Να γράψεις! Να μιλήσεις! Να εκφραστείς!

Για ποιο θέμα; Για ποιο πρόβλημα; Και να πεις τι; Σε ποιους;

Έχει μείνει κάτι που δεν έχει ειπωθεί; Έχουν ειπωθεί όλα. Έχει αναλυθεί κάθε προβληματισμός, κάθε ιδέα, με πολλούς τρόπους, με όλους τους τρόπους, με όλα τα συναισθήματα, με διάφορα μέσα. Αισιόδοξα, απαισιόδοξα, χαρούμενα, λυπημένα, αγανακτισμένα, μετριοπαθή, δυναμικά, σοβαρά και χιουμοριστικά. Με τον γραπτό λόγο, με την ζωγραφική, την μουσική και με κάθε τρόπο έκφρασης. Ε, και;

Έρχονται συχνά στιγμές σαν αυτές, που νιώθεις να στέρεψες. Νιώθεις πως χρόνια τώρα τα λόγια και τα έργα κάνουν μια βόλτα ψηλά, φωνάζουν από κει πάνω, ακούγονται παντού και μετά προσγειώνονται απότομα και γκρεμοτσακίζονται.

Χρόνια, αιώνες, τα ίδια νοήματα από διαφορετικούς ανθρώπους, με άλλες λέξεις, άλλα έργα. Και απελπίζεσαι. Ε, και; Τι άλλαξε;

Και αφού περάσει αυτή η φάση της απογοήτευσης που φέρνει ακινησία, ξυπνάς έξαφνα σαν αγρίμι από χειμερία νάρκη πεινασμένο και αρχίζεις πάλι την προσπάθεια, το κυνήγι.

Το κυνήγι της σκέψης. Αυτό που κυνηγάς στην ουσία, είναι σκέψη. Σκέψη ανοιχτή να ακούσει, να καταλάβει, να συμμετέχει.

Δεν ξέρεις ακριβώς γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι αγρίμια και κάποιοι είναι πρόβατα και γιατί κάποιοι μεταλλάχτηκαν από αγρίμια σε πρόβατα.

Θέλει κουράγιο να μη παραιτηθείς, είναι η αλήθεια. Και πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να ακουστείς τρελός, ουτοπικός.

Θέλει Θεό, προσευχή, καλοσύνη και αγάπη αυτός ο κόσμος για να σωθεί! Όλα τα αλλά είναι ουτοπίες!