Κουκουβάγια, το ιερό πουλί της Θεάς Αθηνάς, σύμβολο σοφίας, σύνεσης, αλλά και σύμβολο της πόλης των Αθηνών!

Το ιερό πουλί της Αθηνάς ονομάζεται «Γλαύκα»! Ένα από τα προσωνύμια της Θεάς της Σοφίας ήταν «γλαυκώπις», λόγω των σπιθιροβόλων γαλάζιων ματιών της. Η Γλαύκα συμβολίζει την σοφία, διότι είναι νυχτόβιο πτηνό το οποίο έχει εξαιρετική όραση ακόμα και στο σκοτάδι. Έχει την φυσική συνεπώς ιδιότητα να βλέπει την «αθέατη πλευρά των πραγμάτων», εκεί που άλλοι αδυνατούν λόγω του σκότους.

Συμβολίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο την «σοφία» που αφορά την μετουσίωση της απλής γνώσης σε βίωμα, πνευματικότητα και στάση ζωής. Κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μακριά από το φως της ημέρας και την φασαρία («εις εαυτόν διείσδυση»), όταν ο άνθρωπος απομονώνεται από το φυσικό περιβάλλον του, προσπαθώντας να ανακαλύψει την αυτογνωσία, την πραγματική υπόσταση των πραγμάτων, και την Θεία του υπόσταση.

Για αυτό τον λόγο και η γλαύκα της Αθηνάς πετάει μόλις η μέρα γείρει προς την δύση της… Δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαίο, πως οι «μυήσεις» κατά την διάρκεια των μυστηριακών τελετών γινόταν πάντα νύχτα κάτω από το φως των δαυλών. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως επιλέχθηκε (την δεκαετία του 1960), ως σήμα του Ελληνικού Οργανισμού Εκδόσεων σχολικών διδακτικών Βιβλίων. Ψιλά γράμματα αυτά, για τους περισσότερους βέβαια…

Το αρχαίο Αθηναϊκό τετράδραχμο του 5ου αιώνα π.Χ. φέρει την εικόνα της κουκουβάγιας! Αντίγραφο του Αθηναϊκού τετράδραχμου υπάρχει στο νόμισμα του Ελληνικού ενός ευρώ.

Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΟΣ.

Η Θεά Αθηνά γεννήθηκε ως ώριμη γυναίκα, όχι ως βρέφος, από το κεφάλι του πατέρα της, Δία. Για αυτό τον λόγο εκφράζει εκτός από την νόηση, την προσωποποίηση του ισορροπημένου, ανθρώπου. Όχι μόνο της γυναικείας φύσης, αλλά και της αντρικής. Γεννιέται αρματωμένη συμβολίζοντας την νόηση ως το μεγαλύτερο όπλο του ανθρώπου, υποδεικνύοντας ταυτόχρονα επίσης πως εντός της υπάρχουν ισορροπημένες οι αρσενικές και θηλυκές πολικότητες. Η αρχική κατάσταση της ενότητας…

Δεν είναι μόνο η θεά του πολέμου, αλλά και της ειρήνης, του πολιτισμού και της τέχνης.

Η θεά της σοφίας φέρει στην ασπίδα της την εικόνα της Μέδουσας. Η Μέδουσα υπήρξε, αρχικά, μια από τους φύλακες ενός σπηλαίου της Γαίας, της οποίας ήταν εγγονή. Μέδουσα σημαίνει αυτή που φυλάσσει, προσέχει (μετοχή του ρήματος «μέδω» που σημαίνει βασιλεύω, προστατεύω, και αργότερα προσέχω, προνοῶ) Οι μετοχὲς μεδέων/μέδουσα ουσιαστικοποιήθηκαν, σημαίνοντας τον/την φύλακα, και από εκεί προέκυψε το όνομα της. Σημαντικό, πως και η «Μήτις» (φρόνησις, σύνεσις), αλλά και το «μέτρο» (σχέδιο) που είναι τη ιδίας ρίζας… Προστάτευε τον αμύητο από το να εισέλθει στα μυστήρια της θεάς..

Η Μέδουσα συμβολίζει τις φοβίες, ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ, τα πάθη και το σκοτεινό τμήμα του ασυνείδητου. Η Αθηνά φέρνει την λογική και την συνείδηση, που είναι το ακριβώς αντίθετο της παραλυτικής απραξίας της Μέδουσας (παραλύει όποιον την κοιτάξει). «ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΠΑΓΩΣΑ ΠΕΤΡΩΣΑ» λέμε! Εάν δεν αναπτύξουμε την λογική και την συνείδηση μας, αν δεν αναπτύξουμε δηλαδή αντιστάσεις (ασπίδα) στο παράλογο -ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΗΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ!- και στην κυριαρχία του ασυνείδητου και της ύλης έναντι της διάνοιας, τότε υποβιβαζόμαστε στην ζωώδη κατάσταση. Ο συμβολισμός είναι προφανής, η δύναμη της νόησης έχει πάντα δύο όψεις! Η κουκουβάγια επίσης δείχνει την ικανότητα της υπερβατικής δύναμης του εσωτερικού φωτός να βλέπει σε αυτό που για τον απλό νου είναι σκοτάδι…

Μέσα μας υπάρχουν όλες αυτές οι πυρηνικές δυνάμεις του πνεύματος! Και ήρθε η ώρα του «ενθουσιασμού-εν θεώ», της υπέρβασης και της σοφίας, ώστε να μπούμε σε θεία Λειτουργία για να έχουμε ακριβή γνώση οποιουδήποτε πράγματος ισοδύναμη με την γνώση του εαυτού μας… Να ξέρουμε ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε, πότε και πώς, ώστε να μην τρέχουμε δεξιά και αριστερά. Να είμαστε βέβαιοι για το τι ακριβώς θέλουμε να πράξουμε για το κάθε τι χωρίς να μας επηρεάζουν.

«Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΕΡΓΑ!»