Εφόσον διαβάζετε αυτές τις γραμμές τότε προφανώς δεν ήρθε το τέλος του κόσμου!

Ας δούμε ότι, στην πραγματικότητα, η ταυτότητα του Έλληνα δεν χωράει σε ταμπέλες. Η Ελλάδα είναι αυτή που είναι. Ούτε Ανατολή ούτε Δύση! Υπήρξε πάντα γέφυρα των δύο κόσμων, της Ανατολής και της Δύσης. Η ψυχή της μεγαλούργησε στην Ανατολή, το πνεύμα της όμως ανήσυχο, αναζητούσε τα όρια του στην άγνωστη Δύση πέρα από τις Ηράκλειες στήλες, για να κατακτήσει την γνώση και τα μήλα των Εσπερίδων.

Είμαστε γεννημένοι για τα δύσκολα, πάντα στα δύσκολα ξεχωρίζαμε, αυτό μας διδάσκει η ιστορία. Δεν μας περισσεύει τίποτα, δεν χαρίζουμε τίποτα, αναλαμβάνουμε την ευθύνη των επιλογών μας.

Είναι η περίοδος της σποράς της ελπίδας, του φωτός, της μετάβασης από ένα χαμηλό συνειδησιακό επίπεδο σε κάποιο άλλο ανώτερο! Το πέρασμα από μία περίοδο φθίνουσας πορείας, σε μία νέα περίοδο ανάπτυξης, εξέλιξης, ανόδου και αναγέννησης.

Για την αντιμετώπιση των εξωτερικών κρίσεων, πρέπει πρώτα από όλα να αντιμετωπίσουμε την εσωτερική μας κρίση. Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας: το τώρα! Με σεβασμό στους προγόνους μας και σε όσα μας παρέδωσαν, χωρίς παροξυσμούς και ακραίες πρακτικές, δημιουργώντας τις βάσεις για ένα ευοίωνο μέλλον στους επιγόνους μας. «Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα έρθουν, θα περάσουν. Κριτές, θα μάς δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί…» Ας έχουμε πάντα στον νου μας πως η «Ελληνικότητα» δεν κρύβεται μόνο στο D.N.A μας ούτε είναι κληρονομικό χάρισμα, αλλά είναι καθημερινή κατάκτηση μέσα στον χρόνο!

Μουσική, λουλούδια, ποίηση… ας αναζητήσουμε τον πολιτισμό και το χαμένο Ελληνικό κάλλος! Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Ας ξαναγαπήσουμε λοιπόν τον εαυτό μας, την κοινωνία, την πατρίδα μας. Ας ανακαλύψουμε ξανά τα σημαντικά και ουσιώδη στην ζωή μας. Ας απομονώσουμε  όλους αυτούς που αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς ή με την ανοχή μας! Ας αδράξουμε την τύχη στα χέρια μας. Είναι δική μας η ευθύνη να στείλουμε τους ανεύθυνους εκεί που πρέπει.

Είναι γραφτό μας να αγωνιζόμαστε για τα άφταστα, γι’ αυτό και στο παρελθόν ο Έλληνας ξεχώρισε. Ταξιδιάρα η Ελληνική ψυχή, συν τω χρόνω ξέχασε να ταξιδεύει, ξέχασε να ονειρεύεται, ξέχασε να δημιουργεί! Χάθηκε το όνειρο! Η ευημερία ήταν εφήμερη και επίπλαστη! Και τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε το τίμημα.

Απλά είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που λέγεται Ελλάδα, καθώς υπάρχουν ακόμα νέοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν την περηφάνια της φυλής τους! Νιώθουν ότι όντας Έλληνες έχουν την ευθύνη να είναι αντάξιοι των προγόνων τους. H πεποίθησή τους ότι κατάγονται από τον Πλάτωνα και τον Περικλή, μπορεί ίσως να είναι μια ουτοπία, μια αυθυποβολή χιλιετιών, όμως αυτή η αυθυποβολή όταν γίνεται πίστη ασκεί γόνιμη επίδραση στην νεοελληνική ψυχή.

Χάρη σε αυτήν την ουτοπία επέζησαν οι Έλληνες. Μετά από τόσους αιώνες εισβολών, σφαγών, λιμών, θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί. Όμως η ουτοπία, που έγινε πίστη, δεν τους αφήνει να πεθάνουν. H Ελλάδα επιζεί ακόμα! Επιζεί ίσως μέσα από διαδοχικά θαύματα!