ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ

Είναι δύσκολο να αναλογιστείς το αδιανόητο – αλλά έρχεται μια στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από αυτό.

Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει μαθαίνοντας να εμπιστεύονται την εξουσία -οι οποίοι υπέθεταν, όπως κι εγώ κάποτε, ότι το κράτος, ανεξαρτήτως της πολιτικής του απόχρωσης σε δεδομένη στιγμή, είναι κατά βάση αγαθό και καλοπροαίρετο- θα προσπαθούν φυσικά να διατηρήσουν αυτή την καλοπροαίρετη διάθεση στο μυαλό τους όταν πασχίζουν να κατανοήσουν τι συμβαίνει γύρω τους.

Η πίστη στο κράτος αρχίζει να κλονίζεται! Άνθρωποι, σαν εσάς και εμένα, που μεγαλώσαμε με την αντίληψη ότι είμαστε ελεύθεροι, ότι έχουμε αναφαίρετα δικαιώματα και ότι οι θεσμοί αυτής της χώρας έχουν κατά νου το βέλτιστο συμφέρον μας, θα προτιμήσουμε να δέσουμε τον εαυτό τους κόμπο, παρά να εξετάσουμε την εκδοχή ότι αυτοί οι θεσμοί μπορεί στην πραγματικότητα να εργάζονται εναντίον μας

Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, θεωρούσα αυτή την εικόνα της αγαθής, καλοπροαίρετης εξουσίας ως δεδομένη. Χωρίς να θέλω να μεγαλοποιήσω τα πράγματα, υπήρξα τόσο αφελής όσο και ο χειρότερος βλάκας που υπάρχει. Πριν από μερικά χρόνια, όμως, άρχισα να σκέφτομαι το αδιανόητο και κάθε μέρα που περνάει μου γίνεται όλο και πιο φανερό ότι δεν μας αντιμετωπίζουν πλέον ως άτομα που έχουν το δικαίωμα να προσπαθούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο την ζωή τους,  αλλά σαν έναν ορνιθοτροφείο γεμάτο κότες ωοτοκίας.

Είμαστε ένα ακόμη προϊόν που αγοράζεται και πουλιέται, κοψοχρονιά.

Επιτρέψτε μου να το θέσω αλλιώς: αν έχετε οδηγηθεί σχεδόν στην παραφροσύνη στην προσπάθειά σας να σκέφτεστε τα καλύτερα για τους κυβερνώντες -αυτούς που βρίσκονται σε ανώτερες θέσεις στην κυβέρνηση, αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τους μεγάλους κρατικούς θεσμούς, αυτούς που διοικούν τις μεγάλες εταιρείες- αλλά το βρίσκετε όλο και πιο αδύνατο να το κάνετε, τότε η λύση του προβλήματος θα μπορούσε να είναι να γυρίσετε την οπτική σας γωνία κατά 180 μοίρες και να αποδεχτείτε, έστω και απρόθυμα, ότι (πώς να το θέσω εύσχημα!)  μας δουλεύουν.

Όταν βρίσκετε το χέρι ενός αγνώστου στο πορτοφόλι σας, στην εσωτερική τσέπη του σακακιού σας, αντί να προσπαθήσετε να πείσετε τον εαυτό σας ότι απλώς φροντίζει να μην σας πέσει κάτω, ίσως είναι πιο λογικό να βγάλετε το συμπέρασμα ότι σας ληστεύει. Μόλις φύγουν οι παρωπίδες από τα μάτια ενός ατόμου, η διαύγεια της όρασης που προκύπτει είναι συγκλονιστική. Είναι σαν να σου δίνουν κάτι που ανοίγει κάθε κλειδωμένη πόρτα, ή σαν να έχεις πρόσβαση σε μια στήλη Ροζέτας που μεταφράζει κάθε ξένη λέξη σε μια γλώσσα που γίνεται αμέσως κατανοητή.

Μήπως οι κυβερνήσεις ενδιαφέρονται περισσότερο για την παροχή δυνατοτήτων, για την υποβοήθηση και την υποκίνηση των πλουσίων, παρά για να κουνήσουν έστω και το μικρό τους δαχτυλάκι ώστε να προστατεύσουν τα προς το ζην και τον τρόπο ζωής μας; Αναρωτιέμαι!

ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΟΥΝ! ΤΩΡΑ ΓΝΩΡΙΖΩ!