Γιατί έχει αποτύχει ο γάμος! Απλώς προσπαθήσαμε να τον κάνουμε κάτι το μόνιμο…

Αυτό γράφτηκε για εσένα που θα το θελήσεις !!!

Τώρα οι ψυχολόγοι μιλούν για το γάμο ως ένα είδος οικείας εχθρότητας. Και αποδείχτηκε πως έτσι είναι. Δύο εχθροί που ζουν μαζί προσποιούμενοι ότι αγαπιούνται, περιμένοντας από τον άλλο να δώσει αγάπη΄ και ο άλλος περιμένει το ίδιο πράγμα. Κανείς δεν είναι πρόθυμος να την δώσει΄ κανείς δεν την έχει. Πώς να δώσεις αγάπη αν δεν την έχεις;

Δεν είμαι κατά του γάμου΄ θέλω απλώς να έχεις επίγνωση του γεγονότος ότι υπάρχει και η δυνατότητα να προχωρήσεις πέρα από αυτόν. Αλλά και αυτή η δυνατότητα είναι ανοικτή μόνον επειδή ο γάμος σού δημιουργεί τόση δυστυχία, τόση αγωνία και άγχος, ώστε χρειάζεται να μάθεις πώς θα τον υπερβείς. Πρόκειται για μια μεγάλη ώθηση προς την υπέρβαση. Ο γάμος δεν είναι περιττό πράγμα΄ είναι αναγκαίος για να σε κάνει να λογικευτείς, για να σε κάνει υγιή διανοητικά. Ο γάμος είναι αναγκαίος κι όμως έρχεται ένα σημείο όπου πρέπει και να τον υπερβείς. Είναι σαν μια σκάλα. Ανεβαίνεις τη σκάλα, σε πάει προς τα πάνω, αλλά έρχεται η στιγμή που πρέπει να αφήσεις τη σκάλα πίσω σου. Αν μείνεις κολλημένος στη σκάλα, τότε υπάρχει κίνδυνος.

Μάθε κάτι από το γάμο. Ο γάμος αναπαριστά ολόκληρο τον κόσμο σε μικροσκοπική μορφή: σε διδάσκει πολλά πράγματα. Μόνον οι άνθρωποι που είναι μετριότητες δεν μαθαίνουν τίποτα. Διαφορετικά θα σε διδάξει ότι δεν γνωρίζεις τι είναι η αγάπη, ότι δεν γνωρίζεις πώς να σχετίζεσαι, ότι δεν γνωρίζεις πώς να επικοινωνείς, ότι δεν γνωρίζεις πώς να έχεις βαθιά επαφή, ότι δεν γνωρίζεις πώς να ζεις μαζί με κάποιον άλλο. Πρόκειται για ένα καθρέφτη: σου δείχνει το πρόσωπό σου με όλες του τις διαφορετικές όψεις. Κι όλα αυτά χρειάζονται για την ωριμότητά σου. Όμως ο άνθρωπος που μένει προσκολλημένος για πάντα εκεί παραμένει ανώριμος. Χρειάζεται να προχωρήσεις και πιο πέρα.

Ο γάμος σημαίνει κατά βάση ότι δεν είσαι ακόμη ικανός να μείνεις μόνος΄ χρειάζεσαι τον άλλο. Χωρίς τον άλλο, νιώθεις να μην υπάρχει νόημα και μαζί με τον άλλο νιώθεις δυστυχισμένος. Ο γάμος αποτελεί πράγματι ένα δίλημμα! Αν είσαι μόνος, είσαι δυστυχισμένος΄ αν είσαι μαζί με κάποιον, είσαι δυστυχισμένος. Σου διδάσκει την πραγματικότητά σου, ότι κάτι βαθιά μέσα σου χρειάζεται να μεταμορφωθεί, έτσι ώστε να μπορείς να είσαι ευδαίμων μόνος σου και να μπορείς να είσαι ευδαίμων μαζί με κάποιον άλλον. Τότε ο γάμος δεν είναι πια γάμος, διότι τότε δεν υπάρχουν πλέον τα δεσμά. Τότε πρόκειται για ένα μοίρασμα, τότε πρόκειται για αγάπη. Τότε σου δίνει ελευθερία και δίνεις κι εσύ την ελευθερία που χρειάζεται ο άλλος για να μεγαλώσει.

Ο συνήθης γάμος αποτελεί ασυνείδητα δεσμά: δεν μπορείς να ζήσεις μόνος σου, αποκτάς λοιπόν εξάρτηση από τον άλλο΄ ο άλλος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, έτσι κι εκείνος ή εκείνη αποκτά εξάρτηση από σένα. Και μισούμε τον άνθρωπο από τον οποίο είμαστε εξαρτημένοι΄ κανείς δεν θέλει να εξαρτάται από κανέναν. Η βαθύτερη επιθυμία μας είναι να έχουμε ελευθερία, απόλυτη ελευθερία – και η εξάρτηση είναι εναντίον τής ελευθερίας.

Οι πάντες απεχθάνονται την εξάρτηση και γι΄αυτό ακριβώς καυγαδίζουν συνεχώς τα ζευγάρια, χωρίς να ξέρουν γιατί καυγαδίζουν. Χρειάζεται να διαλογιστούν πάνω σε τούτο, χρειάζεται να συλλογιστούν γύρω από τούτο, το γιατί καυγαδίζουν. Τα πάντα αποτελούν μια πρόφαση για καυγά. Αν αλλάξεις τη μια πρόφαση, θα βρεθεί κάποια άλλη΄ αν δεν έχει απομείνει καμιά πρόφαση, τότε θα επινοήσεις προφάσεις, πάντως με κάποιον τρόπο πρέπει να γίνεται καυγάς.

Χωρίς το γάμο δεν θα υπάρχει καμιά απάρνηση, ο Βούδας δεν θα είχε αποχωρήσει από τον κόσμο – για ποιο λόγο; Η σύζυγός του, η Γιασόνταρα, θα πρέπει να δημιούργησε την συνθήκη – ο Μαχαβίρα δεν θα είχε δραπετεύσει και πάει στα βουνά. Χωρίς το γάμο, δεν θα είχε υπάρξει κανείς Βούδας, κανείς Μαχαβίρα. Σκέψου το: η ιστορία θα ήταν πολύ επίπεδη, ανάλατη εντελώς, άγευστη. Ο γάμος κρατά όλο αυτό το ΄λυπηρό πανηγύρι΄ ζωντανό. Οι άνθρωποι το λένε ΄πανηγύρι της χαράς

Δεν είμαι κατά του γάμου – χωρίς το γάμο, θα εξαφανιστεί από τον κόσμο το ενενήντα εννέα τοις εκατό από τα ανέκδοτα. Πώς γίνεται να είμαι κατά του γάμου. Είμαι απόλυτα υπέρ του

Ποιο είναι το μυστικό για να μείνει κανείς ευτυχισμένος και παντρεμένος;

΄΄Είναι αδύνατο! Δεν έχει συμβεί ποτέ΄ δεν μπορεί να συμβεί από την ίδια τη φύση των πραγμάτων. Ο γάμος είναι κάτι το ενάντιο στη φύση. Ο γάμος είναι κάτι το επιβεβλημένο, μια επινόηση του ανθρώπου – ασφαλώς κατ΄ανάγκην, αλλά τώρα ακόμα και η ανάγκη αυτή είναι εκτός εποχής. Ήταν ένα αναγκαίο κακό στο παρελθόν, τώρα όμως μπορούμε να το αφήσουμε. Και θα πρέπει να το αφήσουμε: ο άνθρωπος έχει υποφέρει εξαιτίας του αρκετά, παραπάνω κι από αρκετά. Είναι ένας άσχημος θεσμός για τον απλό λόγο ότι δεν μπορείς να νομιμοποιήσεις την αγάπη. Η αγάπη και ο νόμος αποτελούν φαινόμενα αντιφατικά.

Ο γάμος αποτελεί μια προσπάθεια νομιμοποίησης τής αγάπης. Υπάρχει λόγω του φόβου. Σκέφτεται το μέλλον, τα αύριο. Ο άνθρωπος σκέφτεται πάντα το παρελθόν και το μέλλον και λόγω αυτών των συνεχών σκέψεων για το παρελθόν και για το μέλλον, καταστρέφει το παρόν. Και το παρόν είναι η μόνη πραγματικότητα που υπάρχει. Χρειάζεται να ζει κανείς στο παρόν. Το παρελθόν πρέπει να πεθάνει και πρέπει να του επιτρέψουμε να πεθάνει…

Με ρωτάς, ΄Ποιο είναι το μυστικό για να μείνει κανείς ευτυχισμένος και παντρεμένος;΄

Δεν ξέρω! Κανείς δεν το ήξερε ποτέ. Γιατί να μείνει ανύπαντρος ο Ιησούς, αν ήξερε το μυστικό; Ήξερε το μυστικό τού βασιλείου τού Θεού, αλλά δεν ήξερε το μυστικό πώς να μείνει κανείς ευτυχισμένος κι έγγαμος. Παρέμεινε ο ίδιος ανύπαντρος. Ο Μαχαβίρα, ο Λάο Τσου, ο Τσουάνγκ Τσου, όλοι τους έμειναν ανύπαντροι για τον απλό λόγο ότι δεν υπάρχει κανένα μυστικό΄ αλλιώς αυτοί οι άνθρωποι θα το είχαν ανακαλύψει. Μπόρεσαν να ανακαλύψουν το υπέρτατο στοιχείο – ο γάμος δεν είναι τόσο μεγάλο πράγμα, είναι πολύ ρηχό – γνώρισαν ακόμα και τον Θεό, αλλά δεν μπόρεσαν να γνωρίσουν το γάμο.