Έξω και μέσα στον άνθρωπο υπάρχει το Άλλο του Κόσμου!

Δώστε του όποιο όνομα σας αρέσει: κακόβουλος ΔΑΙΜΟΝΑΣ, τυφλή μοίρα, προσταγές της Κόλασης, κτηνώδης λύσσα του αίματός μας! Αυτό το Άλλο μας περιγελά και μας περιπαίζει, μας στήνει καρτέρι στα σταυροδρόμια και μας αφανίζει…

Από την στιγμή που θα αποδεχτεί κανείς το πασιφανές, ότι δηλαδή η ΠΑΓΙΔΑ είναι ένα εκτροφείο παραγωγής αρνητικής ενέργειας, είτε οι εκτροφείς μας είναι ο ΣΑΤΑΝΑΣ των Γνωστικών και οι συνεργάτες του, ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΜΗ, είτε οι Βολαδόρες του Δον Χουάν, είτε οποιοιδήποτε άλλοι.

Για να επιτευχθεί αυτό στο ανθρώπινο είδος (για τα υπόλοιπα φροντίζει η τροφική αλυσίδα) είναι απαραίτητη η νοητική επέμβαση και συσκότιση ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ! Μέγιστη απόδειξη αυτού του γεγονότος αποτελεί η διαπίστωση ότι ολόκληρη η ιστορία του homo αποδεικνύει ότι κάθε άλλο παρά sapiens είναι!

Το βασικό κριτήριο εντοπισμού έξωθεν νοητικών παρεμβάσεων στον άνθρωπο είναι η οδυνογόνος σκληρή και βίαιη συμπεριφορά, από την οποία το άτομο που την ασκεί δεν αποκομίζει κάποιο προσωπικό όφελος (ο Ράιχ ονόμασε αυτή την συμπεριφορά «συναισθηματική πανούκλα») ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Για την περίπτωση που ο άνθρωπος (μυστηριωδώς) αντλεί ευχαρίστηση από αυτήν, η Ψυχολογία έχει κάποιες εξηγήσεις, που ωστόσο δεν ακούγονται αρκετά πειστικές. Μια από αυτές είναι η «επιθυμία για άσκηση εξουσίας». Και εδώ τίθεται το ερώτημα, γιατί να προκαλεί ευχαρίστηση η (συνήθως οδυνηρή) άσκηση εξουσίας σε ανθρώπους και ζώα και όχι η άσκηση καλοσύνης!

Μια άλλη είναι ο μιμητισμός του τύπου «τα περισσότερα σεξουαλικώς κακοποιημένα παιδιά γίνονται σεξουαλικοί κακοποιητές όταν ενηλικιώνονται». Δεν ξέρω πόσο λογικό ακούγεται το να κάνει κάποιος, από τυφλό αυτοματισμό, τις ίδιες πράξεις που προσωπικά βίωσε πολύ επώδυνα, σε άτομα εντελώς άσχετα με το δικό του πάθημα.

Είναι διαπιστωμένο ότι ο άνθρωπος, μεταξύ άλλων, είναι και ιδιαιτέρως μιμητικό ον, αλλά ωστόσο υπάρχουν κάποια όρια. Πιστεύω ότι όλα αυτά σχετίζονται περισσότερο με την μεταδοτικότητα του Κακού, με την διαπίστωση ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει μια μόνιμη ροπή σε αυτό, με το γεγονός ότι το Καλό συνήθως απαιτεί κόπο και χρόνο για να γίνει, ενώ το Κακό πολύ συχνά γίνεται γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Και φυσικά ο απώτερος σκοπός όλων αυτών των παρεμβάσεων είναι το «διαίρει και βασίλευε, ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΟΥ, και άρμεγε πόνο», η εξασφάλιση της μέγιστης παραγωγής αρνητικής ενέργειας από την ΠΑΓΙΔΑ.

Οπότε, ύποπτες πρέπει να θεωρούνται όλες οι οδυνογόνες καταστάσεις από τις οποίες το άτομο, τα άτομα, που τις προκαλούν δεν έχουν κάποιο ουσιαστικό όφελος -κι αν πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι τέτοιο, είναι καθαρά στο φαντασιακό τους (π.χ. o βασανισμός και η εξόντωση των αντιγνωμούντων).

Το πρόβλημα είναι ότι, όταν τελειώνει κάποια στιγμή η υπνωτιστική επίδραση (όπως και στον έρωτα που όταν υπάρχει μεταξύ ατόμων εξομαλύνει τις διαφορές) οι διαφορές βγαίνουν ολοένα και πιο έντονα στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα δύο άνθρωποι που πριν δεν μπορούσαν να ζήσουν ούτε λεπτό χωριστά, πλέον να μη μπορούν να ζήσουν ούτε λεπτό μαζί. (Σε αυτό συντελεί και η επιστημονικά πλέον τεκμηριωμένη εξήγηση ότι με την πάροδο του χρόνου χάνεται η βιοχημική αλλαγή που προκαλεί ο ερωτικός εθισμός).

Η εξήγηση ότι οι αντίθετοι χαρακτήρες δήθεν «συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον» δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει, κατά πόσο π.χ. ένας εσωστρεφής (ήπιος και μυστικοπαθής) άνθρωπος μπορεί να συμβιώνει αρμονικά με έναν εξωστρεφή (έντονα εκδηλωτικό και επιδεικτικό) για χρόνια και χωρίς προβλήματα.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ Ο ΓΑΜΟΣ! ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ! ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ ΜΟΤΙΒΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΑΜΟ.

ΕΤΣΙ, από την στιγμή που ο άνθρωπος κατάλαβε ότι όλα τα έμβια όντα και οι όμοιοί του αποφεύγουν τον πόνο, ανέπτυξε μια ολόκληρη φρικαλέα επιστήμη βασανιστηρίων με πάσης φύσεως ευφάνταστες, τεχνικές, εργαλεία!

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΜΕ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΜΕΝΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ αλλά και συσκευές. Σκοπός τους ή να κάμψουν την θέληση του βασανιζόμενου και να κάνει κάτι που δεν επιθυμεί, ή ο εκδικητικός και παραδειγματικά επώδυνος θάνατός του.

Ακολουθεί η ανατριχιαστική περιγραφή του αυθόρμητου και αυτοσχέδιου βασανιστηρίου (λυντσάρισμα) του βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρόνικου από το μανιασμένο πλήθος!

 ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΛΥΝΤΣΑΡΙΣΜΑ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΚΟΥΣ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΟΥ.

ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΛΑ ΒΗΜΑΤΑ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ…

ΑΣ ΣΚΕΦΤΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ….

ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ: ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΠΟΝΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΟΥΤΕ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ!