Η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!

H ΥΛΗ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ! ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.

Όσο και να προσπαθεί ο κόσμος να εξηγήσει τι τα προκαλεί όλα αυτά πού περνάει, όσο και να εναποθέτει τις ελπίδες του για ένα καλύτερο αύριο στους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα, η πορεία των πραγμάτων εμφανίζεται διαρκώς κατιούσα, ενάντια σε οποιαδήποτε λογική -τόσο μάλιστα που είναι πια εύκολο να διακρίνει κανείς ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχει κάποια νοημοσύνη που κινεί τα νήματα και που έχει σκοπούς οι οποίοι κάθε άλλο παρά αγαθοί είναι …

Όσοι από εσάς θεωρείτε ότι όλα αυτά είναι μυθεύματα και τα χαρακτηρίζετε γραφικά, θυμηθείτε ότι η Αλήθεια υπάρχει στην σφαίρα. Από την σφαίρα όμως, δεν μπορεί να εξαιρεθεί ο Πνευματικός πόλος, που είναι και ο πιο ουσιαστικός.

Ο πόλεμος λοιπόν που διεξάγεται έχει σαν λάφυρο τις ψυχές όλων μας και βέβαια ο καθένας ανάλογα με την υπαρξιακή του υπόσταση τάσσεται ανάλογα.

Ένας από τους σκοπούς των χειραγωγών είναι η Αλήθεια να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο κρυμμένη, πιο βυθισμένη στα ψέματα. Να μην μπορεί να την εντοπίσει κανένας! Γιατί; Η Αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει!

Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι ένα από τα θηρία της Αποκάλυψης του Ιωάννη είναι και αυτό που ξεστομίζει διαφορετικές απόψεις ώστε να απομακρύνει από την μια και μοναδική αλήθεια!!! Την Χριστική αλήθεια της χαράς! Απεσταλμένοι και άγγελοι, άγιοι και υπέροχοι άνθρωποι το προσπαθούν!!! Τίποτα όμως δεν μπορεί να γίνει αν δεν κερδίσεις την χάρη και την χαρά μέσα σου!!! Και γι’ αυτό υπάρχει μόνο ένας δρόμος: απλότητα, παιδικότητα, συμπόνια κέφι, και εμπιστοσύνη στον δημιουργό μας!!!

Όταν η επανάληψη των στερεοτύπων, μαζί με τη συνενοχή του κοινού (δηλαδή την εκμετάλλευση του άγχους και του υπάρχοντος αισθήματος ενοχής των ανθρώπων) και την αποπληροφόρησή του γίνει επίσημο εργαλείο κυριαρχίας στους ανθρώπους, τότε έχουμε την «πλύση εγκεφάλου».

Η προσπάθεια ωστόσο της (πλατωνικής) δικτατορίας του ορθού λόγου ή της «αλήθειας» και της κατάργησης της γνώμης (ή μάλλον των γνωμών, στον πληθυντικό) οδηγεί πάντα στον ολοκληρωτισμό ή στη θεοκρατία: η μεγαλύτερη αλήθεια, στον βαθμό που θέλει να επιβληθεί πρακτικά και αποκλειστικά, αποκλείοντας την ύπαρξη της αμφιβολίας και του «άλλου λόγου», οδηγεί σε καταστάσεις παρανοϊκής καταδίωξης όλων από τον «έναν», που «κατέχει» την «αλήθεια».

Η επικοινωνία «δημιουργεί» τις γνώμες, ένα φαντασιακό προϊόν, οι οποίες έχουν την τάση να είναι ενάντια τόσο στην παράδοση, όσο και στον ορθό Λόγο. Ενέχουν δηλαδή ένα στοιχείο υστερίας, έτσι ώστε γίνονται εύκολα αντικείμενο δημαγωγικής εκμετάλλευσης και λαϊκισμού στον βαθμό που δεν ελέγχονται από τον ορθό λόγο.