Χαίρετε!

Ίσως  είναι η ώρα  να γνωριστούμε! Είμαι το ζωντανό βιβλίο της χαράς των αγγέλων. Μπορώ, αν το θέλεις, να σε ξεναγήσω στο πιο λαμπερό, στο μεγαλύτερο θεουργικό αλλά και πιο φυσικό ταξίδι του κόσμου.

Α! Ναι! Ναι!

Επειδή θα προβληθούμε σε ένα πανοραμικό πεδίο αγάπης, απλώς να είσαι εδώ όταν με διαβάζεις. Να έχεις χαρά, αδελφέ μου.

Κοίτα με.

Σε κοιτώ κι εγώ.

Σε ξέρω, έχεις φωτεινή ψυχή και ευγενική καρδιά. Όσο για την δική μου εικόνα, αποτελείται από ό,τι βλέπεις, από λίγες σελίδες χαρτιού καλυμμένες με μικρά τυπογραφικά στοιχεία.

Ονομάζομαι το βιβλίο της χαράς των αγγέλων -εσύ όμως μπορείς να με ονομάσεις η χαρά μου!

Για να σε καθησυχάσω, σου λέω πως δεν είμαι ένα βιβλίο αποκρυφισμού, ούτε ένα βιβλίο φιλοσοφίας, υπνωτισμού ή διαλογισμού, ούτε ένα βιβλίο που θέλει να σε μυήσει σε κάποιαν αίρεση, πολιτική παράταξη, φιλοσοφία ή  ιδέες νεοεποχικές.

Δεν είναι του τύπου μου αυτά! Μην προσπαθήσεις, λοιπόν, να μου βάλεις κάποιαν ετικέτα. Δέξου με όπως είμαι.

Είμαι ένα βιβλίο που θα σου προσφέρει χαρά, αν το θελήσεις και με βοηθήσεις.

Η ιδιομορφία αυτού του ταξιδιού έγκειται στο ότι εσύ θα είσαι ο κεντρικός ήρωας. Και άλλη φορά σου συνέβη αυτό, μόνο που ήταν -πως να το πω- έμμεσο. Μπορεί να μη σου το είχαν πει, αλλά… Ο Ηρακλής της ελληνικής μυθολογία ήσουν εσύ. Το ίδιο και ο βασιλιάς Αρθούρος στο μύθο του ιερού δισκοπότηρου. Ακόμα και ο Προφήτης του Χαλίλ Γκιμπράν, η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, και τόσοι άλλοι ήρωες ήταν και θα είναι πάντα εσύ! Μόνο που δεν σου το είπαν ποτέ ανοιχτά! Όμως εγώ είμαι εδώ, το βιβλίο της χαράς σου, για να σου το αποκαλύψω…

Με κίνδυνο να σε σοκάρω, δεν θα σου δώσω παρά ένα όνομα, μιας και είσαι ο ήρωας με τα χίλια πρόσωπα. Το όνομά σου, ναι, είναι ένα πολύ σπουδαίο όνομα –Εσύ! Και αυτό γιατί… εσύ επιτελείς εδώ και τώρα κάτι: διαβάζεις! Εξάλλου, είπαμε, εσύ είσαι ο άρχοντας αυτού του βιβλίου της χαράς, άρα και ο κύριος μου.

Κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας μέσα στο φως της χαράς των αγγέλων, το μόνο που θα κάνω είναι να σε υπηρετώ και να είμαι ο ταπεινός οδηγός σου, καμωμένος από χαρτί και μελάνι. Μέσα στις σελίδες μου δεν θα βρεις τις συνηθισμένες παρομοιώσεις, ούτε τα πρόσωπα που συναντάς στα βιβλία.

Δεν θα μπορέσεις να ταυτιστείς με τον αρχηγό των πειρατών, τον άρχοντα των βάλτων, τον βασιλιά των ξωτικών, το μαγικό λυχνάρι, τον μεγάλο σοφό, τον αλκοολικό ντετέκτιβ, τον ιδιοφυή μουσικό, τον μοναχικό μισθοφόρο. Ούτε θα μπορέσεις να παραστήσεις πως είσαι η μαγεμένη βασιλοπούλα, η ατρόμητη μητέρα, η νοσοκόμα κατάσκοπος, η βασίλισσα των φαντασμάτων, η θεά των δολοπλοκιών, η ντροπαλή φοιτήτρια, η γυναίκα δράκουλας, η πόρνη με την μεγάλη καρδιά, η ξεπεσμένη ηθοποιός, η κακιά μάγισσα, ή η μοναχική εθνολόγος. Δεν θα μπορέσεις να παραστήσεις τίποτε άλλο εκτός από το να εκδηλώσεις τον εαυτό σου.

Πιστεύω πως ένα καλό βιβλίο είναι ο καθρέφτης όπου ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας. Μέσα στις σελίδες μου δεν θα συναντήσεις ούτε εκείνους τους κακούς πλουσίους που κάποιοι θα θέλουν να τους δουν να εξαθλιώνονται για τα κρίματά τους, ούτε καμιά ασυγχώρετη προδοσία, ούτε κανέναν άπιστο φίλο, ούτε κανέναν φρικτό βασανιστή. Δεν ασχολούμαι με δολοπλοκίες, αντεκδικήσεις, δράματα, ούτε με την απελευθέρωση κάποιων περίεργων αθώων. Δεν προσπαθώ να ανακαλύψω τον δολοφόνο ανάμεσα σε εκατό υπόπτους, ούτε να ξεθάψω κάποιον κρυμμένο θησαυρό προτού να εκραγεί η ορολογιακή βόμβα που κάποιοι κακοί έχουν συνδέσει με το χρονοδιακόπτη του φούρνου μικροκυμάτων.

Καλύτερα να το πάρεις απόφαση!

Ούτε θύτες, ούτε θύματα, ούτε δακρύβρεχτες ερωτικές ιστορίες θα βρεις, ούτε μεταφυσικούς αγγέλους, ούτε τον ιδιόρρυθμο συγγραφέα ή προσήλυτο σε μια θεωρία, πρόταση ή ιδέα, και βέβαια ούτε εκείνες τις περισπούδαστες προτάσεις που μοιάζουν με σιδηρόδρομο και είναι τόσο διακοσμητικές όσο και ακαταλαβίστικες.

Οι δικές μου σελίδες θα σου μεταφέρουν χαρά με τρόπο απλό, με λόγια αλλά και πέρα από τα λόγια. Βλέπεις… Διάβασέ με σαν αγαπησιάρικο παραμύθι, γεμάτο φως, χαρά και τρυφερότητα. Ναι, έτσι να με διαβάσεις. Άφησέ με να αγγίξω σαν φως γλυκό τις κόρες των ματιών σου… Βέβαια, ξέρω πως δεν είμαι παρά ένα αντικείμενο. Όμως δεν πρέπει να με υποτιμήσεις. Μερικές φορές μπορούν και τα αντικείμενα να βοηθήσουν τα πλάσματα που έχουν φωτεινή καρδιά και ευγενική συνείδηση, γιατί μερικές φορές τα αντικείμενα ζωντανεύουν.

Ας πούμε, λοιπόν, πως είμαι το μαγικό βιβλίο του μυστικού της χαράς και είμαι ζωντανό. Δεν αποτελούμαι παρά από λεπτά φύλλα κυτταρίνης, φερμένα από κάποια δάση. Οι λέξεις μου δεν είναι παρά σημαδάκια χαραγμένα με μελάνι. Και όμως, ο τρόπος με τον οποίο οι λέξεις αυτές έχουν φωτιστεί από τη χαρά και ταξινομηθεί για να σχηματίσουν προτάσεις, και ο τρόπος με τον οποίο οι προτάσεις είναι ικανές να τραγουδήσουν στα αυτιά της καρδιάς σου, μπορούν όχι μόνο να αλλάξουν την αντίληψη σου για το παρόν, αλλά να αλλάξουν και εσένα τον ίδιο σε ένα πλάσμα φωτεινής χαράς, όπως αληθινά είσαι, και έτσι να αλλάξουν επίσης τον κόσμο σου σε ένα τραγούδι ομορφιάς, τρυφεράδας στοργής και απεριόριστης συμπόνιας.

Από αυτήν την στιγμή σου προτείνω να μη με αντιμετωπίζεις σαν μια ατέλειωτη σειρά από λέξεις και κόμματα αλλά σαν μιαν αγγελική φωνούλα.

Άκουσε τη φωνή του βιβλίου της χαράς των αγγέλων. Άκουσε την φωνή μου:

Να έχεις χαρά!

Ανάλογα με τον τρόπο που θα με αντιμετωπίσεις, αυτό θα είμαι για εσένα! Από ένα τίποτα έως τα πάντα!

Μπορώ να είμαι ένα μάτσο χαρτιά, χρήσιμο μόνο για να ντύσεις τα συρτάρια σου. Ένα ανόητο δοκίμιο για το όποιο μπορείς να ασκήσεις την υψηλή κριτική σου και είτε να το απορρίψεις είτε να το αποδεχτείς. Μπορώ όμως να γίνω κάτι πολύ περισσότερο εφόσον εσύ το θελήσεις. Κάτι με το οποίο θα μπορείς συνεχώς να συζητάς, όπου κι αν βρίσκεσαι, κάτι φωτεινό, μαγικό, που δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ, κάτι που πάντα θα διαθέτει τα φτερά του για να σε προστατεύει και να σε υψώνει πάνω από κάθε κακό. Ένας φύλακας άγγελος ή ένα χάρτινο βιβλίο! Εσύ αποφασίζεις! Παρ’ όλα αυτά, έχω μια πρόταση να σου κάνω. Επωφελήσου, επωφελήσου, άρπαξε την ευκαιρία!

Η μόνη μου επιθυμία είναι να σου χαρίσω την  χαρά. Ναι, μόνο αυτό, χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς πρόθεση, χωρίς να μεσολαβήσει άλλο πρόσωπο ή σχέση. Άλλωστε, δεν έχω άλλο κοινό πέρα από εσένα.

Αλλά και πάλι, αν δεν είσαι ακόμα σε θέση να δεχτείς το Φως που ακτινοβολώ, μη σε νοιάζει. Ακόμα κι αν με πετάξεις, με ξεχάσεις μέσα σε ένα συρτάρι, με σκίσεις, με κάψεις, με κατακρίνεις ή με πετάξεις στην θάλασσα, έχω ένα χάρισμα: να είμαι πανταχού παρών μέσα στην καρδιά σου ως Φως και ζώσα χαρά βαλμένη εκεί από τον Πατέρα μου και Πατέρα σου -ξέρεις, για τον Θεό, σου μιλώ.

Σε κάποιον άλλο τόπο, θα βρεθεί κάποιος άλλος που θα ξέρει να με αναγνωρίσει, να με εκτιμήσει και να επωφεληθεί από το χαρούμενο Φως μου. Το γεγονός ότι με έχεις αυτήν τη στιγμή σου δίνει βέβαια όλα τα δικαιώματα επάνω μου. Όμως το γεγονός ότι υπάρχω και σε άλλα χέρια και καρδιές, χωρίς χρονικούς και τοπικούς περιορισμούς, ως ζώσα χαρά, μου δίνει απίστευτες δυνάμεις, που ούτε καν μπορείς να τις φανταστείς, για να βοηθήσω όσους το έχουν ανάγκη. Έτσι είμαι ένας σύντροφος ταπεινός και συνάμα πανίσχυρος.

Τι λες; Θα συνεχίσουμε για το μεγάλο ταξίδι στην χαρά,  την ελευθερία, την ζωή που πάντα περιέχεις, ή θα σταματήσουμε εδώ;

Αν δεν σε δω στην συνέχεια, σου εύχομαι Φως και σου λέω: Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ πολύ και αληθινά, να είσαι πάντοτε δυνατός. Αν πάλι συνεχίσουμε μαζί, έλα, έλα να κάνουμε χαρά, έλα να πάμε μαζί στο Φως της χαράς. Ένα εκατομμύριο φορές έλα, έλα, έλα!

Το ταξίδι προς την χαρά τώρα αρχίζει πάλι για μάς…

Αν έχεις φτάσει εδώ, σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει να συνεχίσεις, όμως σε θερμοπαρακαλώ θα χρειαστεί να κάνουμε μια συμφωνία αγάπης. Εσύ περιμένεις από εμένα να ξυπνήσω την χαρά και την ελευθερία μέσα σου, όμως για να το κάνω αυτό πρέπει να αφεθείς ολοκληρωτικά στην απίστευτη και θαυμαστή ικανότητα που έχεις να αγαπάς. Έτσι, θα απαιτηθεί μια χειρονομία από μέρους σου, μια τόση δα χειρονομία που για εμένα θα έχει την αξία μιας ουσιαστικής πρακτικής. Θα πρέπει να γυρίσεις  σελίδα άμα φτάσεις στην φράση «λοιπόν είσαι;»

Με αυτή σου την κίνηση, θα θεωρήσω ότι προσυπογράφεις την διάθεσή σου να εκδηλώσεις τις πιο λαμπερές και χαρούμενες σελίδες της καρδιάς σου «σε όποιον τύχει», έτσι χωρίς λόγο, μόνο για την ίδια την χαρά.

Μη δεσμευτείς σε αυτό παρά μόνο αν επιθυμείς με όλη την ψυχή σου να υπάρξει κάτι μεταξύ μας. Εκείνο που θα συμβεί στην συνέχεια θα εξαρτάται μόνο από εσένα. Πραγματικά σου προτείνω μια θέση στην φωτεινή χαρά των αγγέλων, ωστόσο εσύ είσαι εκείνος που αποφασίζει και που θα την εκδηλώσει δίνοντας της σάρκα και οστά.

Κινητήρια δύναμη θα είναι το Φως που πάντοτε υπάρχει λαμπερό και χαρούμενο στο κέντρο της καρδιάς σου και είναι αιώνια βαλμένο εκεί από τον Πατέρα σου.

Θα είναι ακόμη η ευγενική φαντασία και η βούληση σου να θέλεις το καλύτερο για τον εαυτό σου και για τους άλλους. Το ίδιο θα είναι το δικό σου Φως που θα στήσει τον κόσμο της αγάπης και της χαράς τον οποίο θα προτείνει η κάθε μου λέξη.

Θα είναι η δική σου ικανότητα για χαρά με τον εαυτό σου και τους άλλους εαυτούς σου που θα δώσει πνοή στους χαρακτήρες του έργου ολόκληρης της ζωής σου.

Μην ξεχνάς πως είμαι απλώς ένας βοηθός, ένας ασήμαντος ξεναγός στην χαρά της ψυχής σου, της καρδιάς σου, εκεί όπου κατοικούν οι άγγελοί σου.

Τώρα πρόσεξε, αν γυρίσεις σελίδα, θα επιχειρήσουμε μαζί το μεγάλο ταξίδι και την επαναφορά σου στην γη της χαράς, της καρδιάς σου, πριν σου την αφαιρέσουν άνθρωποι, συνθήκες και καταστάσεις. Θα αποκαταστήσουμε αυτό που πάντα έχεις με τον αθωότερο, καλύτερο και δυνατότερο τρόπο.

Λοιπόν είσαι; Ευχαριστώ που μου έδειξες εμπιστοσύνη.

Ωραία.

Όμως, πριν από όλα, πρέπει να ετοιμαστείς για το ταξίδι.

Δεν έχεις καμιάν ανάγκη για βαλίτσες, διαβατήρια, κ.λπ. Αλλά, όπως γίνεται και με την απογείωση των αεροπλάνων, θα χρειαστεί να διαλέξεις έναν ελεύθερο πνευματοδιάδρομο και μιαν ευνοϊκή στιγμή χαράς και αγάπης.

Ο τόπος της απογείωσής σου

Κοίτα τώρα, το μέρος όπου με διαβάζεις πρέπει να είναι ένα μέρος ήσυχο, που να αναδίδει αγάπη, χαρά, θεϊκότητα και Φως.

Αυτό το μέρος υπάρχει και λέγεται αθωότητα, παιδικότητα καρδιάς και είναι πάντοτε εκεί, περιμένοντας πάντοτε να το φωτίσεις. Είναι εκεί απλά, σε περιμένει. Είναι εκεί που αισθάνεσαι σαν παιδί, είναι εκεί που αγαπάς, είναι εκεί που συγχωρείς, είναι εκεί που παίζεις ξένοιαστα και ανέμελα, εκεί που αισθάνεσαι άνετα και χωρίς πίεση, εκεί που αισθάνεσαι ότι δεν κινδυνεύεις, εκεί που δεν πιέζεσαι, και δεν προσποιείσαι.

Αυτό μπορεί να σου βγαίνει όταν είσαι μόνος ή με τον κολλητό σου, όταν προσεύχεσαι ή βλέπεις ένα ηλιοβασίλεμα, όταν κάνεις έρωτα ή όταν διαβάζεις ένα βιβλίο. Πάντως το μέρος αυτό υπάρχει από τότε που γεννήθηκες μέσα σου. Κοίτα, αν δεν θυμάσαι τώρα πού είναι αυτό το μέρος, δεν πειράζει, άκου…

Όταν μείνεις μόνος σου, βγάλε τα παπούτσια, την ζώνη και τα ρούχα σου και κάνε ένα ζεστό μπάνιο σαν παιδί με χαρά για το νερό και το αρωματικό σαπούνι που κινείται πάνω στο σώμα σου, παίξε με το νερό, σκουπίσου, χαλάρωσε, ξεκουράσου, ντύσου απαλά, κάθισε κάπου αναπαυτικά, σβήσε την τηλεόραση, ξέχνα τις ειδήσεις, φτύσε την τσίχλα σου, μην ανάψεις τσιγάρο, βάλε αν το θέλεις μια απαλή μουσική που σου αρέσει, και μείνε μέσα στην σιωπή του νου σου απλώς με το να είσαι και να απολαμβάνεις χωρίς σκέψη, χαλάρωσε, νιώσε ότι είμαι μαζί σου μιας και με κρατάς και προχωράμε καθώς με κοιτάς, άκου με, κάθισε πιο μαλακά, πιο χαλαρά.

Θα πρέπει να ξέρεις ότι κάθε φορά που θα γυρίζεις σελίδα θα διανύουμε ένα ακόμη τμήμα της διαδρομής, κι εσύ θα αισθάνεσαι όλο και πιο χαλαρά αν και πάντοτε σε εγρήγορση.

Διάβαζε αργά, νωχελικά, ακούμπησε στα φτερά της χαράς μου, έλα, πάμε, πάμε…

Νά ’μαστε λοιπόν! Σκέψου το σώμα σου έστω για μια φορά στην ζωή σου, σκέψου το, νιώσε την αναπνοή σου να γίνεται ήρεμη, απαλή, νωχελική σαν φωτεινό κύμα που σε λικνίζει πότε μπρος και πότε πίσω, νιώσε το άρωμα, την ζεστασιά και το Φως που τυλίγει το σώμα σου. Δες το Φως αυτό που βγάζει η καρδιά σου, ένα απαλό ροζ που χρωματίζει με ηρεμία και γλυκύτητα κάθε ιστό και κύτταρο σου, από τα πόδια μέχρι το μυαλό σου, και σου χαρίζει γαλήνη, φωτίζοντάς σε μέχρι τα κόκαλα.

Με κάθε εισπνοή δες ένα λαμπερό αεράκι να διαπερνά το κορμί σου μέχρι τα βάθη του και να σε χαλαρώνει, να σε γαληνεύει, να εκπνέεις απαλά και όπως σου αρέσει. Φαντάσου ένα λαμπερό Φως γεμάτο αγάπη, τρυφερότητα και στοργή να σε περιβάλλει και να σε κάνει να λάμπεις τόσο πολύ που κάθε άνθρωπος, κάθε πλάσμα, θα ήθελε να είναι κοντά σου και να σε αγαπά.

Ησύχασε και φέρε στο μυαλό σου την αίσθηση που είναι η χαρά, η αγάπη και η ζωή.

Πες απαλά: «Εγώ είμαι η χαρά, η αγάπη και η ζωή».

Πες απαλά: «Εγώ είμαι παιδί της χαράς, της αγάπης και της ζωής».

Τώρα μη σκέφτεσαι, μην εξηγείς αυτό που λες, απλώς νιώσε και πάλι ένα ηλιοστάλακτο φως να σε περιβάλλει τρυφερά, να σε ενδυναμώνει, να περνά μέσα σου και να σε φωτίζει, μεταμορφώνοντάς σε σε ηλιάνθρωπο. Χαλάρωσε, με ξαναπιάνεις σε λίγο. Μείνε σε αυτήν την αίσθηση, σε λίγο τα λέμε πάλι… Θα σε περιμένω, μην ανησυχείς, μόλις αισθάνεσαι ότι θέλεις να βγεις από αυτήν την υπέροχη αίσθηση, θα είμαι εδώ… να σε φροντίσω… όσο γρήγορα… καλώς ήρθες όμως.

Τώρα νιώσε μια στήλη από φωτός να κατεβαίνει από τα ύψη του ουρανού γεμάτη ενέργεια και στοργή και να σε διαπερνά από το κεφάλι ως τις άκρες των ποδιών σου. Αφέσου να σε οδηγήσει η φωνή μου, είμαι εδώ, δίπλα σου, στα χέρια σου, και δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψω. Όλα είναι όμορφα και χαλαρά, άφησε το πνεύμα και το σώμα να ξεκολλήσουν από την καθημερινότητα σαν πεταλούδα που απελευθερώνεται από το κουκούλι της.

Φαντάσου το αυτό και αρκεί για να γίνει.

Μην πιέζεσαι, έχε θάρρος, δεν πρόκειται να σου συμβεί κάτι, απλώς το πνεύμα σου θα ανυψωθεί.

Ό,τι και να συμβαίνει, εσύ πάντα θα είσαι ο κύριος αυτού του βιβλίου και του ταξιδιού και όλων όσα μπορείς να ζήσεις, όλων.

Όταν η αίσθηση αυτή θα έχει ολοκληρωθεί, θα αναπολείς την κάθε στιγμή της. Τίποτα το ανησυχητικό δεν υπάρχει σε αυτό το υπέροχο ταξίδι. Δεν είμαστε παρά δυο φίλοι που έχουν ξεκινήσει για την περιοχή της χαράς.

Με παρακολουθείς;

Έλα λοιπόν, νιώσε το πνεύμα σου να ανυψώνεται μέσα σε αυτή την ουράνια φωτοακτίνα και άρχισε εικονικά να απομακρύνεται σιγά σιγά από το σώμα σου.

Κοίταξε τον εαυτό σου απ’ έξω, δες αυτό τον τύπο που διαβάζει ένα βιβλίο.

Εσύ είσαι αυτός και ο άλλος που τον κοιτάζει εσύ είσαι πάλι. Αυτό λέγεται αιώρηση -όταν παρατηρούμε τον εαυτό μας σαν να είμαστε έξω από αυτόν.

Αποδεσμεύσου τελείως από εκείνον που διαβάζει, γίνε ένα Φως ανάλαφρο, διάφανο, άυλο. Έλα, έλα, κινήσου μέσα στην φωτεινή ακτίνα που έρχεται από τον ουρανό. Αυτή θα είναι ο ανελκυστήρας μας, έτσι ανεβαίνεις σιγά σιγά κατά μήκος της φωτεινής ακτίνας, μπράβο…

Βλέπεις δεν είναι και τόσο δύσκολο.

Το πνεύμα σου είναι θεϊκό, έχει θεουργικές δυνάμεις και μπορεί να κάνει πράγματα που ίσως να μην τα έχεις καν φανταστεί.

Συνέχισε να ανεβαίνεις όσο μιλάμε, μη σταματάς, κοίταξε τον υλικό σου εαυτό που διαβάζει. Όπως βλέπεις, είναι γεμάτος ζωντάνια, ζεστασιά, υγεία και δεν είναι καθόλου ενοχλημένος από την πνευματική σου ανύψωση. Απεναντίας, είναι πλημμυρισμένος από ηρεμία, ζεστασιά και τρυφερότητα. Εκείνος διαβάζει χαλαρά και ήρεμα, και εσύ πετάς, πετάς. Πέτα προς τα επάνω… τέλεια… Ας υψωθούμε και άλλο.

Το ταβάνι δεν μπορεί να σου κλείσει τον δρόμο. Έχε θάρρος. Το πνεύμα σου το διαπερνά όπως ο ήλιος διαπερνά το τζάμι χωρίς καμιά προσπάθεια. Το ίδιο θα κάνει και με το διαμέρισμα του πάνω ορόφου, αν υπάρχει… Κοίτα, εξακολουθούμε να ανεβαίνουμε! Βλέπεις, περάσαμε την στέγη…

Κοίτα, για αρχάριος τα πας μια χαρά…

Βλέπεις ότι με το πνεύμα σου μπορείς να κάνεις τα πάντα.

Το πρόβλημα είναι γενικά ότι δεν το χρησιμοποιείς αρκετά και δεν το βγάζεις βόλτα προς τον ουρανό της αγάπης.

Λοιπόν, θα σε βοηθήσω να εξερευνήσεις μερικές από τις δυνατότητες που σίγουρα θα σε καταπλήξουν.

Τώρα θα με ρωτήσεις, γιατί δεν χρησιμοποιείς έτσι το νου σου.

Μεταξύ μας, πιστεύω ότι το ξέχασες και υποτίμησες λίγο τον αληθινό, τον θείο εαυτό σου.

Στην πραγματικότητα τον θεωρείς σαν κάτι συνηθισμένο.

Είναι θέμα εμπιστοσύνης στο άτομο σου και θέμα θάρρους.

Ίσως, πριν από εμένα, κανένας άλλος να μη νοιάστηκε να αποκαλύψει ό,τι πιο ενδιαφέρον και θεϊκό υπάρχει μέσα σου.

Νομίζω πως εσείς, τα ανθρώπινα πλάσματα, ζηλεύεστε μεταξύ σας καμιά φορά, και δεν υπάρχει έτσι το απαραίτητο ερέθισμα για να δείξετε ο ένας στον άλλο τις καλύτερες πλευρές του εαυτού σας.

…Ξεχαστήκαμε με τις φιλοσοφίες και ούτε που καταλάβαμε πώς φτάσαμε εδώ επάνω!

Κοίταξε κάτω το σπίτι σου να δεις με πόση προσοχή με διαβάζεις.

Περίεργη αίσθηση, ε;

Στείλε από δω επάνω ένα αίσθημα χαράς και φωτός στο σώμα σου, πες του πως δεν θ’ αργήσεις να γυρίσεις και να είναι ήρεμο, δυνατό, γεμάτο ζωτικότητα και φως.

Έλα, ας συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε…

Το ταξίδι στον ουρανό των αγγέλων.

Για δες πόσο ψηλά είμαστε. Κοίτα πόσο γαλήνιο και πανέμορφο Φως μας περιβάλλει και μας γεμίζει με ουράνια γλυκύτητα…

Κοίτα εδώ, μέσα στο Φως, όλα είναι ένα χρώμα, ουρανός, δύναμη, αγάπη, μια λάμψη γεμάτη αρμονία και κατανόηση για το καθετί, μια αίσθηση της αιώνιας Ψυχής μας που είναι αδιαίρετα ενωμένη με το Παν.

Για να έχεις μεγαλύτερη αίσθηση ελευθερίας, αν θες, μπορείς να σκεφτείς την ύπαρξή σου εδώ ψηλά σαν διάφανο και λαμπερό αετό που μπορεί να κινείται άνετα εδώ και εκεί. Α, ναι, έτσι έχεις πολύ ωραία εμφάνιση. Μοιάζεις με ηλιακό αετό. Είναι υπέροχο, ζήσε το για λίγο αυτό και κινήσου ελεύθερα και χαρούμενα όπου θέλεις… Το σχήμα του αετού είναι ιδανικό όχημα για το ταξίδι της χαράς.

Εμπρός, πέτα!

Δεν είσαι παρά ένα πανέμορφο ηλιακό πουλί.

Νιώσε τα διάφανα και υπέροχα φτερά σου.

Θαύμασε το ανάπτυγμά τους, απόλαυσε το χάδι του αέρα πάνω στα εύκαμπτα ηλιακά φτερά σου, κοίτα πώς το διάφανο πρόσωπό σου σκίζει τον καταγάλανο ουρανό, νιώσε τον υπέροχο ανορθωτικό αέρα κάτω από την καμπύλη που σχηματίζει η κοιλιά σου.

Παραδέξου ότι η ευκαιρία αυτή αξίζει τον κόπο.

Εμπρός, κούνησε τις υπέροχες φτερούγες σου απαλά και θα δεις πόσο εύκολα πάμε προς τα πάνω… Έτσι, έτσι μπράβο!

Νιώσε την αίσθηση της ελευθερίας, ζήσε την υπέροχη σιωπή των αιθέρων.

Όλα τα πουλιά ταξιδεύουν σιωπηλά όπως και εσύ.

Δεν υπάρχουν κινητήρες που να βουίζουν και να δονούνται, ούτε τριξίματα από την πίεση του ανέμου.

Αρκεί να τεντώσεις τα μπροστινά μέλη του σώματός σου, βάλε λίγο βάρος στο αριστερό φτερό σου… Είδες, στρίβεις αυτομάτως!

Τώρα ρίξε λίγο βάρος στο δεξί φτερό σου. Ναι, θαυμάσια μανούβρα όταν το κάνεις αυτό.

Κοίτα, μπορείς να κάνεις όσα ακροβατικά θέλει η ψυχή σου, δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος να συντριβείς.

Έτσι, έτσι, ειλικρινά τα πας μια χαρά, μια χαρά.

Μου φαίνεται πως άρχισες να νιώθεις άνετα μέσα στο σώμα του αετού.

Εντυπωσιάζομαι, επειδή σε βλέπω ότι έχεις αρχίσει να το ζεις και να το απολαμβάνεις όλο αυτό.

Νόμιζα πως θα χρειαζόσουν περισσότερο χρόνο για να συνηθίσεις.

Ναι, και βέβαια ξέρω πως μπορεί κανείς να πετάξει και ανάποδα, ναι, με το κεφάλι κάτω.

Ρίξε λίγο βάρος μπροστά …

Βλέπεις, αυτό λέγεται κάθετη εφόρμηση. Αν ρίξεις προς τα πίσω το βάρος σου, έχεις κάθετη περιστροφή, και αν ανασηκώσεις το λαιμό σου, μπορείς να ολοκληρώσεις την περιστροφή σου.

Να προσέχεις την τροχιά σου.

Προσπάθησε να είσαι όμορφος όταν πετάς.

Κοίτα κάτι συννεφάκια μπροστά, κοίτα πόσο όμορφα είναι! Υπέροχα φαίνονται! Σαν να σχηματίζουν ένα στρώμα από βαμβάκι! Αν θέλεις, μπορείς να αφήσεις τα νύχια των αετίσιων σου ποδιών να συρθούν επάνω τους.

Κοίτα, μπροστά σου τον ήλιο σαν πορτοκάλι ακουμπισμένο επάνω σε ένα τραπέζι από σύννεφα.

Δεν είναι πολύ όμορφα να κοιτάς από εδώ;

Κοίτα, μπορεί να μην το είχες παρατηρήσει μέχρι τώρα αλλά τα σύννεφα έχουν δική τους γλώσσα. Μια γλώσσα που αποτελείται από κινούμενα σχήματα: τα σύννεφα  και την αέναη αναζήτηση του ιδανικού σχήματος.

Οι πορτοκαλοκόκκινες αχτίδες του ήλιου που δύει καθρεφτίζονται πάνω στο διάφανο χνούδι του προσώπου σου και στις μακριές φτερούγες σου.

Για δες πού από κάτω σου ο παιχνιδιάρης αέρας άνοιξε μια μικρή χαραμάδα στα σύννεφα. Μέσα από την χαραμάδα βλέπεις την μικρή σου πόλη.

Εμπρός, αρκετά χαζέψαμε, ώρα να φεύγουμε!

Θα κατευθυνθούμε προς τον ήλιο προτού δύσει για τα καλά.

Βάζουμε πλώρη για την δύση.

Ας κάνουμε μια επίσκεψη στην περιοχή των αγγέλων, ας κάνουμε μια επίσκεψη στην δική τους περιοχή.

Όποιος ζητάει, βρίσκει

Διπλώνεις τα διάφανα φτερά σου, βουτάς προς τα κάτω, χαμηλώνεις, ζυγίζεσαι.

Τώρα περνάμε πάνω από τον ωκεανό που απλώνεται αλλού βαθυγάλανος και αλλού γαλαζοπράσινος.

Κοίτα, μερικά δελφίνια παίζουν και κάνουν χορευτικά άλματα, οπ! Πρόσεχε, όχι τόσο κοντά, έτσι μπράβο!

Μάλλον μας πήραν είδηση.

Ξέρεις, τα δελφίνια είναι πολύ ευαίσθητα και μπορούν να καταλάβουν ενστικτωδώς την παρουσία μας.

Άκου τις φωνούλες τους την ώρα που πηδάνε ψηλά πάνω από το νερό. Βλέπεις, κάποια στριφογυρίζουν και το σώμα τους! Καλά στο είπα, είναι υπέροχα από εδώ… Κοίτα, κοίτα!

Απ’ ό,τι βλέπεις, ο καιρός δεν είναι και πολύ καλός. Μάλλον έρχεται καταιγίδα. Κοίτα, παρατήρησε πόσο γρήγορα τα σύννεφα έγιναν μολυβένια.

Μονομιάς η ήρεμη θάλασσα αλλάζει πρόσωπο.

Μη φοβάσαι όμως, δεν είναι παρά αέρας και νερό σε κίνηση.

Είδες, στήλες νερού σηκώνονται ψηλά και ύστερα αφήνονται να πέσουν, σχηματίζοντας δαντέλες από αφρό.

Με τέτοιον σκοτεινό ουρανό και αυτές τις μπρούντζινες ανταύγειες ο ωκεανός άλλαξε πολύ.

Βλέπεις εκεί μακριά είναι ένα ιστιοφόρο που το δέρνει η καταιγίδα. Καλύτερα να μη σου πω σε τι χάλια είναι οι επιβάτες του. Και να φανταστείς ότι ονειρεύονταν ένα τέλειο ταξίδι!

Φτάνει όμως, δεν είναι σωστό να κοροϊδεύουμε. Εκείνοι δεν γνώριζαν ότι μπορεί κανείς να ταξιδέψει έτσι μόνο με το νου του.

Έλα, πάμε να τους κάνουμε επίσκεψη.

Άκου τους, τσακώνονται.

Είναι σχεδόν φυσικό.

Εσείς οι άνθρωποι, μόλις βρεθείτε μαζεμένοι σε μικρό περιορισμένο χώρο, καταλήγετε πάντα να αρπάζεστε μεταξύ σας. Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν ξέρουν να πετούν. Νιώθουν στριμωγμένοι και πιεσμένοι μόνιμα από τη βαρύτητα. Ξέρεις, ένα αόρατο χέρι να σε κράτα πάντοτε κάτω… συνεχώς…

Εμπρός, ώρα να απομακρυνθούμε από την καταιγίδα. Έχουμε ένα πρώτο πολύ σημαντικό ραντεβού.

Νά ’μαστε πάνω από ένα νησί με ανάγλυφη επιφάνεια. Τα ψηλά βουνά του μας αναγκάζουν να πάρουμε και άλλο ύψος. Κοίτα τα ηφαίστεια που περνάμε. Στην καυτή, κόκκινη λάβα μπορείς να δεις το ίδιο το αίμα του πλανήτη.

Ξέρεις, η γη είναι ζωντανή. Κοίτα τον κρατήρα. Δεν μοιάζει με μεγάλο ανοιχτό στόμα;

Η γη μιλά, βγάζει έναν βαθύ ήχο που δεν μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν. Είναι ένας ήχος τόσο βαθύς και μυστικός ώστε το μόνο που καταλαβαίνεις είναι η δυσκολία να τον συλλάβεις.

Έλα, ας αποχαιρετήσουμε αυτό το νησί.

Βλέπεις, τώρα πετάμε πάνω από μια σύγχρονη πόλη.

Τα ψηλά κτίρια είναι καμωμένα από σκληρά υλικά.

Στρατιές αυτοκινήτων τρέχουν με μανία, κοκαλώνουν για λίγο μπροστά στα κόκκινα φανάρια και ύστερα ξαναχύνονται μπροστά.

Στρατιές ολόκληρες από ανήσυχους πεζούς βηματίζουν νευρικά, σταματούν όταν δουν πράσινο φανάρι και ύστερα ξαναχύνονται μπροστά.

Πολλές φορές, όπως βλέπεις, σπρώχνονται, σκοντάφτουν λες και έχουν χάσει τελείως τον μπούσουλά τους.

Αποδώ επάνω όλοι τους μοιάζουν με τυφλά μυρμήγκια. Οι πόλεις είναι επίσης ζωντανές, ιδρωκοπούν, όλοι οι πόροι τους βγάζουν ατμούς, στα πάνω πατώματα βλέπεις τους τεμπέληδες κρεμασμένους από τα παράθυρα να κοιτάζουν, όπως κι εσύ, το δρόμο με ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι.

Μέσα στους δημόσιους κήπους στέκονται αγκαλιασμένα ζευγάρια, τα παιδιά παίζουν φωνάζοντας, κάμποσοι κάνουν τζόγκινγκ, στα περίχωρα της πόλης τεράστια εργοστάσια βγάζουν από τα σπλάχνα τους τόνους από τυποποιημένα προϊόντα που στη συνέχεια τα φορτώνουν σε καμιόνια.

Στις κατοικημένες περιοχές οι άνθρωποι καταπίνουν ηρεμιστικά για να ισορροπήσουν.

Άλλοι έχουν το βλέμμα τους καρφωμένο στην τηλεόραση.

Αυτός είναι ο κόσμος σου.

Σε μια γωνιά του δρόμου, εκεί κάτω, μια πόρνη περιμένει πελάτη, και λίγο πιο πέρα ένας αλκοολικός τρικλίζει.

Κοίτα λίγο πιο αριστερά, κοίτα, ναι εκεί, αυτό το κορίτσι έχει φτάσει στο τέλος της διαδρομής.

Στην πραγματικότητα προσπαθεί να κάνει ό,τι και εσύ. Χτυπάει στο αίμα της ναρκωτικά, γιατί θέλει να κάνει το πνεύμα της να βγει από το σώμα της και να πετάξει.

Μόνο που κανείς δεν της είπε το εύκολο και το σωστό, και το κάνει με λάθος τρόπο, λάθος τεχνική.

Νομίζει πως το θανατηφόρο δηλητήριο θα της προκαλέσει το γλυκό αυτό αίσθημα αποσύνδεσης του σώματος από το μυαλό. Δες την, μοιάζει το πνεύμα της με γλάρο παγιδευμένο μέσα σε πετρελαιοκηλίδα.

Ούτε να πετάξει μπορεί, ούτε να ανοίξει τα φτερά της.

Πήγαινε σε αυτούς και σε άλλους που είναι έτσι πεσμένοι, στενοχωρημένοι, ετοιμοθάνατοι. Πήγαινε, μίλησέ τους, πες τους ότι μπορούν να πετάξουν πάνω από τα προβλήματα, τους φόβους, τις ανάγκες, τις εξαρτήσεις. Δώσε τους χαρά, χαμόγελο, Φως, αγάπη. Πες τους ότι φτάνει μόνο να το θέλουμε για να μπορέσουμε… πες τους ότι είμαστε ζώσα ικανότητα…

Θα μου πεις, γιατί να μην παω να τους το πω εγώ… μα γιατί απλούστατα εγώ δεν είμαι παρά ένα βιβλίο!

Δεν μπορώ να επικοινωνήσω παρά μόνο με όσους με διαβάζουν και πιστεύω πως δεν θα περνούσε ποτέ η ιδέα σε αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων ότι είναι δυνατόν να βρουν ανακούφιση και ελευθερία στα λόγια ενός βιβλίου.

Σου το έχω ήδη πει, δεν μπορώ να βοηθήσω παρά μόνο όσους αποζητούν την βοήθειά μου. Κοίταξε αυτούς τους ανθρώπους. Δεν έχουν καμιά διάθεση να λυτρωθούν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βυθίζονται μέσα στην στενοχώρια, την απογοήτευση.

Έλα, δώσε τους αγάπη. Να το θυμάσαι αυτό…

Ας ξαναπάρουμε τώρα το δρόμο προς της περιοχή της χαράς των αγγέλων. Όμως μπροστά μας μια ζεστή χώρα -νά ’μαστε λοιπόν στην έρημο!

Οι ακίνητοι αμμόλοφοι σου θυμίζουν τεράστιο λευκό τραπεζομάντιλο, ακουμπισμένο απαλά επάνω σ’ έναν απολιθωμένο ωκεανό.

Είναι πολύ όμορφη η έρημος, αλλά και σκληρή.

Ο άνεμος στρογγυλεύει τα πάντα.

Ο ορίζοντας είναι ρόδινος. Οι αμμόλοφοι χρυσαφένιοι.

Πλησιάζεις μια πόλη με κατάλευκα σπίτια. Εκεί γίνεται κάποια τελετή.

Είναι μια παράξενη συνάθροιση. Τσακώνονται, βρίζονται, λένε πως πρέπει να διαβάζουμε μονάχα ένα βιβλίο, πως πρέπει οι γυναίκες να είναι με καλυμμένα πρόσωπα και ότι τα κορίτσια δεν πρέπει να πηγαίνουν σχολείο.

Ύστερα κάνουν στην πάντα για να περάσει μια πομπή από ανθρώπους γυμνούς από την μέση και επάνω, που αυτομαστιγώνονται.

Νομίζω πως κι αυτοί θέλουν να ξεχωρίσουν το νου από το σώμα τους, πιστεύουν ότι εάν βασανίσουν άγρια την σάρκα τους, το πνεύμα τους θα νιώσει τόσο άσχημα που όπως είναι φυσικό θα θελήσει να την εγκαταλείψει.

Κοίτα κατάντια! Είναι καταματωμένοι κι όμως εξακολουθούν να ψάλλουν προσευχές.

Πες τους πως μπορούν και εκείνοι να πετάξουν, και πως δεν είναι ανάγκη να υποφέρουν μέχρι να το πετύχουν.

Πες τους ότι είναι ζώσα ικανότητα κι ότι αρκεί να σκεφτούν και να θελήσουν την ελευθερία τους, και θα την έχουν… Μπορούν να πετάξουν!

Δεν μου αρέσει να βλέπω να πονάει ο άνθρωπος και να βασανίζεται.

Έλα, ας πηγαίνουμε.

Βλέπεις, πριν φτάσουμε στην περιοχή της χαράς των αγγέλων περνάμε σχεδόν πάνω από όλη την γη.

Συνέχισε τώρα εσύ την ιστορία για το ταξίδι μας πάνω από την γη. Ένα Φως αγάπης περιβάλλει όλη την γη όπως ένας μανδύας αέρα. Όμως πρέπει να κάνουμε μια πλήρη περιστροφή πάνω από την γη προτού να μπορέσουμε να εισχωρήσουμε μέσα σε αυτό το ηλιοφώτεινο και απίστευτο νεφές του ουρανού…