ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Θεός ή άνθρωπος;

Το πρόσωπο του Ιησού Χριστού έχει γίνει «σημείο αντιλεγόμενο» και «έχει οριστεί για πτώση και ανύψωση πολλών» για το σκοπό «να φανερωθούν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών» (Λουκ.2:34-35). Το αν ήταν ο Ιησούς μόνον άνθρωπος ή ταυτόχρονα ήταν και Θεός, είναι ένα θέμα που προκαλεί αντιλογίες. Διάφοροι όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι Ρωσσελιστές και άλλες ομάδες ή μεμονωμένα άτομα, επιτίθενται στην επί της γης θεότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τον υποβιβάζουν σε απλό άνθρωπο. Λένε ότι δεν ήταν σύνθετος ο Ιησούς εκ δύο φύσεων, της ανθρώπινης και της πνευματικής.

«Η συγχώνευσις των δύο φύσεων δεν παράγει ούτε την μίαν, ούτε την άλλην, αλλ’ ατελές τι και μιξογενές πράγμα, το οποίον είναι απεχθές εις την θείαν διάταξιν… Βλέπομεν όθεν ότι εν τω Ιησού δεν υπήρχε συγχώνευσις φύσεων, αλλ’ ότι δις υπέστη μεταβολή φύσεως, πρώτον από της πνευματικής εις την ανθρωπίνην, και μετά ταύτα, από την ανθρωπίνην εις την υψίστην τάξιν της πνευματικής φύσεως, την θείαν, εις εκατέραν δε των περιστάσεων τούτων η μία εγκατελείφθη υπέρ της ετέρας». Η Αγία Γραφή μπορεί να μας διαφωτίσει σε κάθε θέμα, αν την αφήσουμε χωρίς προκατάληψη να μας διδάξει. Μπορεί βεβαίως να μας διδάξει και για το ποιος ήταν ο Ιησούς πάνω στην Γη κατά τα 33 ½ χρόνια της επίγειας πορείας Του και αν τυχόν αληθεύουν οι θέσεις των πολέμιων της θεότητας του Χριστού. «Ας είναι ο Θεός αληθής και κάθε άνθρωπος ψεύτης» (Ρωμαίους 3:4).

Η φύση του Ιησού πριν γίνει άνθρωπος

Μαθαίνουμε ότι ο Ιησούς υπήρχε πάντοτε και ήταν Θεός: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος» (Ιωάν. 1:1). Αφού το εδάφιο 3 λέει ότι «χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει» κι ότι «όλα έγιναν διαμέσου αυτού», είναι ξεκάθαρο ότι όταν έγινε η αρχή, ο Ιησούς ήδη υπήρχε πάντοτε, και δεν δημιουργήθηκε. Κι ο Ιησούς ήταν Θεός.
Μάλιστα «ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσος με τον Θεό» (Φιλιπ. 2:6). Η φράση «μορφή Θεού» σημαίνει ότι ήταν πραγματικός Θεός, όπως η φράση στο επόμενο εδάφιο «μορφή δούλου» σημαίνει ότι έγινε πραγματικός άνθρωπος. Έτσι βλέπουμε ότι ο Ιησούς ήταν αληθινός Θεός, ίσος με τον Θεό, κι όχι ένας δευτερεύων μικρός θεός.
Ο Ιησούς έχει τη θεϊκή φύση παντοτινά, διότι διαβάζουμε: «Για τον Υιό, όμως, λέει: Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι στον αιώνα του αιώνα, σκήπτρο ευθύτητας, είναι το σκήπτρο της βασιλείας σου» (Εβρ.1:8). Δηλαδή δεν είναι αλήθεια αυτό που μερικοί πλάνοι λένε ότι πριν γεννηθεί ως άνθρωπος ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν είχε θεία φύση… Όταν εγέρθηκε από τους νεκρούς τότε και μόνο τότε ανέλαβε θεία φύση, την οποία μόνο ο Πατέρας ώς τότε είχε. Όχι! Ο Ιησούς δεν είναι Θεός για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, από κάποια στιγμή και μετά. Αντίθετα, είναι Θεός και βασιλιάς «εις τον αιώνα του αιώνος», παντοτινά! Ποτέ δεν έπαψε να είναι Θεός και Βασιλιάς.

Η Ενσάρκωση του Θεού-Λόγου
Άραγε τι συνέβη όταν ο Ιησούς έγινε άνθρωπος; Εγκατέλειψε τη θειότητά Του ή τις θείες ιδιότητές Του, ή ήταν Θεάνθρωπος, δηλαδή Θεός και άνθρωπος ταυτόχρονα; Στον Ιωάννη (1:14) διαβάζουμε: «Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, (και είδαμε τη δόξα του, δόξα ως μονογενούς από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια». Ο Λόγος που είναι Θεός (Ιωάν.1:1) έγινε σάρκα, δηλαδή άνθρωπος. Όμως, ΔΕΝ έπαψε να είναι ο Θεός-Λόγος όταν έγινε σάρκα! Διότι αφού λέει «ο Λόγος έγινε σάρκα» μετά λέει ότι «κατοίκησε ανάμεσά μας και είδαμε τη δόξα του». Ποιος κατοίκησε ανάμεσά μας; Και ποίου τη δόξα είδαμε; Μήπως η σάρκα «κατοίκησε ανάμεσά μας» και μήπως «είδαμε τη δόξα» της σάρκας; Ασφαλώς όχι! Ανάμεσά μας κατοίκησε ο Θεός-Λόγος και είδαμε τη δόξα του Θεού-Λόγου! Συνεπώς ο Ιησούς εξακολουθούσε να είναι Θεός όταν έγινε άνθρωπος. Κι όχι ένας πρώην Θεός, αλλά ζωντανός Θεός διότι έδειξε τη δόξα Του ενώ ήταν ταυτόχρονα άνθρωπος!
Στην Α΄ επιστολή του Ιωάννου (1:1-2) μας λέει ο απόστολος Ιωάννης: «Εκείνο που ήταν από την αρχή, εκείνο που ακούσαμε, εκείνο που είδαμε με τα μάτια μας, εκείνο που τη θέα του κοιτάξαμε και τα χέρια μας ψηλάφησαν, για τον Λόγο της ζωής, και η ζωή φανερώθηκε, και είδαμε και δίνουμε μαρτυρία και εξαγγέλουμε σε σας την αιώνια ζωή, που ήταν προς τον Πατέρα και φανερώθηκε σε μας». Η περικοπή αυτή φανερώνει τις ιδιότητες της θειότητας του Ιησού: Ο Ιησούς επί της Γης ήταν ο Λόγος της Ζωής, η Ζωή και η Αιώνια Ζωή. Και μήπως όταν έγινε άνθρωπος, έπαψε ο Ιησούς να είναι ο Λόγος της Ζωής, η Ζωή και η Αιώνια Ζωή; Όχι! Τον Λόγο της ζωής μας -λέει ο Ιωάννης- τον είδαν με τα μάτια τους, τον ψηλάφησαν με τα χέρια τους και φανερώθηκε σε αυτούς! Δηλαδή ο Ιησούς ήταν Θεός και άνθρωπος, και διατήρησε τις θείες ιδιότητές Του, τις οποίες κατάλαβε ο Ιωάννης και οι άλλοι μαθητές Του.
Στον Ησαΐα (9:6) διαβάζουμε: «Επειδή, παιδί γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του και το όνομά του θα αποκληθεί: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας του Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης». Η προφητεία αυτή μας φανερώνει ότι το παιδί που θα γεννιόνταν ως ο Μεσσίας δεν θα ήταν μόνο άνθρωπος αλλά και Θεός, και μάλιστα Ισχυρός όχι αδύναμος Θεός! Και η φράση «ισχυρός Θεός» αφορά τον αληθινό Θεό (Ησαΐας 10:21).
Στην Προς Ρωμαίους επιστολή (9:5) διαβάζουμε: «των οποίων [Ισραηλιτών] είναι οι πατέρες, και από τους οποίους γεννήθηκε ο Χριστός, όσον αφορά την σάρκα, αυτός που είναι επάνω σε όλους ευλογητός Θεός στους αιώνες». Και αυτό το εδάφιο αποκαλύπτει ότι ο Χριστός είχε δύο φύσεις: ήταν άνθρωπος, αλλά ήταν και ο ευλογητός Θεός «στους αιώνες», δηλαδή ήταν και είναι Θεός πάνω σε όλους παντοτινά.
Κι ο απόστολος Θωμάς αναγνώρισε τη διπλή φύση του Ιησού και Του είπε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωάν. 20:28). Αντίθετα με τα ψεύδη των αιρετικών, ο Ιησούς αποκαλείται Θεός με το οριστικό άρθρο «ο» μπροστά! Ο Ιησούς που πίστευαν οι μαθητές ήταν ο Κύριός τους και ο Θεός τους, ακόμα κι όταν είχε λάβει το ανθρώπινο σχήμα πάνω στη Γη!
Οι πρώτοι μαθητές πίστευαν πως ο Ιησούς ήταν ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί: «Και αναντίρρητα το μυστήριο της ευσέβειας είναι μεγάλο, ο Θεός φανερώθηκε με σάρκα, δικαιώθηκε με Πνεύμα, φάνηκε σε αγγέλους, κηρύχτηκε στα έθνη, έγινε αποδεκτός με πίστη στον κόσμο, αναλήφθηκε με δόξα» (Α΄ Τιμ. 3:16). Συχνά οι πολέμιοι της θειότητας του Χριστού απαντούν ότι στο κριτικό κείμενο δεν υπάρχει η λέξη «Θεός» αλλά η λέξη «ος» που σημαίνει «οποίος». Όμως, ούτε αυτό αλλάζει σε τίποτε την ισχύ του επιχειρήματος, διότι ακόμα κι αν δεχτούμε την γραφή «οποίος», το υποκείμενο στην περικοπή αυτή είναι ο «ζωντανός Θεός» του προηγούμενου εδάφιου! Δηλαδή ο ζωντανός Θεός είναι, ο οποίος φανερώθηκε με σάρκα!

Η ισότητα του Ιησού με τον Πατέρα

Ο Ιησούς διακήρυττε την ισότητά Του με τον Πατέρα με τόσο σαφή τρόπο, ώστε οι Ιουδαίοι θέλανε να Τον θανατώσουν! Διαβάζουμε: «Και ο Ιησούς απάντησε σ’ αυτούς: Ο Πατέρας μου μέχρι τώρα εργάζεται, κι εγώ εργάζομαι. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι Ιουδαίοι ζητούσαν περισσότερο να τον θανατώσουν, επειδή, όχι μόνον παρέβαινε το Σάββατο, αλλά έλεγε τον Θεό και δικό του Πατέρα, κάνοντας τον εαυτό του ίσον με τον Θεό» (Ιωάννης 5:17-18). Ο Ιησούς μιλούσε για την σχέση του με τον Θεό-Πατέρα, σαν να ήταν ίσος προς ίσον. Και αυτό σάστισε τους συμπατριώτες Του. Ο Ιησούς λοιπόν επί της γης, εκτός από Υιός του ανθρώπου, ήταν και ο Υιός του Θεού, κάτι που τον έκανε ίσο με τον Θεό. Αυτό κατανόησαν οι Ιουδαίοι της εποχής του, και δεν τους διόρθωσε. Αντιθέτως οι διευκρινήσεις που έδωσε, επιβεβαίωσαν ακόμα περισσότερο τη θειότητά Του: «Ο Ιησούς λοιπόν αποκρίθηκε και τους είπε: Σας διαβεβαιώνω απόλυτα. Δεν μπορεί ο Υιός να κάνει τίποτε από μόνος του, αν δεν βλέπει τον Πατέρα να το κάνει αυτό, επειδή όσα κάνει εκείνος, αυτά, παρόμοια, κάνει και ο Υιός» (Ιωάννης 5:19). Ουσιαστικά ο Ιησούς είπε ότι δεν ενεργεί αυθαίρετα, αλλά σε απόλυτη συνεργασία με τον Πατέρα Του. Δεν κάνει τίποτα αν δεν βλέπει τον Πατέρα να το κάνει αυτό. Συνεπώς και η στάση Του προς το Σάββατο, εκφράζει την στάση και του Πατέρα Του. Αφού ο Πατέρας εργάζεται, κι ο Υιός εργάζεται το Σάββατο. Αυτό δείχνει την ίση εξουσία που έχει ο Ιησούς με τον Θεό Πατέρα. Και μάλιστα ο Ιησούς διαβεβαιώνει ότι έχει τις ίδιες θείες ιδιότητες με τον Πατέρα όταν λέει: «Όσα κάνει εκείνος, αυτά παρόμοια κάνει και ο Υιός»! Αυτά ασφαλώς δεν μπορεί ούτε να τα πει, αλλά ούτε να τα κάνει ένας άνθρωπος! Και μάλιστα ο Ιησούς μιλάει σε ενεστώτα διαρκείας, αποκαλύπτοντας ότι τον καιρό που ήταν άνθρωπος είχε ταυτόχρονα τις θείες ιδιότητες, δηλαδή ήταν και Θεός! Αν δεν τις είχε τις ιδιότητες την ώρα που μιλούσε, θα χρησιμοποιούσε είτε σε αόριστο χρόνο για να δείξει ότι τις είχε στο παρελθόν, είτε σε μέλλοντα για να δείξει ότι θα τις έχει στο μέλλον.
Ο Ιησούς επίσης διακήρυξε τη θειότητά Του όταν είπε: «Κι εγώ δίνω σ’ αυτά [τα πρόβατά μου] αιώνια ζωή, και δεν θα χαθούν στον αιώνα, και κανένας δεν θα τα αρπάξει από το χέρι μου. Ο Πατέρας μου, ο οποίος μου τα έδωσε, είναι μεγαλύτερος από όλους, και κανένας δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του Πατέρα μου. Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ΕΝΑ» (Ιωάννης 10:28-30). Διδάσκαλοι πλάνης λένε ότι εδώ ο Ιησούς εννοούσε ότι είναι ένα με τον Θεό Πατέρα Του στον σκοπό κι ότι απλώς είχε πνευματική ενότητα όπως έχουμε κι εμείς με τον Θεό. Όμως πλανούνται πλάνην οικτράν! Ο Ιησούς διακηρύττει εδώ την ίδια δύναμη και εξουσία που έχει ο Θεός Πατέρας όσον αφορά την προστασία των προβάτων Του. Λέει ότι «κανένας δεν θα τα αρπάξει από το χέρι μου… και κανένας δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του Πατέρα μου». Δηλαδή είτε το χέρι του Υιού είναι, είτε το χέρι του Πατέρα, η ΙΔΙΑ παντοδυναμία κρύβεται από πίσω! Και αμέσως μετά λέει ο Κύριος ότι «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα». Ο Υιός και ο Πατέρας είναι ΕΝΑ στη θεία φύση, είναι ΕΝΑ στη δύναμη, είναι ΕΝΑ στην εξουσία.
Και η αντίδραση των Ιουδαίων το αποδεικνύει αυτό: «Οι Ιουδαίοι έπιασαν πάλι πέτρες, για να τον λιθοβολήσουν. Ο Ιησούς αποκρίθηκε σε αυτούς: «Πολλά καλά έργα από τον Πατέρα μου έδειξα σε σας, για ποιο έργο από αυτά με λιθοβολείτε; Οι Ιουδαίοι αποκρίθηκαν σ’ αυτόν, λέγοντας. “Για καλό έργο δεν σε λιθοβολούμε, αλλά για βλασφημία, κι επειδή εσύ, ενώ είσαι άνθρωπος κάνεις τον εαυτό σου Θεό”» (Ιωάν. 10: 31-33). Οι Ιουδαίοι προφανώς δεν θα ήθελαν να Τον λιθοβολήσουν αν εννοούσε την πνευματική ενότητα με τον Πατέρα Του. Οι Ιουδαίοι κατάλαβαν ότι ο Ιησούς εννοούσε ότι είναι Θεός! Με το «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε Ένα» ο Ιησούς διακήρυξε τη θειότητά Του.
Ακόμη, ο Ιησούς διακήρυξε την αδιάσπαστη ενότητά Του ως Θεός με τον Πατέρα, όταν είπε: «Εάν δεν κάμνω τα έργα του Πατρός μου, μη πιστεύετε εις εμέ· αλλ’ εάν κάμνω, αν και εις εμέ δεν πιστεύητε, πιστεύσατε εις τα έργα· δια να γνωρίσητε και πιστεύσητε, ότι ο Πατήρ είναι εν εμοί, και Εγώ εν Αυτώ» (Ιωάν. 10:37-38). Εδώ δηλώνει ο Κύριος ότι κάνει τα έργα του Πατέρα, δηλαδή έχει την ικανότητα να κάνει ό,τι έργα μπορεί να κάνει ο Πατέρας. Ο Ιησούς έκανε στη Γη τα έργα που μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει, διότι ως Θεός ήταν απόλυτα ενωμένος με τον Πατέρα. Προσέξτε ότι όχι μόνο ο Πατέρας ήταν μέσα στον Ιησού, αλλά και ο Ιησούς ήταν μέσα στον Πατέρα, ο οποίος έχει τον θρόνο του στον Ουρανό (Ματθ.6:9)! Ο Ιησούς αν και ως άνθρωπος ήταν περιορισμένος στη Γη, ως Θεός ήταν μέσα στον Πατέρα, στον ουρανό! Και αυτή η αδιάσπαστη ενότητα του Πατέρα και του Υιού συνεχίστηκε ακόμα κι όταν ενσαρκώθηκε ο Ιησούς, χωρίς ΠΟΤΕ να πάψει να υπάρχει. Επειδή διακήρυξε τη θειότητά του ο Ιησούς, γι’ αυτό, «Εζήτουν λοιπόν πάλιν να πιάσωσιν αυτόν» (Ιωάν.10:39)!

Θανατώθηκε επειδή διακήρυξε ότι είναι Θεός!

Και τελικά η θειότητα του Ιησού έγινε η αιτία της θανάτωσής Του. Διαβάζουμε στον Μάρκο (14:61-64): «Ο αρχιερέας τον ρωτούσε ξανά, λέγοντάς του: Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Ευλογητού; Και ο Ιησούς είπε: Εγώ είμαι, και θα δείτε τον Υιό του ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά της δύναμης, και να έρχεται μαζί με τα σύννεφα του ουρανού. Και ο αρχιερέας, ξεσχίζοντας τα ιμάτιά του, λέει: Τι ανάγκη έχουμε πλέον από μάρτυρες; Ακούσατε τη βλασφημία, τι σας φαίνεται; Κι εκείνοι όλοι τον κατέκριναν, ότι είναι ένοχος θανάτου». Δείτε επίσης το κατά Ιωάννη (19:7). Ο ισχυρισμός του Ιησού ότι είναι ο Υιός του Θεού ισοδυναμούσε με τον ισχυρισμό ότι είναι Θεός και ίσος με τον Θεό! Έτσι το καταλάβαιναν οι ακροατές Του και γι’ αυτό θεωρούσαν ότι βλασφημεί και θέλανε να Τον θανατώσουν! Ενώ ο Κύριος ΔΕΝ τους διόρθωσε, αν θεωρούσε ότι Τον παρανοούσαν. Γιατί ο Ιησούς ήταν ταυτόχρονα Υιός του Θεού και Υιός του ανθρώπου (Ματθ. 16:13,16). Η φράση «Υιός του ανθρώπου» δείχνει την ανθρώπινη φύση Του, και η φράση «Υιός του Θεού» φανερώνει τη θεϊκή Του φύση.

Πεθαίνει ο Θεός;

Οπωσδήποτε δεν πεθαίνει ο Θεός. Όμως κανείς δεν ισχυρίζεται ότι πέθανε η θεία φύση πάνω στον σταυρό. Ο Ιησούς πέθανε ως προς την ανθρώπινη κι όχι βέβαια ως προς τη θεϊκή φύση. Αλλά επειδή ο Ιησούς δεν ήταν μόνο άνθρωπος αλλά και Θεός, η Αγία Γραφή μας λέει ότι Αυτός που πέθανε στον σταυρό ήταν ο Θεός: «Προσέχετε, λοιπόν, στον εαυτό σας, και σε ολόκληρο το ποίμνιο, στο οποίο το Άγιο Πνεύμα σας έβαλε επισκόπους, για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Θεού, που απέκτησε με το ίδιο του το αίμα» (Πράξεις 20:28). Εδώ μαθαίνουμε το καταπληκτικό ότι αυτός που έχυσε το αίμα Του πάνω στον σταυρό ήταν ο ίδιος ο Θεός! Κι ας προσπαθούν οι άνθρωποι της πλάνης να το διαστρεβλώσουν το εδάφιο αυτό. Οι αρνητές της θειότητας του Χριστού ισχυρίζονται ότι το εδάφιο πρέπει να λέει «δια του αίματος του δικού του Υιού». Όμως ούτε το κριτικό κείμενο έχει την λέξη «Υιός», ούτε τα αρχαία χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης! Απλώς το εκκλησιαστικό κείμενο λέει «να ποιμαίνετε την εκκλησία του Κυρίου και Θεού, που την έκανε δική του με το αίμα του» (ΝΔΜ) και το κριτικό κείμενο «να ποιμαίνετε την εκκλησία του Θεού, την οποία απόχτησε με το αίμα το δικό του». Το συμπέρασμα είναι αναπόφευκτο: ο Ιησούς που πέθανε πάνω στον σταυρό ήταν ο ίδιος ο Θεός!
Αυτό το επιβεβαιώνει και η εκπλήρωση μιας προφητείας: «Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ, και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, πνεύμα χάριτος και ικεσιών, και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν» (Ζαχαρίας 12:10). Αυτά τα λέει ο Κύριος (εδάφιο1), δηλαδή ο Γιαχβέ, ο Θεός του Ισραήλ. Και λέει ότι ΕΞΕΚΕΝΤΗΣΑΝ ΑΥΤΟΝ οι Ισραηλίτες! Δηλαδή εξεκέντησαν τον Κύριο τον Θεό τους. Ερχόμενοι στην Καινή Διαθήκη, μαθαίνουμε στον Ιωάννη (19:33-37) ότι η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε με το λογχισμό του Ιησού Χριστού πάνω στο σταυρό! Και στην Αποκάλυψη (1:7) διαβάζουμε: «Ιδού, έρχεται επί των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός, και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν». Άρα ο Ιησούς είναι ο Θεός που εξεκέντησαν οι Ισραηλίτες!
Για τις αμαρτίες μας, δεν πέθανε ένας απλός άνθρωπος, αλλά ο ίδιος ο Θεός. Διότι η Αγία Γραφή μας λέει ότι δεν μπορούσε κανένας άνθρωπος να εξιλεώσει άλλον άνθρωπο: «Κανένας δεν μπορεί ποτέ να εξαγοράσει αδελφό ούτε να δώσει στον Θεό λύτρο γι’ αυτόν» (Ψαλμός 49:7). Και τελικά ο Θεός ο ίδιος μπήκε στην ανθρώπινη ιστορία για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία του: «Και ο Κύριος είδε, ότι δεν υπήρχε άνθρωπος, και θαύμασε ότι δεν υπήρχε εκείνος που μεσιτεύει, γι’ αυτό ο βραχίονάς του ενέργησε σωτηρία, και η δικαιοσύνη του αυτή τον βάσταξε» (Ησαίας 59:15-16). Δεν μας έσωσε μια ανθρώπινη δικαιοσύνη, αλλά η δικαιοσύνη του ίδιου του Θεού (Β’ Κορινθίους 5:18-21, Φιλιππησίους 3:9). Όπως η Αγία Γραφή λέει, αυτός ο οποίος έδωσε τον εαυτό του για χάρη μας, για να μας λυτρώσει από κάθε ανομία, ήταν ο μεγάλος Θεός και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός! (Τίτος 2:13).

Εκμηδενίστηκε ο Ιησούς όσο ήταν νεκρός;

Οι διδάσκαλοι της πλάνης ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς Χριστός εκμηδενίστηκε όταν θανατώθηκε. Όμως αυτό είναι αντίθετο από τη διαβεβαίωση του Κυρίου Ιησού στους μαθητές Του: «Και μη φοβηθείτε από εκείνους που θανατώνουν το σώμα, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή» (Ματθαίος 10:28). Επίσης ο Ιησούς είχε πει ότι ο Υιός του ανθρώπου θα είναι τρεις μέρες και τρεις νύχτες «στην καρδιά της γης» (Ματθ. 12:40). Όμως ο τάφος όπου τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού δεν ήταν στην καρδιά της γης, αλλά στην επιφάνεια της γης, σε έναν κήπο (Ιωάν. 19:41-42). Τι παρέμεινε λοιπόν τρεις μέρες και τρεις νύχτες στην καρδιά της γης, εφόσον δεν ήταν το σώμα του; Η Αγία Γραφή μας πληροφορεί ότι ήταν η ψυχή του! Στις Πράξεις (2:31) διαβάζουμε πως εκπληρώθηκε ο Ψαλμός (16:10) στον Ιησού: «Προβλέποντας μίλησε για την ανάσταση του Χριστού, ότι η ψυχή του δεν εγκαταλείφθηκε στον Άδη, ούτε η σάρκα του είδε φθορά». Το σώμα του Ιησού βρισκόταν στον τάφο και δεν είδε φθορά, ενώ η ψυχή του βρισκόταν στον Άδη, τον τόπο των νεκρών. Είναι ολοφάνερο από τη Βίβλο, ότι ο Ιησούς ως άνθρωπος δεν εκμηδενίστηκε, διότι η προσωπικότητά Του, η ψυχή Του εξακολούθησε να ζει μετά τον θάνατο της σάρκας.

Είχε τις θείες ιδιότητες όταν ήταν άνθρωπος

Ο Ιησούς είχε Παντοδυναμία και επί της Γης, διότι τελικά ως Θεός ανάστησε τον εαυτό Του (Ιωάν.2:19-22, 10:17-18). Πώς αυτοαναστήθηκε αν ήταν μόνο άνθρωπος και αν δεν είχε τις θείες ιδιότητες ως ο ενσαρκωμένος Θεός; Ως άνθρωπος πέθανε ο Ιησούς και ως Θεός αυτοαναστήθηκε από τους νεκρούς! Αυτό αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Ιησούς δεν είχε μόνο την ανθρώπινη φύση, αλλά και τη θεϊκή, όταν έζησε πάνω στην Γη για 33 ½ χρόνια.
Επίσης ο Ιησούς είχε Παντοδυναμία και επί της Γης, διότι είχε εξουσία ως ο Δημιουργός να επιτιμήσει τον άνεμο και να πει στην ταραγμένη θάλασσα «Σώπα, ησύχασε, και σταμάτησε ο άνεμος και έγινε μεγάλη γαλήνη» και οι μαθητές Του είπαν «Ποιος λοιπόν, είναι αυτός, που και ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούν;» (Μάρκ. 4: 24-33). Ενώ στον  Ματθαίο διαβάζουμε πως οι μαθητές Του «τον προσκύνησαν, λέγοντας: Αληθινά, είσαι Υιός του Θεού» (Ματθ. 14:33). Ενώ στην Παλαιά Διαθήκη μαθαίνουμε ότι μόνον ο Θεός είναι αυτός που «κατασιγάζει την ανεμοζάλη, και τα κύματά της σιωπούν» (Ψαλμός 107:29). Δείτε επίσης τους Ψαλμούς 65:7 και 89:9.
Ο Ιησούς είχε Πανταχού Παρουσία, διότι είπε ενώ ήταν πάνω στη Γη: «Όπου είναι δύο ή τρεις συγκεντρωμένοι στο όνομά μου, εκεί είμαι εγώ ανάμεσά τους» (Ματθ. 18:20). Και παρατηρούμε ότι ο Κύριός μας, μιλάει σε ενεστώτα διαρκείας κι όχι αόριστο ή μέλλοντα, κάτι που δείχνει ότι ενώ ήταν άνθρωπος, είχε ως Θεός την ιδιότητα της πανταχού παρουσίας. Ένα περιστατικό πανταχού παρουσίας του Ιησού καταγράφεται στον Ιωάννη (1:47-50).
Ο Ιησούς αν και ως άνθρωπος είχε περιορισμένη γνώση (Μάρκ. 13:32), ως Θεός γνώριζε τα πάντα (Ιωάν. 2:24-25, 16:30, 21:17), δηλαδή είχε Παντογνωσία. Ως παντογνώστης Θεός ο Ιησούς μπορούσε να διακηρύττει τη μοναδική γνώση που είχε: «Κανένας δεν γνωρίζει τον Υιό παρά μονάχα ο Πατέρας, ούτε τον Πατέρα γνωρίζει κάποιος, παρά μονάχα ο Υιός, και σε όποιον ο Υιός θέλει να τον αποκαλύψει» (Ματθ. 11:27). Ο Ιησούς ως Θεός και παντογνώστης γνωρίζει βέβαια την ημέρα της Δεύτερης Έλευσής Του. Διότι μαθαίνουμε στον Ζαχαρία (14:5-7): «Και ο Κύριος ο Θεός σου θά ‘ρθει, και μαζί σου όλοι οι άγιοι. Και κατά την ημέρα εκείνη, το φως δεν θα είναι λαμπρό ούτε συσκοτεινιασμένο, αλλά θα είναι μια ημέρα που είναι γνωστή στον Κύριο». Ο Κύριος ο Θεός που θα έρθει είναι ο Ιησούς στη Δεύτερη Έλευσή Του. Και εκείνη η μέρα είναι γνωστή στον Κύριο που θα έρθει! Δεν ήταν δυνατόν άλλωστε ο Ιησούς να μη γνωρίζει πότε θα έρθει, διότι Αυτός είναι η ίδια η Σοφία του Θεού (Α’ Κορ.1:24) και σε Αυτόν «είναι κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης» (Κολ.2:3).

Επίλογος

Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος μας προειδοποιεί: «Βλέπετε μη σας εξαπατήσει κάποιος διαμέσου της φιλοσοφίας και της μάταιης απάτης, σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, σύμφωνα με τα στοιχεία του κόσμου, και όχι σύμφωνα με τον Χριστό. Επειδή, μέσα σ’ αυτόν κατοικεί ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ ΣΩΜΑΤΙΚΑ» (Κολ. 2:8-9). Μην πλανιέστε με φιλοσοφικές αναλύσεις του προσώπου του Ιησού. Αυτός ενώ είναι τέλειος άνθρωπος, ταυτόχρονα είναι ΤΕΛΕΙΟΣ ΘΕΟΣ, διότι σ’ Αυτόν κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά!

Πηγή: www.neoastro.gr