Η προσευχή είναι κοινωνία και ένωση με τον Θεό!

Η προσευχή που πραγματοποιείται με προθυμία είναι μέγα φως διανοίας, φως άσβεστο και συνεχόμενο.

Όποιος συγχέει τον διαλογισμό με την προσευχή, εισάγει μία λάθος αντίληψη για την προσευχή και βγαίνει έξω από τον πνευματικό χώρο της απλότητας και της θείας χάρης!

«Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου… ούκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού»!

Όμως αν χαρακτηρίσουμε τον διαλογισμό «προσευχή», αν εξισώσουμε το διαλογισμό με την προσευχή, τότε η προσευχή αυτή επιστρέφει στον εαυτό μας, γιατί αυτός είναι ο σκοπός του διαλογισμού, να αντιληφθεί ο διαλογιζόμενος πως αυτός ο ίδιος είναι «το κενό»!

Διαλογισμός σημαίνει απλώς να είσαι, μην κάνοντας τίποτε – καμιά σκέψη, καμιά πράξη! Είναι μία άσκηση που εξασκεί τον ανθρώπινο νου στην ηρεμία και την απάθεια, στο κενό.

Προσευχή είναι η συνομιλία με τον Πατέρα σου και η δυνατότητα να βρεθείς με αυτό που είναι τα πάντα όλα! Τον Ζώντα Θεό!