Η αντίληψη είναι επίσης ύπαρξη

Μα αυτό είναι απλώς όλο το παιχνίδι – ή αυτό που ενδιαφέρεται ούτε στο ελάχιστο για την ιδέα αν το βλέπει κανείς … Είναι απολύτως το θείο παιχνίδι της ύπαρξης. Και η ύπαρξη δεν… όχι, επειδή δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από ύπαρξη… και η μη ύπαρξη είναι ύπαρξη … Έτσι η ύπαρξη υποφέρει, η ύπαρξη γελάει, η ύπαρξη αναζητάει, η ύπαρξη βρίσκει, η ύπαρξη δεν βρίσκει. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από αυτό. Και φυσικά όλα αυτά είναι τελείως άσπιλα, πλήρη –υπάρχει μόνο αυτό, επομένως αυτό είναι το μόνο που υπάρχει. Ωστόσο σε αυτήν την πληρότητα υπάρχει κάτι που νομίζει ότι δεν είναι πληρότητα, που η ύπαρξη δεν έχει απαιτήσεις. Αλλά εκείνο που αναδύεται μέσα στην ύπαρξη είναι μια φαινομενική ανάγκη και υπάρχει ανάγκη και απαίτηση.

ύπαρξη, ύπαρξη

Και το μυστήριο αυτού είναι απλώς ανεξιχνίαστο – είναι απλώς ένα μυστήριο. Και η αναζήτηση γι’ αυτό ανακλάται στον κόσμο στον οποίον ζούμε, επειδή καθετί που κάνουμε είναι μια αναζήτηση γι’ αυτό. Κάθε θρησκεία, κάθε φαινομενική προσωπική προσπάθεια είναι απλώς μια αναζήτηση για αυτό το αδιάγνωστο. Μια ανάλυση της προσοχής, του αισθήματος χωρισμού. Είναι μια αναζήτηση για τη μη χωριστικότητα. Ο αναζητητής δεν μπορεί να το δει αυτό, γιατί αυτό είναι άχρονη ύπαρξη -αυτό είναι η αιώνια «ύπαρξη» που είναι εκτός χρόνου, εκτός χώρου, εκτός επίτευξης,

Συνεπώς αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε δεν μπορεί να

επιτευχθεί, επειδή είναι ήδη το μόνο που υπάρχει. Είναι κάπως δύσκολο να το αποδεχθώ -κάτι που δυσκολεύομαι να αποδεχθώ είναι ότι η πνευματική αναζήτηση δεν είναι καλύτερη ούτε

ανώτερη ούτε πιο εκλεπτυσμένη από την αναζήτηση για οτιδήποτε. Απολύτως. Κάθε επιθυμία είναι σε τελική ανάλυση αναζήτηση για επιστροφή στο σπίτι. Και το παράξενο σχετικά με αυτό το παράδοξο, αυτό το μυστήριο, είναι ότι καθετί που γίνεται -κάθε αναζήτηση, κάθε έρευνα, κάθε προσωπική προσπάθεια, κάθε χτίσιμο εκκλησιών και αυτοκρατοριών- είναι η «ύπαρξη». Είναι αγνή ζωντάνια. Η προσευχή, η αγάπη, η συμπόνια, η δημιουργία, είναι στο κέντρο της.