. Κρίνοντας ο ένας τον άλλον, βάζοντας ταμπέλα στις λέξεις, τις σκέψεις, τις πράξεις ως καλές ή κακές, προβάλλετε τα κρυμμένα μέτρα και σταθμά σας. Άμα καθαρίσετε τα κρυμμένα μέτρα και σταθμά μέσα στον εαυτό σας, ο φόβος του τι κάποιος θα σκεφτεί, θα πει ή θα κάνει δεν είναι πια παρόν. Όταν πια δεν φοβάστε, μέσα σας, πως ό,τι σκεφτείτε, πείτε η κάνετε, μπορεί να είναι λάθος ή σωστό, τότε δεν θα φοβάστε τι μπορεί κάποιος να σκεφτεί, να πει ή να κάνει. Τότε, και μόνο τότε, μπορείτε πραγματικά να είστε αυτοί που είστε. Η συνεχώς επαναλαμβανόμενη ερώτηση είναι: «Πώς το κάνεις αυτό;» Πρώτα από όλα, πρέπει πραγματικά να επιλέξεις να είσαι διαφορετικός, να πιστέψεις ότι είναι δυνατόν να επιτύχεις τις ενέργειες της Αγάπης και της Χαράς στο γήινο πεδίο. Η έλλειψη επιλογής είναι το βασικό ζήτημα για πολλούς ανθρώπους. Δεν θα σας δοθεί αυτό που δεν μπορείτε να επιτρέψετε. Συχνά μιλώ με ανθρώπους που δεν πιστεύουν, στο πυρήνα της ύπαρξής τους, ότι είναι δυνατό να βιώσουν αληθινή αγάπη και χαρά εδώ στη Γη. Ακολουθούν τις συνταγές και τα συστήματα των πεποιθήσεων της Εργασίας του Φωτός και της Ανάληψης, περιμένοντας την ημέρα που θα υπάρχει Αγάπη στον πλανήτη. Ένα σύστημα πεποιθήσεων είναι ακριβώς αυτό, δεν μπορεί να σας σώσει, δεν μπορεί να σας δώσει αυτό στο οποίο δεν είστε δεκτικοί. Αντί να περιμένετε η Αγάπη και η Χαρά να συμβούν, πρέπει να επιλέξετε, από μέσα σας, να τις βιώσετε οι ίδιοι. Ακόμα και από τον τρόπο σκέψης του φόβου, του σκότους, αν το ζητήσετε, μπορείτε να κάνετε αυτό το ειλικρινές κάλεσμα και να βιώσετε αγάπη και χαρά. Η έκκλησή σας θα έχει ανταπόκριση. Τα ανώτερα Όντα αμέσως θα αρχίσουν να συνδημιουργούν επ’ αυτού, για σας. Το πώς και το πότε, είναι κάτι που δεν χρειάζεται να προσπαθείτε να υπολογίσετε ή να αμφισβητήσετε. Τα ανώτερα όντα θα το φροντίσουν, εφόσον έχετε πραγματικά κάνει την επιλογή. Χρειάζεται, όμως, να ξυπνήσετε και να προσέχετε τι σκέφτεστε. Ακόμα και αν δεν νιώθετε την αγάπη και την χαρά παρούσες ακόμα, πρέπει να πείσετε το μυαλό σας να παραμερίσει ώστε να το επιτρέψει. Πρέπει να είστε ανοιχτοί στο να είστε διαφορετικοί. Το μυαλό είναι πεισματάρικο. Πρέπει να του υπενθυμίζετε συχνά ότι τώρα έχετε επιλέξει την αγάπη αντί για το φόβο. Πρέπει να αρχίσετε να κάνετε διαφορετικές επιλογές στην ζωή σας, αντί να ακολουθείτε τυφλά τα ίδια παλιά μοτίβα μιας συμπεριφοράς βασισμένης στο φόβο. Αφού κάνετε τις επιλογές σας δεν πρέπει να αναρωτιέστε αν κάνατε σωστά ή λάθος. Το σωστό και το λάθος είναι εκδηλώσεις της δυαδικότητας, και διαφοροποιούνται από οπτική σε οπτική. Έχοντας κάνει μια επιλογή, είστε πάντα ελεύθεροι να κάνετε μια άλλη. Πόσες φορές την μέρα σκέφτεστε: «Δεν είμαι τόσο καλός όσο… Δεν μπορώ να κάνω αυτό τόσο καλά όπως… Δεν το καταλαβαίνω αυτό, πρέπει να είμαι χαζός… Μήπως έκανα λάθος όταν…» Δεν υπάρχουν λάθη, μόνο επιλογές. Η μόνη βάση σύγκρισης είναι να αναρωτηθείτε αν την επιλογή σας σε αυτό το τώρα, την αισθάνεστε σωστή ή όχι. Το μυαλό σας είναι αυτό που σας τροφοδοτεί με σκέψεις αναξιότητας. Πόσες φορές την μέρα κάνετε μια επιλογή βασισμένη στις ανάγκες ή τα θέλω κάποιου άλλου; Πόσες επιλογές κάνετε με βάση το τι θεωρείτε ότι πρέπει να κάνετε, αντί το τι θέλετε εσείς να κάνετε: Πόσες επιλογές κάνετε που βασίζονται στην άποψη περί αλήθειας κάποιου άλλου; Πόσες φορές την μέρα εσείς μετά τις παντοδύναμες λέξεις της δημιουργίας, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, βάζετε λέξεις που μειώνουν την δύναμή σας; «ΕΙΜΑΙ κουρασμένος, εκνευρισμένος, θυμωμένος, χωρίς λεφτά». Οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν καν ότι το κάνουν αυτό, δεν το έχουν καν σκεφτεί. Τώρα είναι ώρα να προσέξετε τι σκέφτεστε, τι λέτε, τι κάνετε, αν θέλετε να μπορέσετε να δεχτείτε τις νέες ενέργειες που έρχονται. Το κλειδί για την διατήρηση των υψηλότερων συχνοτήτων βρίσκεται στο συναισθηματικό σας σώμα, και στις επιλογές που κάνετε κάθε λεπτό. Δεν βρίσκεται μέσα σε βιβλία, συστήματα πεποιθήσεων, ανώτερες επικοινωνίες, διαλογισμούς. Αυτά είναι μόνο τα εργαλεία που σας οδηγούν στις επιλογές σας, και στην γνώση ότι η αλήθεια βρίσκεται μέσα σας. Καθώς κάνετε την επιλογή, σε κάθε λεπτό του τώρα, να βρείτε την χαρά στις εμπειρίες, τα βιώματα σας. Να είστε ανοιχτοί και δεκτικοί αντί να είστε προσκολλημένοι, να αντιλαμβάνεστε και να προχωράτε με διαφορετικό τρόπο. Έτσι θα μπορέσετε να ενσωματώσετε τις ενέργειες που εισέρχονται στο πεδίο μας. Η μεταμόρφωση από το σκοτάδι και τον πόνο στο φως, την αγάπη και την χαρά μπορεί να συμβεί μέσα σε ένα λεπτό, αν το επιλέξετε. Η κριτική του εαυτού και των άλλων θα σας κρατήσει σίγουρα κολλημένους στη λάσπη και στη στενοχώρια. Είμαστε οι συνδημιουργοί της πλανητικής ανάβασης. Είμαστε αυτοί που το κάνουμε να συμβεί μέσα από το Γήινο πεδίο. Όχι με τα συστήματα των πεποιθήσεών μας αλλά βιώνοντας τις ενσώματες ζωές μας και αλλάζοντας την συχνότητά μας. Οι ενέργειες ανεβαίνουν γοργά τώρα. Το φθινόπωρο του 2004 έφερε μια πανίσχυρη εισροή ακόμα υψηλότερων, σε συχνότητα, ενεργειών στο πεδίο μας. Μας δίνονται υπέροχες δυνατότητες για θεϊκή εξέλιξη, ενώ βρισκόμαστε εν ζωή εδώ στη Γη. Ωστόσο πρέπει να επιλέξουμε να ωφεληθούμε από αυτές. Η πίστη χωρίς επιλογή δεν επαρκεί ούτε η επιλογή χωρίς την δέσμευση να συνεχίσουμε. Τώρα είναι η ώρα που καλούμαστε συνειδητά να επιλέξουμε και να δεσμευτούμε με την αγάπη και όχι τον φόβο. Καλούμαστε να υπηρετήσουμε με τον υψηλότερο τρόπο, να γίνουμε αυτό που θέλουμε να δημιουργήσουμε στον κόσμο μας. Έτσι συμβαίνει! Ο κόσμος δεν θα αλλάξει πριν να αλλάξουν αρκετοί άνθρωποι στη Γη. Και οι άνθρωποι δεν θα αλλάξουν αν δεν κάνουν την συνειδητή επιλογή να συμβεί η αλλαγή αυτή μέσα τους.